www.starozytnyhogwart.fora.pl

Rosalie Lestrange

-Nie kazałeś mi na siebie czekać, więc dla kogo miałam ubierać się ładnie? - spytała z przekąsem w głosie, zirytowana jego humorami z samego rana.

Valerian Lestrange

- wiesz...no chociażby dla siebie..- odparł przymykając oczy - postaraj się nie hałasować..- mruknął ostatecznie

Rosalie Lestrange

-Dla siebie sypiam nago. - odpowiedziała z rozbawieniem. - Nie będę, bo wychodzę.

Valerian Lestrange

- tak?..jakoś przez te wszystkie noce, kiedy odwiedzałem Cię jak spałaś byłaś kompletnie ubrana..- odparł z niewinnym uśmiechem - ale skoro tak uważasz to mnie musiało się coś przewidzieć...miłego dnia..- odparł spokojnie i szczerze spoglądając na nią po czym znów się uśmiechnął i przymknął oczy

Rosalie Lestrange

Rosalie skrzywiła się na dźwięk jego słów. Prawdziwy potwór z tego człowieka..wampira!
-Nie rozumiem Cię Valerianie! - założyła ręce na piersi.

Valerian Lestrange

Mężczyzna jednak nic nie mówił tylko leżał i się uśmiechał. Rose była przesłodką istotą szczególnie kiedy się denerwowała. Robiła to w cudny sposób przez co Valerianowi tak bardzo spodobało się irytowanie jej

Rosalie Lestrange

-Przestań tak na nie patrzeć! Z tym głupim uśmiechem! Co to ma być w ogóle? Przychodzisz i jesteś dla mnie tak wredny.. - na końcu już prawie krzyczała.

Valerian Lestrange

- i co ?..popłaczesz się?..pójdziesz do mamy na skargę..? - spytał podnosząc się do pozycji siedzącej. Uśmiech wciąż trzymał się na jego ustach. Nie mniej jednak mężczyzna wpatrywał się w nią zaciekawiony

Rosalie Lestrange

-Nie będę płakać przez Ciebie.. - uśmiechnęła się, z prawdziwą furią w oczach. Tylko on potrafił doprowadzić ją do takiego stanu. I zamiast sobie pójść, wdawała się w nim z dyskusję.

Valerian Lestrange

- zobaczymy..- westchnął kładąc się z powrotem - idź tam gdzie miałaś iść..zobaczymy się wieczorem, teraz nie mam ochoty..

Rosalie Lestrange

-Nie wiem, czy wieczorem ja będę miała ochotę - odparła z wymuszonym uśmiechem, a potem wyszła, nie bawiąc się w ciche zamykanie drzwi. Kilka kroków dalej wpadła z impetem na...

Valerian Lestrange

Valeriana, który stał w połowie korytarza ze skrzyżowanymi ramionami i spoglądał na nią rozbawiony
- co za ognisty charakter..- odparł opierając się rękoma o przeciwległe ściany i tym samym tarasując jej przejście

Rosalie Lestrange

Rosalie zmruzyla niebezpiecznie oczy i skrzyżowała ramiona.
-Juz nabrales ochoty na rozmowę ze mną? - syknela. - przepuść mnie.

Valerian Lestrange

- no nie bądź taka zasadnicza.. - mruknął posyłając jej jeden ze swoich wampirzych uśmiechów - mała Rose nie lubi się bawić ? - spytał rozbawiony

Rosalie Lestrange

-Ja, zasadnicza? Zabawne. Tak samo, jak te Twoje zabawy. Powiem Ci Valerianie, że uśmiałam się do łez. - odpowiedziała, posyłając mu wredny uśmiech.