www.starozytnyhogwart.fora.pl

Vivianne Howlett

- tak...ale mama obwinia mnie..nie wie Pan co to znaczy Wściekła Ona..- dodała już całkiem załamana

James Howlett

-Więc... ja czegos nie rozumiem.... Martwisz się o siebie.... Cociaz przyapdkiem spowodowałas, ze rodzice sie poklócili i nie wiadomo, czy do siebie wróca... a chcesz, zeby wrocili.... chyba nadążam.... Może przepros obojga w jednym pokoju i po sprawie? Bellatriks to Bellatriks... Umiesz wytwarzac tarcze, prawda?-spytał.

Vivianne Howlett

- na jej uroki tarcze nie działają..- odparła podpierając brodę - to na prawdę nie jest takie proste...bo ja nie wiem czy powinnam ją przepraszać...skąd mogę wiedzieć co jest prawdą a co kłamstwemm?

James Howlett

-Coz... Musisz isc za sercem...-odparł Augustus:- Jesli twoja mama chce wrocić do Jamesa, to niech probuja.. a jesli w jeden dzien kończy z Nim, a w drugi z bylym męzem, to James nie jest wilkiem, a jeleniem....-powiedział wzruszajac ramionami:- Proste.

Vivianne Howlett

- jednakowoż do bardziej skomplikowane..- Vivianne dalej szła w zaparte - jutro wracamy do domu..- odparła w końcu - a za kilka dni zaczynam szkołę..co ja będę tam robić ?..nienawidzę siedzieć nie miejscu..od momentu jak skończyłam 4 lata mama zabierała mnie w swoje podróże...nawet Pan nie przypuszcza ile rzeczy potrafi zrobić..bez użycia magii..uwielbia wygodne życie..ale czasami mam wrażenie, że nie do końca jest jej to potrzebne i poradziła sobie, gdyby było inaczej..

James Howlett

Augustus pokiwał głowa z udawanym uznaniem:- Cóz... To rzadka umiejętnośc w świecie Czarodziejów.... ale skoro to skomplikowane, to czy zdajesz sobie sprawe, ze niechcacy pogorszyłas relacje między Jamesam a Bellatriks, którzy zaczeli znów pałac do siebie sympatią?-spytał. Zeskoczyl z kamienia i stojąc do niej usmiechnał sie do siebie. Gdy sie odwrócił miał zamyslona mine:- I co chcesz z tym zrobić?

Vivianne Howlett

- nie zrobi nic...bo nie jest to zależne od niej..ale dziękuje za troskę...Augustusie..- odparła Bellatriks stojąc za jego plecami

Vivianne wychyliła się oniemiała, spojrzała za siebie i znów na matkę
- co tu robisz? - spytała głupkowato

- przyszłam nazbierać kwiatów..- odpowiedziała kobieta z ironicznym uśmiechem

James Howlett

-W takim razie powinnas uwazac... Tu sa tylko te trujące....-powiedział Augustus tonem tej samej ironii odwracajac sie:- Gdzie masz swojego.... Kolegę?-spytał ze szczerym rozbawieniem.:- Nie musisz sie martwić o Vivianne... jest bezpieczna.

Vivianne Howlett

- tak jak Twój syn ? - spytała wpatrując się w niego spacerując po polanie. - zbieraj się do domu..- zwróciła się do córki przenosząc na nią spojrzenie - Twój przyjaciel jak jest głodny to bywa drażliwy...

James Howlett

-Mozliwe... Ale tylko dla tych, którzy naprawde mnie rozwściecza...-powiedział Augustus z usmiechem:- Ja na Twoim miejscu bym sie nie martwił, Bellatriks.... Jesli chodzi o Jamesa i innych.... Natura ma swoja magie... I zawsze wykańcza słabszych, którzy się nie dostosowują....-wzruszył ramionami:- On doskonale powinien to wiedziec....

Vivianne Howlett

- pytanie co ma większą siłę, natura czy śmierć..- odparła stając przed nim i obserwując jak Vivianne zabiera wszystkie swoje rzeczy - wiesz..Alastor jest bardzo podobny do ojca...módl się by nie był jednak taki sam bo tylko może mu to zaszkodzić..- dodała z czarującym uśmiechem, odgarnęła pelerynę by nie otarła się o Augustusa i ruszyła za córką

James Howlett

Augustus usmiechnał sie co przerodziło sie w głosny smiech:- Alastor jest duzo lepszy od Laxusa.... Pod wieloma względami.... I sprytniejszy...-dodał ciszej obracajac się na pięcie. Zanim zniknał, szepnał tylko:- natura.... Równiez włada Smiercia Panno Lestrange..... Módl sie, by James sie o tym nie przekonał....

Vivianne Howlett

- Pani Lestrange jeśli już...póki co się nie rozwiodłam Augustusie...- dodała zatrzymując się, po czym odwróciła się do niego - tak wychwalasz swoją nuturę..natura nie pomogła Twojemu synowi w walce..z tego co...pamiętam.. więc..nie wierz jej ślepo ...- westchnęła z uśmiechem - smacznego..- rzuciła na odchodne ponownie ruszając w drogę. Po chwili razem z Vivianne zeszły ze ścieżki i udały się w stronę posiadłości

Alister Fox

--------------------------------------------------------------
Po awanturze, jaka zrobił mu Augistus, Alastor przysiadl na kamieniu, nasłuchując odgłosów lasu. Oczy miał fioletowe, dzieki zmysłom Wendigo potrafił doskonale słyszec całe otoczenie. Usmiechał sie na mysl o rannym Alisterze:- nastepnym razem nie skończy sie na siniaczku...-powiedział do siebie, oglądajac slad pazurów do krwi na ramieniu:- Zdazył mnie podrapac, skubaniec...

Anastazja Malfoy

Anastazja korzystając z ostatniego dnia pobytu i pięknej pogody i nie mając nic innego do roboty, biorąc poduwagę, że Alister wciąż się kurował wybrała się do lasu z zamiarem dotarcia nad wodospady. Miała na sobie długą do ziemi, zwiewną, czarną spódnicę i białą, luźną bluzkę na cienkich ramiączkach, zwężaną w tali. Dzięki ostatnim wydarzeniom zamiast szpilek ubrała płaskie obówie. Włosy upięła luźno, także stworzyła na swojej głowię artystyczny nieład co dodawało jej finezji. Zaopatrzyła się również w czarne okulary przeciwsłoneczne. W ręce trzymała średniej wielkości wiklinowy koszyk, który spoczywał na zgiętym łokciu. W drugiej dłoni natomiast trzymała jedną ze swoich książek, którą zabrała by umilić sobie czas. Trzymała się cienia bo nie należała do osób, które zarzywają kąpieli słonecznych.