www.starozytnyhogwart.fora.pl

Valerian Lestrange

Wampir przyjrzał się jej uważnie. Chciała mieć dziecko. Co raz częściej to zauważał. Miał jeszcze czas by przekonać ją, że nie jest jej to potrzebne do szczęścia
- idź się położyć..- westchnął - jutro musisz wcześnie wstać..- przypomniał odsuwając się - do zobaczenia Rose..- szepnął i pocałował ją namiętnie. Po chwili już go nie byłol

Rosalie Lestrange

-Valerian.. - chciała mu przerwać albo go zatrzymać, ale było już za późno. Westchnęła cicho i smutno. Czy tak miało wyglądać ich pożegnanie? Otuliła się szczelniej płaszczem. W jednej z kieszeni znalazła swoje ulubione papierosy. Czasem miała wrażenie, że Valerian wkłada je tam tylko po to, żeby ona mogła je znaleźć. Oparła się o balustradę i zapaliła. Nie chciała jeszcze wracać do środka, gdzie pijane mamuśki bawiły się w najlepsze. Nie pasowała do tego towarzystwa i raczej nigdy nie będzie.

Bellatriks Lestrange

Nagle obok niej o balustrafę oparła się Bellatriks. Wypiła praktycznie sama pół butelki ekstremalnie mocnego trunku a wydawała się być jedynie lekko wstawiona
- wiesz..- spojrzała na dziewczynę - ten płaszcz jest na Ciebie troche za duży..

Rosalie Lestrange

-Przynajmniej jest mi ciepło w łydki - stwierdziła, mocniej się nim okrywając. Wtuliła nos w kołnierz. Uwielbiała czuć zapach Valeriana.

Bellatriks Lestrange

Bellatriks westchnęła rozbawiona widząc zachowanie dziewczyny
- Valerian na pewno też przeżywa rozstanie..na swój sposób..po za tym obiecał przecież że co najmniej raz na miesiąc Cię odwiedzi..zajmij się teraz nauką na egzaminy..czas szybciej Ci minie..no chyba że martwi Cię coś innego..- westchnęła zapalając papierosa

Rosalie Lestrange

Rosalie uśmiechnęła się pod nosem.
-Spokojnie ciociu, wiem, że będzie mnie odwiedzał tak często, jak da radę. Poza tym, nie będę tu zaraz płakać, te pięć miesięcy przeleci bardzo szybko. Nauką też się nie martwię, słyszałaś, że dziadek załatwił mi staż w Wizengamocie? Mam do czego dążyć - odgarnęła włosy z twarzy. - Jedyne co mnie martwi dotyczy odległej przyszłości, więc..raczej teraz nie powinnam się tym zajmować, prawda?

Bellatriks Lestrange

-czasami odległa przyszłość staje się tą bliższą..np William myślał że umrze ze starości...a Sophie na pewno nie spodziewała się dziecka..- westchnęła kobieta wpatrując się w białe pawie przechadzające się majestatycznie po ogrodzie - po za tym..zawsze warto być kilka kroków na przód..mnie takie myślenie nie zawiodło..aż do ostatnich wydarzeń...zawsze to ja na polu bitwy rozdawałam karty..na pierwszy ogień posyłałam mięso armatnie by poznać siłę przeciwnika...zawsze wiedziałam kto zginie..a teraz popełniłam kilka błędów..i może właśnie przeze mnie...oni nie żyją..- westchnęła ciszej - chyba się starzeje..- dodała by zmniejszyć powagę słów które przed chwilą wypowiedziała - a tak..Lucjusz coś tam mi wspominał...ale nie chwal się tym na prawo i lewo..- przypomniała dziewczynie rozbawiona - chcesz mieć dzieci prawda ? - spytała po dłuższej chwili ciszy

Rosalie Lestrange

-William już od dłuższego czasu dążył do samozagłady. Miał swoje tajemnice, mroczne tajemnice. Widzieliśmy, że dzieje się z nim coś bardzo złego, a nikt nie potrafił mu pomóc. Nie twierdzę jednak, że myślał, że umrze w wieku dziewiętnastu lat. Masz rację, jednak mnie czeka jeszcze kilka dłuugich lat - uśmiechnęła się pod nosem. Nie mówiła o tym ze smutkiem, a raczej z cichą nadzieją w głosie. - Tom uważa, że to jego wina. Stara się tego nie okazywać, przynajmniej nie przy Sophie, ale tak jest. - na myśl o przyszłych praktykach jej twarz się rozpromieniła. - Oczywiście. Nawet nie wszyscy w rodzinie wiedzą. Nie mogę się doczekać! - po tym zamilkła. Długo się nie odzywała, analizując to, co chce powiedzieć. - Nie umrę z żalu, jeśli nie będę ich mieć, ale tak, chciałabym mieć dzieci.

