www.starozytnyhogwart.fora.pl

Avada Riddle

Avada czasem potrafiła niemal bezbłędnie stwierdzić, co się za chwilę wydarzy - wystarczała chłodna analiza sytuacji. Na kolejne posunięcie Evana zareagowała tylko uśmiechem rozbawienia, który zakryła wierzchem dłoni. Na niewiele się to zdało, gdyż w wypadku panny Riddle śmiały się głównie jej oczy. Nałóg pana Morris szybko przestał być dla niej tajemnicą.
- Nie mam nic przeciwko papierosom, tylko nie całuj mnie po spaleniu fajki... -rzuciła od tak. Właściwie Ślizgon powinien się już na wstępie przyzwyczaić do tego dziwnego wrażenia, iż Avada potrafi czytać w myślach. Dla ścisłości-nie potrafiła. Po prostu miała ten kobiecy siódmy zmysł.
Dziewczyna ściągnęła w dół swój zielony szkolny sweterek i poprawiła spódniczkę. Ręce skrzyżowała na piersi, szukając jakiegokolwiek źródła ciepła. Chcąc nadal mieć sposobność obserwować Evana, oparła się tyłkiem o barierkę.

Evan Morris

Przeklął cicho. To było silniejsze od niego. Jedyne, co potrafiło tak bardzo uzależnić go. Wyjął papierosa, zapalił go i przyłożył sobie do ust. Głód nikotynowy powoli zaspokojony. Czy zareagował na idiotyczny uśmiech Avady? Nie. Dla niego mogła tak całymi dniami zachowywać się, a on i tak nie zwróciłby na to większej uwagi. Evan znów podszedł do barierki i oparł się o nią. Obserwował spokojnie błonia. Wątpił, że teraz jakieś osoby tam przebywają. Najwyżej jacyś zakochani, którzy szukali naprawdę romantycznego miejsca, a nie znaleźli go w zamku.
- Nie musisz się tego obawiać. - Rzekł wreszcie, gdy przeniósł swój wzrok na czarnowłosą. Wypuścił powoli dym ze swoich ust. Chwilę dłuższą przypatrywał się jeszcze osobie, z którą ma spędzić resztę życia, a potem znów spojrzał na błonia. Z tego miejsca, z obserwatorium, ta część błoni, którą obserwował blondyn wydawała się tak mała...

Avada Riddle

Obserwowała chłopaka w zupełniej ciszy. Znacie to uczucie, kiedy na ulicy mijacie jakąś zjawiskowo ładną osobę, za którą nie sposób się nie obejrzeć? Panna Riddle odczuła mniej więcej coś takiego. Na szczęście Evan stał obok i nie musiała się oglądać.
Jasna czupryna w świetle księżyca przypominała rozpalone do białości żelazo,a tęczówki Ślizgona zrobiły się niemal przezroczyste. Ślad drobnego zarostu, choć świadczył o lenistwie blondyna, teraz stanowił całkiem ciekawy dodatek. Podobnie jak papieros. Na niej jednak największe wrażenie zrobił sam wyraz oczu chłopaka.
Na szczęście opanowała się w porę. Obróciła wzrok nim Evan zdołał odnotować jej lekko rozchylone z zaskoczenia wargi. Na moment Pandora przymknęła powieki,starając się zapamiętać obraz Ślizgona. W tej samej chwili zimny podmuch wiatru przeszedł ją na wskroś. Dość tego, stwierdziła i przysunęła się do chłopaka. Objęła go, a jej uścisk był ciepły, jak dym ogniska. Chciałoby się, żeby nigdy się nie skończył,
Oczywiście zanim jeszcze do niego przylgnęła,nie omieszkała ocenić też jego pupy.

