www.starozytnyhogwart.fora.pl

Evan Morris

Znów poczuł znów przeszywający wzrok bibliotekarki na sobie. Evan postanowił wtedy, że zrobi tej kobiecinie na złość. Przesadnie głośno tupnął, tak, że pewnie ziemia z jego glana wysypała się na podłogę biblioteki. A, gdyby bibliotekarka to zauważyła, wtedy prawdopodobnie dostałaby histerii.
Panicz Morris dopiero po późniejszym czasie przestał zwracać uwagę na idiotyczną bibliotekarkę i bez żadnego proszenia, pociągnął za rękę Avadę, w stronę stolika, przy którym znajdowały się dwa krzesła. Na jednym z tych krzeseł posadził bez pozwolenia swoją przyszłą żonę, a na drugim sam usiadł.
- Ciąg dalszy wczorajszej rozmowy? - Zaproponował, patrząc się prosto w jej oczy. Obdarzył ją tajemniczym, wręcz lekko przebiegłym uśmieszkiem. I nie spuszczał z niej wzroku ani na chwilę krótką.

Avada Riddle

Wzruszyła ramionami.
- Od czegoś trzeba zacząć. W końcu musimy się poznać.
Przekrzywiła delikatnie głowę, przyglądając się Evanowi. jej kruczoczarne włosy rozsypały się na ramionach. Ujeła w palce wisiorek i zaczęła się nim bawić.
- Kim chciałbyś być w przyszłości? - zapytała. Chwilę potem uśmiechnęła się delikatnie.
- Choć na razie nie ma to jednak większego znaczenia.. - dodała już rozluźniona. - Mamy jeszcze przynajmniej dwa lata zanim zaczniemy się tym przejmować.

Evan Morris

Zamyślił się nad czymś. A dokładniej nad tym, jak to będzie, kiedy już ukończy Hogwart. Ostatnio często rozmyślał nad tym, to trzeba przyznać. Co, więc widział ciągle w swojej przyszłości? Dwie ścieżki i jedną z nich ma wybrać. Albo założy zespół, albo wyląduje w Ministerstwie Magii. Jasne, jak słońce. On, jednak nie był przymuszany do wybrania któregoś z tych zawodów. Miał wolny wybór. Sam, jednak nie wiedział, co będzie lepsze.
- Sam jeszcze tego nie wiem. Ale na pewno ty nie będziesz musiała pracować.

Avada Riddle

Prychnęła i ściągnęła swoje wąskie,ciemne brwi w niemym wyrazie niezadowolenia.
Niektórym dziewczynom bardziej do twarzy z uśmiechem, inne najlepiej wyglądają smutne. Avadzie natomiast, jak stwierdziło to kilka osób, piękna dodawała złość.
Spojrzenie jej oczu mogło sprawiać nieodparte wrażenie,że Ślizgonka zastanawia się, ile krwi da się radę z Evana wypompować. jej zwykle jasna twarz nabrała subtelnych rumieńców. W pewnym momencie jednak to wszystko ustąpiło.
-Nie rozumiesz. Nie zamierzam siedzieć w domu i zachwywać się jak twoja maskotka.
Jednak po chwili się opanowała i jej twarz znowu była pełna wyniosłego chłodu. I tak zrobi co zechce.

Evan Morris

Rozsiadł się wygodniej na krześle, wyciągnął nogi do przodu. Obydwie dłonie położył na karku. Nie, nie śmierdział, nie był przepocony, jak idiota. Można było wyczuć od niego męskie perfumy, jego ulubione, z którymi nigdy nie rozstawał się. Ów perfumy całkowicie nie pasowały do reszty rzeczy, które zabrał ze sobą panicz Morris do Hogwartu. A już na pewno te perfumy nie pasowały do jego własnego terytorium. Tylko jego brat wie jaki z niego bałaganiarz. A, więc niech Avada liczy się z tym, że prawdopodobnie będzie musiała po nim sprzątać. Evan ma swoje uroki, ale wad również mu nie braknie. Choć w sumie sprawę sprzątania, rozwiąże służba.
- Rozumiem, rozumiem. Chłopak stwierdził po dłuższym namyśleniu, że jego dziewczyna jest bardzo, ale to bardzo spięta. Zastanawiał się, jak to zmienić. Zadecydował, że wpierw musi dowiedzieć się, jakie jest jej hobby.
- Co lubisz robić najbardziej? - Przecież musiał facet od czegoś zacząć, aby lepiej poznać swoją przyszłą małżonkę. Jak na razie jeszcze niczym nie zraziła go do siebie, ale być może po dzisiejszej rozmowie zmieni się to. Być może, lecz niekoniecznie.

