www.starozytnyhogwart.fora.pl

Scarlett Howlett

- mnie zawsze interesowały te ich odczucia..wiesz..wampirzy sex..to co czują pijąc krew..- zaczął wymieniać bez skrępowania kończąc już drugą porcję. Co dziwne, on wcale nie był brudny. Kiedy wypił sok nalał sobie wina i odłożył swój talerz na bok przyglądając się dziewczynie - a Ciebie..interesują wampiry ?

Liliana Malfoy

Otarła usta serwetką, kończąc tym samym jedzenie. jej starczyła tylko jedna porcja.-Są w pewien sposób fascynujące, takie tajemnicze i nieprzewidywalne. Czasem zazdroszczę im długowieczności, ale z drugiej strony, wyobrażasz sobie żyć po setki lat?

Scarlett Howlett

- setki..nie..tym bardziej że muszą patrzeć na to jak historia się powtarza..jak ludzie popełniają te same błędy..mi starczy tyle, że będę żył dłużej niż przeciętny śmiertelnik..ale na pewno krócej niż mój ojciec i dziadek..oni oboje rodziców mieli z wilczym genem...a moja matka jak wiesz..go nie ma..ludzie którzy nie znają wampirów..marzą o ich życiu..o staniu się dziećmi nocy..ale nie ja..wiem jak wampiry potrafią cierpieć..- odpowiedział jej zapalając papierosa - w każdym razie cieszę się, że Ci smakowało..- uśmiechnął się dopijając wino

Liliana Malfoy

-Domyślam się, jak muszą cierpieć. Patrzeć, jak tyle bliskich im osób umiera, jak długie i monotonne bywa ich życie. Cóż, mnie to nie czeka, nie mam wilków w swojej rodzinie.-Położyła swój talerz na jego talerzu, zagapiając się bezwiednie w telewizor.-Było pyszne.-Posłała w jego stronę uroczy uśmiech.

Scarlett Howlett

- bardzo mnie to cieszy..- odwzajemnił uśmiech i usiadł wygodnie w fotelu - kiedy się wymykałem wieczorami w Hogwartcie..dlaczego mnie śledziłaś? - spytał po chwili

Liliana Malfoy

Zsunęła koturny z nóg i podciągnęła je pod siebie. Wino piła małymi łyczkami. Zanim odpowiedziała, ku jej złości, na twarzy pojawił się delikatny rumieniec. Piekielna cera rudzielca.-Miałam nadzieję, że zobaczę, jak się zmieniasz.

Scarlett Howlett

Howard zaśmiał się cicho i spojrzał na nią praktycznie rozczulony

- dlaczego wszystko Cię tak ciekawi..chociaż nie..nie wszytsko tylko to czego nie znasz, a to tak na prawdę typowa ludzka reakcja..cóż..nie zdziwiłaś mnie..w przyszłości będę miał na uwadzę to, że bardzo chciałabyś to zobaczyć..tylko pamiętaj..nie możesz się bać..- pogroził jej palcem rozbawiony i zaciągnął się dymem - jesteś gościem..co chcesz robić teraz?

Liliana Malfoy

-Bo świat jest pełen fascynujących rzeczy. Zwłaszcza ten magiczny. A ja nie lubię biernie iść przez życie, ślepa na większość rzeczy.-Odpowiedziała szczerze, przechylając lekko głowę. Udało jej się ukryć radość z tego, że Howard pokaże jej, jak się zamienia.-Cóż, będę się bardzo starała.
Zamyśliła się na moment. Z racji coraz bliższego ranka, nie mieli zbyt wielu możliwości. Godziny jedzenia śniadań w domostwie Malfoy'ów były bardzo rygorystycznie przestrzegane, więc spóźnienie się byłoby bardzo nie na miejscu.-Mówiłeś, że mógłbyś pokazać mi swój pokój.

Scarlett Howlett

- nadal mogę..- westchnął stając przy schodach - zapraszam..- wskazał ręką kierunek

Scarlett Howlett

_________________________________________

W nocy Scarlett razem z Elizabeth wróciły z zebrania. Kobieta była roztrzęsiona. Ledwo co weszła do pomieszczenia, zrzuciła z siebie czarną szatę i cisnęła nią przez pokój. Opadła na kanapę po czym rozpłakała się z bezsilności.

