www.starozytnyhogwart.fora.pl

Suniva Lestrange Howlett

Suniv wprowadziła Marlenę do dużego kwadratowego pokoju. Nie było w nim nic - nie urzadzałam bo nie wiedziałam jak...ale zajmie mi to nie więcej niż 30 minut...

Marlena Rakicka

Uśmiechnęła się-Właściwie jest mi to obojętne. Wszystko mi się podoba. Byle nie na czarno-dodała po chwili

Suniva Lestrange Howlett

Uśmiechnęła się. - dobra...zostaw tu swoje rzeczy...pokarze Ci reszte domu...przedstawie pare osób a jak wrócimy pokój będzie gotowy ..

Marlena Rakicka

Uśmiechnęła się, położyła walizki i spojrzała na Sunivę

Suniva Lestrange Howlett

- za mną... - Suniv wyszła z pokoju

Marlena Rakicka

Z uśmiechem ruszyła za nią

Marlena Rakicka

Marlena weszła do pokoju, który przygotowała dla niej Suniva. Nawet się nie rozejrzała. Podeszła do okna. Usiadła na parapecie z dziwnym smutkiem w oczach

Emily Black

Marlena usłyszała pukanie do drzwi. Było dość ciche. Po chwili bez żadnego zaproszenia do pokoju weszła Emily. Podeszła do Marleny i westchnęła. - Co się dzieje?

Marlena Rakicka

Witaj-powiedziała jakby nie słysząc pytania Emily-Zauważyłaś kiedyś, jak szybko świat się zmienia?

Emily Black

- Nie... Dla mnie świat się w ogóle nie zmienia... Ciągle jest ta sama monotonność... Wciąż jest ten sam czas, który tak samo upływa... Nic sie nie zmienia z wyjątkiem pór roku, ale one również się powtarzają... A dlaczego pytasz?

Marlena Rakicka

Jeszcze niedawno byłam człowiekiem. Już po chwili stałam się czymś potężniejszym. Byłam wampirem. później odkryłam, że mogę zmieniać uczucia ludzi. Nie wiem czy to właśnie to wpłynęło na moje szczęście. Kilka dni temu... Właśnie. Wtedy byłam szczęśliwa. Ale później coś mi odbiło i o mało co Cię nie zabiłam. Teraz czuję się trochę jak w więzieniu, ale wiem, że to dla dobra ogółu-Marlena opowiadała nie zastanawiając się nawet nad tym, co mówi. Wypowiadała słowa, które rwały się do ucieczki-Myślisz, że szczęście może jeszcze powrócić?-spytała dopiero teraz odrywając wzrok od ciemności i patrząc na swojego gościa

Emily Black

- Eeee.... - zająkała się. - Szczęście jest wśród nas cały czas tylko go nie dostrzegamy.... Gdzieś niedaleko może jakieś małżeństwo cieszy się bo mają dziecko, gdzieś indziej ktoś się cieszy bo obchodzi urodziny.... Cały czas ktoś jest szczęśliwy.... Jednak gdzieś niedaleko ktoś może właśnie umierać.... Szczęście przychodzi wtedy gdy jest nam potrzebne.... - zamilkła. - Czasem możemy sobie poradzić bez niego.... Czy to wszystko dotyczy Lucasa?

Marlena Rakicka

Kiwnęła głową-Teraz on jest moim szczęściem. Ale jego przy mnie nie ma, a mnie nie ma przy nim.-westchnęła. Ale już po chwili się uśmiechnęła. Takiej właśnie odpowiedzi potrzebowała od Emily-Dziękuje

Emily Black

- Nie ma za co... - również się uśmiechnęła. - Moim zdaniem powinnaś go teraz poszukać i powiedzieć mu, że go kochasz... Gdzieś go widziałam... Wszystko powinno się ułożyć.

Marlena Rakicka

Rozejrzała się niepewnie-Gdzie go widziałaś?-spytała