Avada Riddle

Avada była całkiem zadowolona, że chłopak również dał za wygraną. Prawdopodobnie, jeśli wszystko dobrze pójdzie będzie jak narazie z tematów tabu między nimi. Jeśli oczywiście nie nadarzy się potrzeba rozmowy o przyszłości. Czyli bardzo możliwe, że jednak kiedyś do tej rozmowy zmuszeni będą wrócić.
Ślizgonka do tej pory nie zwracała uwagi na to, jak głośno rozmawiają. Obyło się bez krzyków, ale i tak zdołali otrzymać kilka nagannych spojrzeń od pani Bibliotekarki oraz kilku uczniów. Rozwiązanie było jedno.
- Evan widze, że masz na pieńku z bibliotekarką, ale to chyba nie jest najlepsze miejsce na rozmowę.. - Czując, jak powoli cierpną jej nogi, wyprostowała je, napotykając parę buciorów chłopaka. Trąciła je niechcący, nie zwracając na to uwagi.
-Obserwatorium brzmi zachęcająco..- albo mu się zdawało, albo jej brew uniosła się lekko, gdy spojrzała na Ślizgona.

Evan Morris

- Tak, chodźmy. - Powiedział to przesadnie głośno, szczerząc swoje ząbki do Avady. Powstał i zamiast, jak dżentelmen poprosić damę o towarzyszenie mu do Obserwatorium, pociągnął ją za rękę i głośno zaczął biec w stronę wyjścia. Robił to tak głośno, że aż czuł nazbyt wyraźnie oburzone spojrzenia starej jędzy i jej pupilków na sobie. Ale oczywiście on, jako wieczny buntownik nie przejmował się tym. Fajnie i miło jest tak żyć sobie wbrew wszystkiemu i wszystkich.
Po drodze oczywiście obdarzył złośliwym uśmiechem bibliotekarkę. Wraz z panną Riddle (za jakiś czas: panią Morris) wybiegł z biblioteki i przestał biec dopiero za drzwiami, które były wejściem do tamtego pomieszczenia. Teraz zdecydowanie już mu się nie "śpieszyło".

Avada Riddle

(Spadam. Jutro popiszemy w Obserwatorium. A i przyjdź jutro po mnie 10 minut wcześniej

)

Benita Granger

Usiadła przy stolika obok okna .
Zaczęła czytać swoją książkę.
Lecz nagle coś przykuło jej uwagę.
Zaczęła się temu przyglądać.

Emily Black

------------------------------------
Emily szła wolnym krokiem do kanapy. Trzymała w ręku książkę od obrony przed czarna magią, która zakupina była specjalnie na lekcje. Wszędzie było pusto i dość ponuro. Usiadła na kanapie, założyła na nogę na nogę i zaczęła czytać z dość widocznym zainteresowaniem. Początkowo nie zwróciła uwagi na to, że dosiadł/a się do niej...

Lucas Black

Lucas.Miał na sobie czarne rurki,skaty i czarną koszulę.Włosy miał trochę mokre.Siedział cicho bo nie chciał jej przeszkadzać

Emily Black

Podniosła wzrok i spojrzała na niego. Emily rozpromieniła się na widok chłopaka i zamknęła książkę. -O jeju, jak dobrze Cię znów widzieć Lucas. Gdzieś Ty się podziewał ?!

Lucas Black

Popatrzył się na nią-Tu i tam...-nie mógł jej powiedzieć gdzie był-Zmieniłaś się-zauważył

Emily Black

- Taak ? - powiedziała jąkając się. Nie wiedziała czy Lucas zauważył to, iż była strasznie wychudzona i blada, czy to że miała dłuższe włosy. - Bardzo możliwe... Ale za to Ty się wcale nie zmieniłeś. Miło Cię znów widzieć.

Lucas Black

Uśmiechnął się blado-Ciebie też Emily...przywiozłem ci coś-powiedział po chwili