www.starozytnyhogwart.fora.pl

Elizabeth Shepperd

- ma 5 miesięcy..- odparła Elizabeth - a Jeremy chciał pewnie poprawić ocenę mojej osoby w Państwa oczach..- odarła z lekkim uśmiechem i przeniosła wzrok na Pana domu - jeśli tak fascynuje Pana magia..może Pan nauczyć robienia niektórych eliksirów..

Jeremy Shepperd

-Nic nie musiał poprawiać. Jak na razie wszystko co mówił się zgadza.. - babcia posłała jej serdeczny uśmiech. Jeremy spojrzał w okno. Był pewien, że mówił o Alice.

Dziadek natomiast wybuchnął śmiechem. - Jeśli to jest związane z gotowaniem, to nigdy. Poza tym, mam co robić. Jer chyba pokazał Ci już naszą gromadę.

Elizabeth Shepperd

- tak..taka ilość zwierząt wymaga poświęcenia dużej ilości czasu, chociaż jeden eliksir wieczorem nikomu jeszcze nie zaszkodził..no chyba, że to trucizna..- dodała pół żartem pół serio

Jeremy Shepperd

-Może wydać Ci się to śmieszne, ale naszą trzodę traktujemy trochę jak członków rodziny. Chcemy im dać wszystko, co najlepsze, stąd też wymagają dużo pracy. Poza tym, mamy jeszcze ogród i sad, o który trzeba na bieżąco dbać. Zaraz zaczną dojrzewać owoce, a wiadomo, że lepsze są te zerwane, niż spady. Nas jest tylko trzech, a Jeremy jeszcze uparł się na przerabianie starego chlewa na stajnie... - zamiast dziadka, tym razem odpowiedziała babcia. Mimo swojej figury i starości, w jej ruchach nadal było widać gibkość właściwą dla młodych kobiet. To samo tyczyło się twarzy. Pomimo zmarszczek przebrzmiewała w niej dawna uroda.

Elizabeth Shepperd

- wiem, że nic nie cieszy lepiej niż dzieło wykonane swoimi rękoma..tak mówią mi rodzice..ale odrobina magii nie zaszkodzi..- odparła i przyjrzała się widokowi za oknem - szybko pogoda się tutaj zmienia..- zakomunikowała wpatrując się w ulewę. Wciąż świeciło słońce, ale deszcz lał niemiłosiernie - uwielbiam biegać w deszczu..- odparła Jeremiemu. W pewnym momencie wstała widząc sowę, która przysiadła na jednej z okiennic. Dziewczyna otworzyła okno, a płomykówka zwinnie przemknęła przez lufcik, przefrunęła obok dziadka po czym opuściła list na kolana Elizabeth, przeleciała przez całą kuchnię i usadowiła się na dole okiennej ramy.
- poczta..- zakomunikowała rozbawiona dziewczyna widząc miny dziadków Jeremiego.

Jeremy Shepperd

-Jeremy nie ma sowy.. - zauważyła ze zdziwieniem babcia. - Może jest głodna? Musiała się kawałek przelecieć, żeby tutaj dotrzeć.

-Babciu.. - Jeremy roześmiał się. Jego babcia była typową babcią. Słysząc o przyjściu Elizabeth, naszykowała tyle jedzenia, jakby miała wyżywić jeden z czterech domów w Hogwarcie. - Co do stajni, teraz tak mówisz, a potem stwierdzisz, że warto było. To samo było z oboro/stajnio/stodołą.

-Przestań chłopcze, na życiu się nie znasz. Nie potrzebnie tylko zmarnujesz całą zimę.. - dziadek wzruszył ramionami i zaciągnął się fajką.

-Zobaczymy wiosną - Jeremy powiedział poważnie i tym samym uciął rozmowę.

Elizabeth Shepperd

Elizabeth wpatrywała się przez chwilę w pieczęć Malfoy'ów. Właściwie to robiła to przez dłuższy czas w milczeniu. Nagle usłyszała delikatne, kobiece kroki, jakby stąpanie po puchu, poczuła woń charakterystycznych kwiatowych perfum z dodatkiem piżma. W pewnym momencie rozległ się dzwonek. Elizabeth przełknęła ślinę odkładając kopertę i podniosła się
- to zapewne jeden z moich krewnych, zdaje się, że wiem kto, może otworzę ? - zaproponowała

Jeremy Shepperd

Jeremy nie zdążył odpowiedzieć, bo babcia była już w połowie drogi do drzwi. Nie spodziewała się innych gości, a skoro tak rzadko ją ktoś odwiedzał, to nic dziwnego, że zawsze pędziła otworzyć drzwi. Teraz przez moment zamarła w milczeniu.

-Dzień dobry.. - powiedziała, patrząc na gościa z ciekawością.

Elizabeth Shepperd

W drzwiach stała Narcyza. Jak zwykle perfekcyjnie ubrana, na jej żakiecie i śnieżnobiałej koszuli nie było ani jednego zagniecenia. kremowa spódnica o ołówkowym kroju, przylegała do niej ukazując jej wciąż idealną figurę. Całości dodawały wysokie obcasy, wyszukany kok, w którym każdy kosmyk miał swoje miejsce i dopasowany makijaż. W porównaniu do wiejskiego krajobrazu, małego domku, pól i zgrai zwierząt wyglądała jak przybysz z obcej planety
- witam serdecznie..z góry przepraszam, za to niespodziewane zajście, zastałam może Elizabeth ? mam do niej sprawę..Narcyza Malfoy..- przedstawiła się i wzrokiem odszukała córkę swojej wnuczkę swojej kuzynki

Elizabeth wpatrywała się w ciotkę zahipnotyzowana. Była ogłupiona do tego stopnia, że gdy ruszyła w stronę drzwi, nie zauważyła wyciągniętych nóg Jeremiegio, potknęła się o nie i runęła na podłogę.

