www.starozytnyhogwart.fora.pl

Marietta Hall · Gość

Uśmiechnęła się.
-Dziękuję. -powiedziała mając na myśli wszystko. Herbatkę, rozmowę.
-Do widzenia.- pożegnała nauczycielkę i ruszyła w stronę wyjścia.
Obróciła się.
-Cześć.-zwróciła się jeszcze do psa po czym opuściła pomieszczenie.

Ramona de Schonte

Zaśmiała się stojąc przez chwilę w drzwiach. Potem zamknęła je i usiadła w fotelu znów czytając książkę...

Marietta Hall · Gość

Ette zapukała do pomieszczenia, jednak nie uzyskała odpowiedzi. Położyła przed drzwiami kość z uroczą kokardą.
-Trzeba sobie zasłużyć na sympatię zwierzęcia..-szepnęła i oddaliła się. Była pewna, że nauczycielka będzie wiedziała o co chodzi.

Ramona de Schonte

Ramona nie odpowiedziała na pukanie, ponieważ chciała najpierw uprzątnąć szklanki po wizycie Marietty. Gdy otworzyła drzwi i nikogo w nich nie zastała jej wzrok skierował się w dół. Na widok kości na jej twarzy zagościł szeroki uśmiech. Wzięła kość, zamknęła drzwi i dałą ją owczarkowi. Ten zadowolony z prezentu zabrał ją do swojego legowiska.

Marietta Hall · Gość

Stanęła przed komnatą i zapukała do drzwi. Targały nią wątpliwości, ale już znacznie mniejsze.

Ramona de Schonte

Ramona siedziała w fotelu, a u jej nóg leżał owczarek. Gdy usłyszała pukanie otworzyła drzwi lekkim ruchem palca, pies za to wstał i wpatrywał się w drzwi.
- Witaj Marietto. Wejdź proszę.

Marietta Hall · Gość

-Dzień dobry.-skinęła głową i przekroczyła próg. Spojrzała z niepokojem na psa. Zastanawiała się jak zacząć rozmowę.

Ramona de Schonte

Drzwi się zamknęły.
- Usiądź sobie. Przecież nie będziesz tak stała.
Uśmiechnęła się do niej, poczym spojrzała psu w oczy. Ten położył się z powrotem.
- Napijesz się czegoś?

Marietta Hall · Gość

Usiadła.
-Nie, dziękuję bardzo.- uśmiechnęła się lekko. -Wpadłam tylko na chwilę, nie chcę przeszkadzać.- powiedziała.
Westchnęła lekko.
-Otóż, przejrzałam tę książkę o wilkołakach i dowiedziałam się z niej, że bezpośrednim potomkiem owczarków jest wilkołak. I...większość z psów okazuje wilcze cechy i może być groźna...-dodała ostrożnie, obserwując reakcję nauczycielki.

Ramona de Schonte

Ramona założyła noge na noge i uśmiechnęła się do niej.
- To co mówisz jest bardzo ciekawe... Wiesz coś więcej na ten temat?

Marietta Hall · Gość

Zdziwiła ją jej reakcja, ale również trochę uspokoiła. Nie oznaczało to nic innego jak to, że jest pewna, że jej pies jest w tej niegroźnej części.
-Wiem tylko tyle. Trochę obawiałam się czytać dalej. -przyznała. *A więc misja wykonana*-zaśmiała się w duchu.
Powoli podniosła się z krzesła.
-To w takim razie na mnie czas. Nie będę Pani przeszkadzała.-powiedziała po czym spojrzała na nauczycielkę z uśmiechem, który tylko bystre oko jest w stanie dostrzec.

Ramona de Schonte

- Dziękuję, że przekazałaś mi te informacje. Stwierdzam, ze moge na Ciebie liczyć.
Uśmiechnęła się do niej i również wstała. Pies podszedł do Marietty i polizał jej rekę.
- Mówiłam, że Cię polubił.

Marietta Hall · Gość

Uśmiechnęła się lekko do psa.
-Liczy na kość.-powiedziała rozbawiona.
-Również dziękuję, do widzenia.- pożegnała nauczycielkę po czym już spokojniejsza opuściła gabinet.

Ramona de Schonte

Ramona zaśmiała się.
- Nie strasz uczniów łobuzie.
Potargała psu sierść i usiadła w fotelu.

Martin Merson

Nagle mogły usłyszeć ciche pukanie do drzwi