Evan Morris

On stał lekko pochylony do przodu, ciągle wpatrując się wręcz zimnym spojrzeniem w błonia. Zapewne gdyby mógł, to całe te tereny zamroziłby wzrokiem - a tak przynajmniej mogłoby wydawać się osobie, która w tej chwili obserwowała go. Może i wydawał się zimnym draniem, ale miał w sobie coś przyciągającego. Dopalił papierosa i wyrzucił go za barierkę, nie przejmując się tym, że gdy ostatnio tak zrobił, sytuacja ów nie skończyła się dla niego miło.
Evan nie miał pojęcia, że Avada obserwuje go aż tak intensywnie. Był po prostu nazbyt zajęty obserwowaniem błoni i nie wyczuł wzroku czarnowłosej. Spojrzał na nią dopiero wtedy, kiedy ona objęła go. Wtedy blondyn zrobił z nią to samo - otoczył ją swoim ramieniem, lekko przysuwając do siebie. Zapewne gdyby ujrzeli ich państwo Riddle i ojciec Evana, to byliby zadowoleni. A jeszcze bardziej zapewne byłaby zadowolona jego świętej pamięci matka, która po porodzie blondyna chciała skrycie, aby on był mocno związany uczuciowo ze swoją przyszłą żoną.

Avada Riddle

Gdzieś tam, pod warstwą ubrań Avada wyczuwała ciepłe ciało chłopaka i aż ją korciło, aby położyć na nim swoje zimne dłonie. Sama jednak nie raz została tak wykorzystana, dlatego wiedziała, jak może być to nieprzyjemne. Co dziwne, na Evanie niskie temperatury zdawały się nie robić wrażenia. Ani razu nie wzdrygnął się i nie widziała też gęsiej skórki. W przeciwieństwie do Avady. Z tymi zaróżowionymi policzkami oraz nosem przypominała jakąś misternie wykonaną lalkę. W końcu podciągnęła nosem i był to dla dziewczyny wystarczający powód, aby dać sobie spokój ze świeżym powietrzem. Katar miała tylko kilka w życiu. Pamiętała, że nie było to przyjemne doświadczenie, podobnie jak grypa.
-Możemy już wracać do środka? - poprosiła w momencie, kiedy jej usta zdecydowanie zbledły.

Evan Morris

Kolejnego papierosa już nie wyciągnął, chociaż miał na niego ochotę. Co, więc go powstrzymało od wzięcia kolejny raz używki? Własny rozsądek. Nie może, bowiem tracić w równie szybkim czasie, co dotychczas tak cennego towaru, który był sprowadzony aż z Finlandii.
Spojrzał neutralnym wzrokiem na Avadę. Uśmiechnął się do niej nawet. Przytaknął na pytanie, które mu zadała, po czym ściągnął swoją rękę z niej i ruszył w stronę wyjścia z Sowiarni. Dzisiaj zachciało się mu być dżentelmenem, więc pozwolił przejść dziewczynie jako pierwszej przez próg. Po niedługim czasie nie było już po nich żadnego śladu w najwyższym pomieszczeniu znajdującym się w Hogwarcie.

Emily Black

--------------------------------------------------
Emily szukała samotności. Przyszła do sowiarni i weszła na samą górę. Usiadła na parapet i wbiła wzrok w horyzont. Z niewiadomego powodu było jej smutno. Nagle poczuła na swoim ramieniu dłoń...

Martin Merson

Martina.Patrzył się na błonia za oknem-Co tutaj robisz?Nie powinnaś być w Wielkiej sali?-miał na sobie płaszcz podróżny

Emily Black

- Cześć Martin... Jakoś nie mam nastroju patrzeć na te wszystkie uśmiechnięte twarze... Wszyscy się cieszą, a ja jakoś nie mam powodu... - nadal patrzyła za okno. - A Ty dlaczego nie jesteś na zakończeniu?

Martin Merson

Może z tego samego powodu co ty-powiedział cicho-Chciałem się pożegnać...hm ze szkołą...o widzę że już jesteś prefektem...a ja już nie jestem-podał jej swoją ręke-Gratuluję

Emily Black

Uśmiechnęła się lekko. - Dziękuję... - uścisnęła jego rękę i po chwili uśmiech znów zniknął z jej twarzy. -Wyjeżdżasz?

Martin Merson

Popatrzył sie na nią-Tak...wyjeżdżam do Londynu...zastanawiam się czy by nie zostać nauczycielem

Emily Black

- Życzę szczęścia... Przyznam, że będzie nam Ciebie brakowało... Ale w Hogwarcie przecież teraz sa potrzebni nauczyciele...

Martin Merson

Tsaaa....jeszcze się nad tym zastanawiam-wzruszył ramionami

Emily Black

- Fajnie by było gdybyś został... Suniv miałaby Cię blisko siebie...