Jeremy Shepperd

-Bardzo mi miło, Martha Shepperd. Proszę wejść - otworzyła szerzej drzwi, wpuszczając gościa.

Jeremy w tym czasie zerwał się jak oparzony i pomógł pozbierać się Elizabeth z ziemi.

-Tak Cię przepraszam! Nie zauważyłem, że wstajesz. Nic Ci się nie stało? Nie wiem, jak mam Ci to wynagrodzić.. - szeptał gorączkowo, otrzepując jej kolana i poprawiając podwiniętą suknię. - Na pewno wszystko dobrze?

Elizabeth Shepperd

- tak tak..nic się nie dzieje..- odparła wygładzając materiał sukienki - ciociu..- spojrzała na Narcyzę wyraźnie zaskoczona. Wyprostowała się i posłała jej niepewny uśmiech

- wybacz mi to najście..byłam odwiedzić siostrę..ale dostała pilne wezwanie do szpitala..dowiedziałam się, że tutaj będziesz, od Twojej mamy..rano była u nas..

- na pewno masz do mnie jakąś ważną sprawę..przepraszam..do potrwa dosłownie momencik..- zwróciła się do Jeremiego i dziadków chłopaka po czym ruszyła w stronę wyjścia by skierować ciotkę do ogrodu.

Narcyza przez chwilę wpatrywała się w domowników, posłała im nikły uśmiech po czym ruszyła za dziewczyną. Pies ochoczo ruszył w jej stronę, ale widząc jej chłodne spojrzenie obwąchał ją tylko z daleka po czym ułożył się przy drzwiach. Zupełnie tak jakby pilnował Elizabeth.

Jeremy Shepperd

Jeremy odwrócił się w końcu i spojrzał na gościa. Malfoy. To było widać i czuć na kilometr. Skłonił jej głową z dystansem i usiadł przy stole.

-Kto to jest? - babcia podeszła do stołu i spojrzała z ciekawością na drzwi, które zamknęły się za kobietami.

-Żona jednego z najbogatszych i najbardziej znanych arystokratów magicznego świata. I nie tylko.. - dodał. Kobieta usiadła obok niego i nalała sobie herbaty. Nie wiadomo czemu, wszyscy poczuli dziwny niepokój.

Elizabeth Shepperd

Minęło kilkanaście minut do momentu, aż drzwi z powrotem się otworzyły. Pierwsza weszła Elizabeth, a za nią Narcyza, która zamknęła drzwi. Za nimi była dosadna dyskusja, ale zakończyły ją w dobrych humorach
- ma Pani piękny ogród..- zaczęła Narcyza zwracając się do babci Jeremiego

Elizabeth tymczasem usiadła obok chłopaka, tym razem nieco z brzegu, by drugi raz nie wylądować na podłodze.

Jeremy Shepperd

-Dziękuję bardzo - na twarz kobiety wpłynął uśmiech. - Napije się pani czegoś? Może sernika?

Jeremy zacisnął mocniej usta. Słyszał co nieco o tej rodzinie. I nie były to dobre rzeczy. Był jednak zbyt dobrze wychowany, by dać po sobie to poznać. Jeszcze raz uśmiechnął się przepraszająco do dziewczyny, przezornie chowając nogi pod stołem.

Elizabeth Shepperd

- nie dziękuje, nie jadam słodyczy..zbyt często..- dodała na koniec znów uśmiechając się czarująco po czym usiadła na chwilę - niebawem przestanę państwa niepokoić, czekam tylko na samochód i już mnie nie ma..- wyjaśniła - z chęcią oprowadzę Panią po moim ogrodzie..Elizabeth..- Narcyza spojrzała na dziewczynę - zabierz któregoś dnia swojego kolegę i jego dziadków do naszej posiadłości..ostatnio rzadko miewamy gości..

- nic nie obiecuję ciociu..państwo Shepperd najlepiej czują się na własnych włościach..- oparła Elizabeth wpatrując się w ciotkę

- co za nonsens..podejrzewam, że jesteśmy w podobnym wieku..ja nienawidzę siedzieć w domu..a Pan ? - zwróciła się do dziadka - nie ma nic lepszego niż spotkania, ze starymi znajomymi.- dodała ze zniewalającym uśmiechem i założyła nogę na nogę - sobota ? - spytała przechylając lekko głowę

- ciociu..- Elizabeth zwróciła się do niej nieco rozbawiona. Narcyzie nie dało się odmówić

- no na pewno przekonam Pana Szkocką Whisky, którą uraczy Pana mój mąż..i znakomitym cygarem..widziała Pani kiedyś zimowe róże ? - spytała przenosząc wzrok na babcię Jeremiego. Od kobiety biło piękno i niespotykana aura. Nieco chłodna, ale w jakiś sposób przyciągała do siebie.

Elizabeth posłała Jeremiemu przepraszające spojrzenie.