www.starozytnyhogwart.fora.pl

Valerian Lestrange

- słusznie..- odparł idąc powoli korytarzem. Minęła go Evelynn.

- co się stało ? - spytała zauważając pod ścianą Rose - wiesz wujku nie zaszkodziła by odrobina delikatności..- krzyknęła za nim wpatrując się w siniaki na ramieniu dziewczyny - powinnaś się trzymać od niego z daleka..szczególnie teraz..

Rosalie Lestrange

Dziewczyna widząc wzrok Evelynn zasłoniła ramię dłonią. Nie chciała robić z tego nie wiadomo jakiej sensacji. - Nie obchodzi mnie to. Jest dorosłym człowiekiem, a zachowuje się jak dzieciak. Słyszysz, Valerian? Szybko zapominasz swoje obietnice - powiedziała głośniej, żeby Valerian majaczący na końcu korytarza też ją usłyszał.

Valerian Lestrange

Mężczyzna momentalnie wyrósł przed nią jak spod ziemi

- posłuchaj mnie dziecinko..sprawa wygląda tak..Armand złoży nam wizytę jak tylko wrócimy z tych śmiesznych..wakacji..Suniv może odpowiedzieć głową za to co się teraz wyczynia, może też stracić tron bo złamała prawo wychodząc za mąż za kogoś kto nie jest wampirem, Vlad na pewno tronu nie odzyska nie po tym co z robił..kiedy przyjedzie i zobaczy mnie z kimś takim jak Ty stracę władzę, którą posiadam...w wampira zamieniać Cię nie mam zamiaru..więc sama widzisz, że to sytuacja podbramkowa..- dodał - a co za tym idzie nie przeszkadzaj mi jak myślę..i nie rób scen..a Ty wracaj do męża, albo dziecka bo z pewnością masz coś lepszego do roboty niż gapienie się na nią..

- no już dobrze nic nie mówię..widzę, że nie masz humoru

- no chociaż Ty jedna..

Eve uśmiechnęła się pokrzepiająco do Rose i ruszyła na dół.

Rosalie Lestrange

Rosalie założyła ręce na piersi i spojrzała na niego buntowniczo.

-Więc nie możesz mi powiedzieć tego normalnie? Zamiast robić jakieś wielkie tajemnice, wkurzać się na mnie o byle co albo w ogóle nie odzywać? Przecież wcale nie musi się dowiedzieć, że jesteśmy razem - spojrzała mu w oczy.

Valerian Lestrange

- nie będę nikogo okłamywał..wybacz Rosalie ale muszę sam sobie to wszystko pukładać..to nie jest takie proste na jakie wygląda..nie będę Tobie mówił nic więcej bo i tak nie rozumiesz kalibru tych spraw..a teraz idź do Narcyzy, da Ci jakąś maść i siniaki znikną..

Rosalie Lestrange

Rosalie westchnęła cicho - nie bądź dla mnie taki ochły - Poprosiła tylko, pocałowała go lekko i udała się w stronę komnaty Narcyzy.

Valerian Lestrange

Valerian odetchnął i oparł się o ścianę. Od zawsze był wampirem 100 procentowym. Był nawet bardziej wampirzy od swojej siostry. Nigdy nie ulegał emocjom, zawsze każde jego działanie było chłodną kalkulacją. Jednak pewnego dnia pojawiła się ta osoba, która mogła roztopić chociaż nieznacznie, ale jednak jego serce. Bał się takiego dnia niezmiernie, bo uważał, że posiadanie jakiejkolwiek słabości go zniszczy, a jego słabością była w tym momencie ta dziewczyna

- Rosalie..poczekaj..- odparł w końcu. Wyprostował się i spojrzał na nią - możesz spać w mojej komnacie..jeśli chcesz..- dodał od razu

Rosalie Lestrange

Rosalie otarła resztki łez, odetchnęła kilka razy, żeby zupełnie się uspokoić i nieśpiesznie szła przez korytarz. Masowała obolałe ramię. Valerian zazwyczaj był delikatny, prócz tych rzadkich momentów, w których był zdenerwowany, a Rosalie zamiast zejść mu z oczu jeszcze wdawała się w dyskusje. Na dźwięk jego słów odwróciła się natychmiast, patrząc na niego wielkimi, jeszcze szklistymi oczyma.

-Dziękuje - uśmiechnęła się do niego łagodnie. Starała się być cierpliwa, zdając sobie sprawę z tego, jak wiele obowiązków ma na głowie i jak nie na rękę mu był związek z człowiekiem. - Uważaj na siebie dzisiaj.

Valerian Lestrange

- wrócę za 15 minut..po prostu muszę się posilić..- odparł już spokojnie z powrotem otwierając jej drzwi do swojej komnaty. Po chwili już go nie było.

Rosalie Lestrange

Przemknęła obok niego, a kiedy odszedł, zamknęła za sobą drzwi. Od razu skierowała swe kroki pod prysznic, nie stała tam jednak zbyt długo. Włosy wysuszyła za pomocą różdżki i po kilkunastu minutach leżała już w chłodnej pościeli. Zgasiła wszystkie świece w pokoju, prócz tej stojącej na jej nocnym stoliku. I chociaż oczy miała zamknięte, nie spała.

Valerian Lestrange

Valerian tak jak powiedział wrócił po 15 minutach. Bezszelestnie ruszył do łazienki. Do sypialni wrócił jedynie w długich, czarnych, satynowych spodniach. Usiadł w nogach łóżka i przyglądał się Rosalie przez dłuższą chwilę. Wiedział,że nie spała, ale jednocześnie był pewien, że nic jeszcze nie wie o jego obecności
- co dzisiaj robiłaś Rose? - spytał szeptem nie ruszając się ze swojego miejsca

Rosalie Lestrange

Chociaż leżała dopiero chwilę, czuła, jak jej powieki stają się coraz cięższe. Wyjątkowo starała się nie myśleć o niczym. Ani o mamie, czy Sophie, której tak strasznie współczuła, ani też o sobie. Otworzyła oczy na dźwięk głosu Valeriana, potem uniosła się lekko na poduszkach i patrzyła na niego.

-Byłam na spacerze w lesie, potem poszłyśmy z Daphne się kąpać, a jeszcze później musiałyśmy z Elizabeth poprawić humor Sophie i zabrałyśmy ją na zakupy - opowiedziała mu krótko. - A Tobie jak minął dzień?

Valerian Lestrange

- beznadziejnie, dlatego nie warto o tym mówić..- odparł kładąc się obok niej. Leżał przez dłuższą chwilę bez ruchu cały czas wpatrując się w dziewczynę. W końcu przyciągnął ją do siebie i mocno pocałował.

Rosalie Lestrange

Posłała mu delikatny, pocieszający uśmiech. Dopiero teraz zauważyła, jak problemy w klanie odbijają się na jego wyglądzie. Kiedy ją pocałował, przylgnęła do niego mocno, wtulając się w lodowate ciało. Odgarnęła włosy z jego policzka i oddała pocałunek.

Valerian Lestrange

Kiedy wylądowała na nim pocałował ją jeszcze mocniej i objął, bardziej ją do siebie przyciskając - zapomnij o tym - wyszeptał i zaczął całować ją po szyi