Elizabeth patrzyła na matkę nie wiedząc co ma począć. Kiedy Howard zniknął i jej ojciec również to ona była najsilniejszą osobą w rodzinie. Scarlett praktycznie całe dnie leżała w łóżku. Dziewczyna natomiast zajmowała się braćmi i sama trenowała w ukryciu. Westchnęła i podeszła do barku. Nalała sobie i matce whisky. jej wcisnęła szklankę,a sama usiadła po turecku na podłodze i oparła się o ścianę.

Nagle do salonu wszedł Cygnus. Teraz 3 letni chłopiec spojrzał na matkę i na siostrę przerażony. Tyberius na szczęście był w Hogwartcie. Elizabeth odłożyła pośpiesznie szklankę

- czemu nie śpisz Cygnusie? - spytała podchodząc do brata

- bo...czekałem na was..- odparł cichutko po czym wychylił się zza siostry - Lizyy..czemu mama płacze..

- to nic..nie przejmuj się..- westchnęła biorąc go na ręce - poczytam Ci jakąś bajkę..my też za raz pójdziemy spać..a jutro wszystko Ci opowiemy dobrze?

Chłopiec kiwnął główką i wtulił się w siostrę mocno.

Gdy Scarlett została sama w końcu udało się jej uspokoić. Otarła napuchnięte oczy i lekko się chwiejąc poszła do kuchni. Tam znalazła paczkę papierosów. Otworzyła ją i zapaliła jednego.

Jason Howlett

W tym momencie ktoś zastukał cicho w okno. Zdając sobie sprawę, że go nie słysza, rozległo się pukanie do drzwi frontowych. Echo poniosło dźwiek po salonie, dochodząc do uszu kobiety.

Przed domem stał Jason, w swoim płaszczu. Reka mu drżała, ale ukrył to chowając ją za plecy. Nie wiedział, co zastanie w domu, ale spodziewał się najgorszego. Lepiej jednak stawić temu czoła, to w końcu rodzina.

Scarlett Howlett

Scarlett nie wiedząc czego się spodziewać sięgnęła powoli po różdżkę. Uprzedziła ją jednak Elizabeth, która momentalnie znalazła się przy drzwiach z różdżką wyciągniętą w stronę przybysza. Kiedy rozpoznała w nim ojca ze łzami w oczach podbiegła do niego i mocno się przytuliła. Scarlett natomiast stanęła na środku salonu i otuliła się szalem. jej oczy nie wyrażały nic. Była w nich tylko pustka.

Jason Howlett

Jason przytulił Elizabeth mocno. On również miał łzy w oczach, chociaż spływały powoli. :- Elizabeth!!!! Na Merlina, tak tęskniłem!!- powiedział w emocjach.:- Jestem tylko na chwilę. Musze coś zrobić, wiesz?-powiedział córeczce z uśmiechem. Potem obrócił się do Scarlett i oczy mu zgasły. Stał przed Nia, w ogniu tego wszystkiego, co się wydarzyło i wolał dostać w twarz. Chciał oberwać zaklęciem, cokolwiek. Wszystko, tylko nie mysl o utracie. Nie ochronił własnego syna, ale wyczuł, że to nie Jego taqk naprawdę stracił. Powoli zblizył się w jej kierunku, i położył różdzkę na stole.

Scarlett Howlett

- no to ja was zostawię - westchnęła 16-sto latka i poszła na górę.

Scarlett natomiast stała bez ruchu, kiedy Jason podszedł bliżej spuściła wzrok.

- nigdy..nawet w najgorszych koszmarach nie przypuszczałam, że zostawisz mnie samą..z tym wszystkim..- odparła siadając w końcu - a teraz Howard...ja nawet nie wiem czy on żyje..nie wiem co działo się z nim wcześniej, co dzieje się teraz..co ze mnie za matka skoro nie potrafię uchronić własnego dziecka?

Jason Howlett

-Nie potrafię... po części nie moge Ci wszystkiego powiedzieć...-odparł Jason.:- I nie przekonam Cię pewnie, jak bardzo mi przykro i jak czuję się winny, wyjeżdżając..... i wracając dopiero teraz.... gdy nasz syn....-głos mu się załamał. Był wstrząśnięty, ale jednocześnie starał się to tłumić:- Zawiodłem Was. I to na całej linii....-przez głowę przemknęło mu wspomnienie ojca śmiejącego się na trupach paru wilkołaków:-Wszystkich.