www.starozytnyhogwart.fora.pl

Gość

Usiadła obok chłopaka z lekkim uśmiechem.
- Miło poznać. - powiedziała znaną sobie regułkę z lekkim uśmiechem.
- Matko. Jakie te teksty są pospolite. Się znaczy to całe miło mi i w ogóle. - dodała ze śmiechem.

Evan Dołohow

- Mi również miło - powiedział po czym się zaśmiał, zgadzał się z dziewczyną w 100%.
- Masz racje i to całe poznawanie się zaczynające się od pytań skąd pochodzisz, przez zwierzęta, rodzinę itd.

Gość

- To załamujące. I jeszcze ja używam takich pospolitych słów. Matko. - powiedziała, śmiejąc się.
- Jestem za tym, że chyba samemu powinno się mówić o takich rzeczach typu rodzina itepe itede. - powiedziała z uśmiechem.

Evan Dołohow

- Dokładnie przecież z czasem jak się ludzie poznają mówią o sobie więcej i nie jest to wymuszone wtedy - stwierdził zanurzając dłoń w wodzie.

Gość

- Racja. - przytaknęła z promiennym uśmiechem, patrząc gdzieś w bliżej nieokreśloną przestrzeń. Podobało jej się to miejsce. Spojrzała przelotnie na poczynanie chłopaka.
- Zimna? - zapytała tak z ciekawości, lecz z jej twarzy nie schodził uśmiech. Zawiązała swoje trampki, które od dłuższego czasu były rozwiązane, bo nie chciało jej się ich wiązać.

Evan Dołohow

- Raczej lodowata, chcesz sprawdzić? - spytał i nie czekając na jej odpowiedź pochlał ją lekko. Po czym wyszczerzył się w uśmiechu.

Gość

Rosalie wybuchła śmiechem. Lubiła wodę, a to że była lodowata jak choroba nie robiło na niej większego wrażenia. Na obozach żyła w gorszych warunkach.
- Zimna. Nawet bardzo. - powiedziała ze śmiechem.

Evan Dołohow

- A gdzie pisk? - spytał rozczarowany jednak z uśmiechem. - Wiesz, w sumie spodziewałem się innej reakcji.

Gość

- Ujmijmy to tak, że jestem innym typem dziewczyny. - powiedziała ze śmiechem.
- Ale jak chcesz mogę zacząć piszczeć. - automatycznie dodała z uśmiechem.

Evan Dołohow

- Nie, nie. W sumie fajnie kiedy ktoś Cię zaskakuje - stwierdził patrząc znów w wodę.

Gość

Rozejrzała się dokładniej.
- Ładnie tu. - powiedziała w końcu, patrząc na wodę. Jakoś od zawsze była wrażliwa na przyrodę.

Blair Edwards

Blair milczała. Obserwowała ich poczynania sceptycznie.

Gość

Grace usiadła przy wodospadzie. Za parę dni miała wyjechać ze szkoły na jakiś czas. Już nie mogła się doczekać wyjazdu. Snuła się po zamku jak cień, z nikim nie rozmawiała. Była ciekawa co słychać o Tsu. Nawet nie przeszło jej przez myśl, żeby rozmawiać z nim "o nich". Dobrze wiedziała, że po jej wyjeździe nie było nawet o czym mówić. Zastanawiała się tylko, czy udało mu się ułożyć sobie życie.
Myślała również o innych. Dziwiło ją, że trafiała akurat w takie miejsce, w których nie było absolutnie nikogo.
Dotknęła dłonią zamarzniętej wody, która powoli puszczała. Po chwili dziewczyna trzymała w ręce niewielki fragment lodu. Obserwowała, jak rozpuszcza się. Po jej ciele przeszedł niemiły, chłodny dreszcz. Wytarła mokrą dłoń o płaszcz i wbiła wzrok w dal. Poruszyła się, gdy usłyszała szelest..

Tsu Black

W niedużej odległości od niej spacerował chłopak w długim czarnym płaszczu z kapturem na głowie. Młodzieniec miał spuszczoną głowę i tylko od czasu do czasu podnosił wzrok patrząc przed siebie. Za to non stop włóczył nogami lub też kopał napotkany kamień. Najwyraźniej nie zauważał obecności dziewczyny, był pogrążony jakby w transie, a raczej był mocno zamyślony.

Gość

Grace spojrzała na chłopaka, lekko przekrzywiając głowę. Nie rozpoznała w nim Tsu. Już miała się odezwać, gdy zwątpiła. Czekała na dalszy przebieg zdarzeń.