www.starozytnyhogwart.fora.pl

Suniva Lestrange Howlett

- co prawda są pokojowo nastawione..ale nie wiem co zrobią jak zobaczą człowieka.. - westchnęła i nagle zatrzymała się - za późno..- syknęła - dlaczego ludzie muszę być tacy powolni.. - mruknęła pod nosem. Byli gdzieś po śrdoku zakazanego lasu gy zza drzew wyszły dwa wilkołaki. Były jednak w postaci ludzkiej. Poszarpane ubrania, brud i żółte zeby od rwania mięsa przyprawiały o odraze.
- no no...królowa wampirów spaceruje z przekąską.. - zaczął jeden
Drugi natomiast obserował każdy ruch Suniv. Patrzył na nią tak jak na wytawna kolacje
Suniva sykneła
- ojej...rozumiem że to nagana...pani wybaczy - ukłonił się tetaralnie
- czego chcesz łachudro? - spytała wychodząc na przód

Edward McAdams

Edward obserwował ich ze stoickim spokojem. Tak naprawdę wewnątrz gotowało się w nim wiele emocji, jednak nie okazywał tego. Miał kamienną twarz.
Z ledwością powstrzymywał się, by do nich nie podejść. Zrobił krok do przodu i zrównał się z Sunivą.
Bądź co bądź, tę bitwę stoczą razem.

Suniva Lestrange Howlett

- mieliśmy przekazać tylko wiadomość ale w tej sytuacji sama pani rozumiesz...świeże mięsko czeka - ruszył do przodu. Suniv błyskawicznie odepchnęła Edwarda tak że upadł na krzaki i przygotowała się do skoku
- czekaj..- warknął drugi który nie odzywał się do tego czasu - nie pozowli Ci go zabrać...rozszarpie Cię.. - zatrzymał go
- jest sama... - warknał pierwszy
- to nic...nie bez przyzcyny jest tym kim jest.. - stanął pomiędzy Suniv a towarzyszem
Tamten opuscił i wsciekły wskoczył na drzewo wbijając wzrok w Edwarda
- jutro..w nocy na granicy lasu..chcemy stworzyć nowy pakt...
- a co jeśli nie chcę.. - spojrzała na niego zirytowana
- wasza wysokość ma czas do jutra...ale chyba już dość walk..i rozlewu krwi..
- i kto to mówi.. - zaczęła go obkrążać

Edward McAdams

Edward przez chwilę leżał w krzakach. Buzowała w nim wściekłość. Miał ochotę ich rozszarpać. Wstał, ale trzymał się z tyłu. Łypał tylko groźnie na wilkołaków. Sam nie wiedział co się z nim dzieje. Czuł, że budzi się w nim jakiś cichy zew. Warknął. Trudno było opisać ten dźwięk. Był pełen mocy i siły.

Alex Howlett

Alex wszystko obserwowal wciemnym plaszczu. Gdy zauwazylrch lekko wysunal sie z cienia. Spojrzal na Sunive i chlopaka, potem na dwoje wilkolakow. Oczy mial serbrne a zebyostre.

Suniva Lestrange Howlett

Suniva odwróciła się i spojrzała na niego. Teraz stała tyłem do wilkołaka. Wpatrywała się w Edwarda zszokowana. Mężczyćni zaśmialis ię gardłowo.
- no popatrz...z kim ty sie prowadzisz..
Suniva nie wytrzymała. Błyskawicznie wyrwałą jednemu wilkołakowi sztylet i rzuciła nim w tego na drzewie. Oczywiście nie spódłowała. Wilkołak spadł z drzewa - przeklęta.. - warknął i ruszył w jej kierunku. Suniva odbiłą się od drzewa skacząc na niego. Znalazła się na jego plecach i szybkim ruchem skręciła mu kark. Bezwładne ciałow wilkołaka opadło na ziemie. Drugi spojrzał wściekle na Suniv - sama atego chciałaś.. - warknął i zniknął miedzy drzewami. Suniva spojrzała chłodno na Edwarda.

Edward McAdams

Edward obserwował wszystko zaskoczony. Podszedł do Sunivy, masując obolałe skronie.
- Suniv.. nie wiem co to było. - przyznał.

Suniva Lestrange Howlett

Kiedy do niej podchodził cofneła się. Spojrzała mu w oczy przeszywajacym wzrokiem. - wracaj do zamku.. - powiedziała po chwili. Chwyciła zwłoki wilkołaka i zaciągneła je w krzaki.

Alex Howlett

Alex spokojnie patrzyl na cala scene. Po chwili znowu zaszyl sie w cieniu.

Edward McAdams

Westchnął.
- No dobrze, należą Ci się wyjaśnienia. Ojciec mi o tym kiedyś wspomniał, ale wyśmiałem go. Mówił o tym, że w sytuacji bezpośredniego zagrożenia moje zmysły bardzo się wyostrzają. Podobno taką zdolność miał mój dziadek. - wzruszył ramionami.
Poczekał, aż Suniva na niego spojrzy.
- Nie chciałem, żeby tak wyszło. Ale wiadomo. jak zawsze muszę coś spieprzyć. - rzucił po czym odwrócił się tyłem i ruszył w stronę zamku.

Suniva Lestrange Howlett

- to już nie mój problem..- sykneła i zniknęła mu z oczu

Jason Howlett

------------------------------------------------------------
Jason spacerowal spokojnie po polanie. Byl w krotkiej koszulce, i dżinsach. Nagle uslyszal ruch za soba. Byl/a to...

Suniva Lestrange Howlett

Suniva. Wpatrywała się w niego uważnie.

Jason Howlett

Jason wiedzial, ze dawno nikt go nie widzial, poza paroma osobami. Odwrocil sie i usmiechnal:-Witam. Czym moge sluzyc? Poza krwia....-odparl z czarujacym usmiechem.

Suniva Lestrange Howlett

- nie masz mi więc nic do zaoferowania chłopcze.. - uśmiechnęła się wampirzo i podeszła do niego