www.starozytnyhogwart.fora.pl

Evelynn Monrou

Kobieta uśmiechnęła się i spakowała masę do pudełka, po czym wręczyła całość bratu. Po chwili już schodzili na dół.

Victor Howlett

------------------------------------
Victor odsunał stosik prezentów obok łóżka. Rozpiał koszule do końca i chwycił mase, która uformowała się w miniaturkę Jego, Anny, marcusa, Kate i Daphne. Mężczyzna wpatrywał się długo w ten obrazek zupełnie nieświadomy, ze ktoś go obserwuje.
-Wszystkiego Najlepszego, Victor...-powiedział do siebie cicho, pełnym ironii tonem.

Anna Valerius Howlett

- nie jesteś zadowolony z urodzin ? - spytała Anna siedząc w fotelu - prezenty trafiają chyba w Twoje gusta..- odparła nieco rozbawiona

Victor Howlett

Victor odpowiedział:- Trafiają..... owszem...-wstał i obrócił się do niej:- Są cudowne, każdy..... ale są też inne, ważniejsze rzeczy....

Anna Valerius Howlett

- tak ?..jakie ? - spytała przechylając lekko głowę, zaciekawiona jego stwierdzeniem

Victor Howlett

Victor spojrzał na Nia z niedowierzaniem, a rysy mu stwardniały:- Najwazniejsza dla mnie jest rodzina. I dobrze o tym wiesz, bo moje słabości doskonale znasz.
Ruszył w strone biurka odgarniajac włosy:- Nie zamierzam toczyć wojen we własnym gronie.

Anna Valerius Howlett

- oh..to nowość..jestem szerze..zdumiona..- odparła z teatralnym uśmiechem

Victor Howlett

-Nie wątpie.....-odparł Victor ciszej.:- Dla mnie niestety żadna nowość.-uśmiechnał sie czarująco, chociaż jego oczy przez chwile błysnęły srebrem. Meżczyzna pokręcił głową i w drodze do łazienki, zawrócił. Opuścił wszystko na łózko i podszedł do Anny:- O co CI chodzi?-spytał, wpatrując sie w Nią. Próbował utrzymać twardy wyraz twarzy, ale nie miał siły na to, by ukrywac smutek z powodu ich kłotni.

Anna Valerius Howlett

- mi ?..o nic ..- odparła wciąż się w niego wpatrując - Ty się czepiasz..- dodała spokojnie - ja nie zamierzam znosić Twoich wiecznych pretensji, nie czepiam się Twoich poprzednich partnerek w przeciwieństwie do Ciebie..wytłumacz jeszcze przy okazji swojej matce, że nie widzę żadnych szans na jakiekolwiek poprawienie naszych relacji..nie z kimś, kto wymordował całą moją rodzinę..bo znowu próbowała się za mną snuć..niech rozmawia sobie z Marcusem, Kate, Daphne, niech odwiedza wnuka, ale ja..nie chcę z nią mieć nic do czynienia..- zakończyła swój wywód - i nie proś mnie więcej bym sobie odpuściła, bo istnieją bariery nie do przebycia..- dodała - Ty sobie wyjechałeś zostawiając mnie samą z dzieciakami, to po wakacjach ja wyjeżdżam do siostry ..powinieneś sobie poradzić..a teraz..ja wychodzę..i nie wiem kiedy wrócę..- odparła przeglądając się w lustrze.

Victor Howlett

Victor spojrzał na Nia zdumiony. ODebrało mu mowę.:- Ja? Mam pretensje?? Wyjechałaś z Suniv i Williamem na jakies pożal się Boze zebrania Rady, gdzie zniknęliście na prawie tyle czasu, co my i wracałas, jakby nigdy nic. Ja przynajmniej przeprosiłem, i dalej mi z tego powodu przykro. A bynajmniej nie byłem na wakacjach. I nie czepiałbym się poprzednich partnerów, gdyby nie fakt, że z Twoich ust padło, że tak naprawde kochałaś Vlada i nie wiesz, czemu się ze mną w ogóle związałaś...-mówił już nieco głośniej:- Twoje słowa ukazały nasz związek jako teatr. Nie moje. I wciaz masz do mnie uraz, i to ja jestem winny....-ruszył w jej stronę:- Wiesz, co....-chciał coś powiedzieć, ale głos mu się załamał. :- Nie udawaj, ze dałaś mi swoją krew, bo Ci na mnie zależało....-powiedział zimno i złapał za ręcznik.