Bellatriks Lestrange

- nie opowiadaj mi tu bajek..widziałam jak zareagowałaś gdy mój syn wspomniał o...bachorach...- zacytowała w ostatnim słowie Valeriana - dobrze wiesz, że ja też nie przepadam się szczególnie za dziećmi..- kontynuowała powoli - macierzyństwo nigdy nie było mi potrzebne do szczęścia..śmiem nawet twierdzić, że bardo je skrzywdziłam..pierwsze dziecko straciłam..nikt nie potrafił przetłumaczyć mi do rozumu, że w ciąży nie powinnam brać udziału w misjach śmierciożerców..druga pojawiła się Suniv..kiedy była niemowlakiem zajmowała się nią niania..a kiedy miała 7 lat wysłałam ją do rodziny, krótko po tym trafiłam do Azkabanu..kiedy zobaczyłyśmy się ponownie była już po 20..później z obowiązku bo tego wymagał ode mnie ród mojego męża..bym dała im dziedzica fortuny..i trochę też z przypadku pojawił się Valerian..a Vivianne..wiedziałam, że James chce mieć ze mną dziecko..nią właściwie zajmowałam się najbardziej..., ale w końcu i tak spieprzyłam..- zakończyła swój wywód - chodzi mi o to Rosalie.., że jeśli Valerian czuje coś do Ciebie..i jest to wystarczająco silne uczucie by zrobił dla Ciebie wszystko i uczynił Cię szczęścliwą..- Bellatriks nie była dobra w radzeniu w tak delikatnych sferach - po prosru powiedz mu czego chcesz..mężczyźni to strasznie prostolinijne i zadaniowe istoty...- dodała z finezyjnym uśmiechem - wykorzystaj swoje wdzięki..o ile posiadasz takowe..zawróć mu w głowie..a później powiedz, że wpadłaś..najwyżej na Ciebie nakrzyczy..- kobieta wzruszyła ramionami z beztroskim uśmiechem

Rosalie Lestrange

-Valerian wie, że jestem dość zakręconą osobą. Mogę w końcu raz, czy dwa zapomnieć o moim eliksirze, prawda? - zrobiła prawdziwie anielską minkę. Wiedziała, że to będzie trudne, ale nazywała się Malfoy, a skoro nazwisko zobowiązuje, to musiała postawić na swoim. - Valerian chyba też będzie potrzebował dziedzica, prawda? Znaczy, wiem, że jako wampir ma przed sobą widmo życia wiecznego, ale sama powiedziałaś ciociu, odległa przyszłość staje się tą bliższą.. - wyciągnęła w jej stronę paczkę papierosów i sama zapaliła kolejnego.

Bellatriks Lestrange

Bellatriks zamilkła na dłuższą chwilę
- tak..tylko jeszcze o tym nie wie..Rudolph zostawił testament..zniósł ze mnie obowiązek przedłużenia rodu..wtedy przechodzi on na pierwszego męskiego potomka..a, że Valerian jest jedynym mężczyzną..nie ma wyjścia..Rudolph wiedział, że prędzej nasz syn zgodzi się na dziecko niż Rebastian..poza tym powierzenie przyszłości rodu Rebastianowi..nie było by zbyt mądre..- odparła w końcu

Rosalie Lestrange

-Chyba nie chcę być przy tym, kiedy się dowie. - w jej oczach pojawiły się wesołe ogniki. - Valerian dostanie szału. Tak coś czuję, a trochę go w końcu znam. Rebastian.. to chyba taki śmierciożerca z krwi i kości, prawda? Przynajmniej na takiego wygląda. Aż mam lekkie ciary, jak na niego patrzę.

Bellatriks Lestrange

- a ja nie wyglądam na śmierciożercę z krwi i kości ? - Bellatriks uniosła brew w geście zdziwienia spoglądając na nią poważnie. Widząc zakłopotaną minę dziewczyny zaśmiała się - pamiętaj Rose..zyskasz przywagę, kiedy wróg nie będzie wiedział kim tak na prawdę jesteś..mam wiele twarzy...dlatego ludzie się mnie boją..i w żeczywistości jestem bardziej niebezpieczna niż Rebastian..- westchnęła rozbawiona

Rosalie Lestrange

-Do Ciebie już się trochę przyzwyczaiłam ciociu. - roześmiała się dziewczyna. Pamiętała, jak kiedyś Bellatriks ją przerażała. Teraz doszła do wniosku, że skoro są rodziną, to raczej nie ma powodu do obaw. A Rebastian? On był obcy. Rosalie, bądź co bądź, była nieufną istotą. - Cieszę się, że nie ma Voldemorta i nie muszę być śmierciożercą..

Bellatriks Lestrange

- zapewniam Cię Rose, że nigdy byś nim nie została..- westchnęła Bellatriks - Czarny Pan wykorzystał by Cię natomiast do kontrolowania Twojej matki...a Rebastian..Twoja matka była jego podopieczną...myślę, że kiedyś powinnaś ją o to zapytać..