Anna Valerius Howlett

- och..no oczywiście miałam w tym głębszy cel...niby jaki ? - spojrzała na niego szczerze rozbawiona. Przeciągnęła usta czerwoną szminką, przejrzała się ostatni raz i znów przeniosła wzrok na męża. - a pro po wyjazdu..ja mówiłam, że mnie nie będzie..Ty nie powiedziałeś ani słowa..ale z resztą mam dość udowadniania Tobie wszystkiego..przestaje mi zależeć na czymkolwiek..mogłam przemyśleć czy związek z gówniarzem jest dobrym pomysłem..- dodała zakładając wysokie szpilki - dobrze kochany..mamusia idzie teraz na mały spacerek..a Ty nie siedź zbyt długo..- kobieta chwyciła go za policzki niczym ciotka po czym cmoknęła go w czoło zostawiając tam czerwony ślad - z resztą..o co ja się martwie..Twoja mamusia utuli Cię do snu..- dodała z przelotnym uśmieszkiem i ruszyła do wyjścia. W drzwiach posłała mu buziaka w powietrzu i już jej nie było .

Victor Howlett

Victor pierwszym odruchem sięgnął po różdzkę, z której trysnęły czerwone i zielone iskry. Po chwili zobaczył w lustrze, ze Jego oczy są srebrzyste. Upuścił różdzkę i usiadł na łóżku. Westchnał głęboko, przeczesał włosy i ubrał ciemne spodnie oraz koszulę. Różdżkę schował do kieszeni. Gdy przeszedł obok masy, ta zawirowała i pojawiło się zdjęcie Diany, Victora, Liliany, Jasona i Scarlett, Alistera, Emily oraz Evana. W centrum siedzieli przy sobie i śmiali się Vic z Lilianą. Jason i Scrlett całowali się obok, Diana i Emily zaraz obok nich, a Evan stał z tyłu z Alisterem.
Victor ubrał buty i ruszył z zamiarem wyjścia z pokoju. Stanął, gdyż zatrzymał/a go...

Liliana Malfoy

Liliana. Kobieta ubrała była w zwiewną sukienkę, która i tak opinała się na jej zaokrągleniach.
-Jak dobrze, że Cię spotkałam! - uśmiechnęła się uradowana. W dłoni trzymała małe zawiniątko. - Oczywiście pamiętałam o Twoich urodzinach, jednak ostatnio miałam nieco gorsze dni i jeszcze to przygotowanie do ślubu...zupełnie straciłam głowę. Tak więc wszystkiego najlepszego staruszku. - Wręczyła mu podarunek i ucałowała w policzki.

Victor Howlett

Victor usmiechnał sie, gdy Ją zobaczył. Ucalował obie jej dłonie i przytulił Ją lekko do siebie:- Dzieki. Ciebie również dobrze widzieć, Mamusiu...-zachichotał:- Jak sie czujesz?-spytał z nutą troski w glosie:- Wybacz nadopiekuńczośc, ale to bylaby wielka strata, gdyby cos Ci się stało. Jestes jedna z niewielu osób, które sprawiaja, ze jeszcze nie zwariowałem....-odebrał zawiniątko:- co to jest?

Liliana Malfoy

-Teraz już dobrze. Jednak zmiana klimatu i strefy czasowej nie była dla mnie korzystna. Poza tym martwię się dzieciakami, wszystkimi po kolei. - westchnęła, przez moment robiąc się naprawdę smutna. Jednak szybko uśmiech wrócił na jej twarz. - Otwórz, to się dowiesz. - ze zniecierpliwieniem w oczach patrzyła, jak odwija prezent. W środku znajdowała się masywna, chociaż lekka papierośnica. Przez środek biegł pasek z nieco ciemniejszego od reszty metalu, na którymś można było coś wygrawerować. - No i co o niej myślisz?