www.starozytnyhogwart.fora.pl

Rosalie Lestrange

Rosalie westchnęła cicho.

-Wiesz, to chyba przez to, że chce zapewnić mi opiekę, jakiej ona nie miała. Oczywiście tego nie popieram - dodała, widząc minę Valeriana. - Przyzwyczai się do tego wkrótce i znów będzie sobą..

Valerian Lestrange

- to trudniejsze niż Ci się wydaję..nawet trochę jej współczuje..na ile mogę..- odparł z ironicznym uśmiechem - nie zrozum mnie źle..Draco nie jest złym człowiekiem..przynajmniej nie dla swoich bliskich..ale jako mąż..- westchnął - Twoja matka będzie musiała zrobić już coś teraz by uniknąć tego co jej teściowa..- dodał ostrożnie przypatrując się dziewczynie czy zrozumiała

Rosalie Lestrange

-Może masz rację, ale znam też moją mamę... - stwierdziła, patrząc w przestrzeń. - Rozumiem, ale z drugiej strony nie rozumiem.. Co w nim się zmienia, kiedy został jej mężem?

Valerian Lestrange

- nic się nie zmienia...Rose..czy Ty znasz w ogóle historię swojej rodziny? - spytał lekko zniecierpliwiony - z resztą..- machnął ręką - nie rozmawiajmy o tym..ta sprawa w żadnej mierze Cię nie dotyczy..za tem w styczniu po raz ostatni wracasz do szkoły...co chcesz robić później ? - spytał nagle - nie patrz tak na mnie..wszyscy oczekujemy już od was pewnych deklaracji...jakby nie patrzeć dużo czasu do namysłu Ci nie zostało..

Rosalie Lestrange

-Co nie co znam. Sam powiedziałeś, że jako mąż.. zresztą, faktycznie nie ważne - stwierdziła, opierając się dłońmi o balustradę. - Chcę studiować prawo czarodziejów. To nawet ciekawe i myślę, że tam mi będzie dobrze...

Valerian Lestrange

_______________________________

Valerian szczerze rozbawiony wyprowadził Rosalie na taras. Ponieważ było chłodno, ponownie zarzucił na ramiona jej płaszcz po czym szybkim ruchem posadził ją na balustradzie tak by siedziała przodem do niego
- 2 minuty straciły by wyprowadzić ją z równowagi..- westchnął zadowolony z takiego obrotu spraw - chociaż..musimy ją chyba oszczędzać..nie chciał bym by wpadła w jakieś załamanie nerwowe..

Rosalie Lestrange

-Jesteś wredny, ale uwielbiam patrzeć, jak denerwujesz moją matkę - roześmiała się, wsuwając ręce w zbyt długie rękawy płaszcza. Kochała Lilianę, ale jednocześnie irytowało ją, jak cały czas próbowała ją chronić. - Znudziły Cię męskie pogaduszki?

Valerian Lestrange

- a raczej śpieszno mi było do Ciebie..biorąc pod uwagę, że jutro wracasz do szkoły..- westchnął i korzystając z tego, że jest teraz idealnie na jego wysokości, pocałował ją mocno.

Rosalie Lestrange

-Nie chcę tam wracać.. - zrobiła smutną minkę, którą przerwał jej mocny pocałunek Valeriana. - .. pewnie będziesz miał mało czasu i przyjedziesz raz na miesiąc. - złapała go za kark i spojrzała w oczy.

Valerian Lestrange

- coż..pewnie tak będzie..- westchnął. Valerian nie był typem osoby, która kłamała by osiągnąć swój cel. Cechowała go bezpośredność, przez co czasami potrafił być przykry - ale w końcu wrócisz..tylko, że później wybierzesz się na studia...- dodał odgarniając jej z twarzy kosmyk włosów - więc trochę czasu minie, zanim się ustabilizujemy..ale ja mam czas..poczekam..- dodał rozbawiony obejmując ją mocno

Rosalie Lestrange

-Ale ja nie mam! Dla Ciebie to jak kilka minut dla mnie. A nie chcę być stara, kiedy...no nie wiem..weźmiemy ślub albo zrobisz ze mnie wampira - zasugerowała, robiąc przy tym zabawną minę.

Valerian Lestrange

Valerian od razu spochmurniał - studia skończysz za 5 lat..będziesz wyglądała lepiej jako wampirzyca po 20 lub przed 30..teraz jesteś jeszcze za smarkata..- westchnął rozbawiony jej miną

Rosalie Lestrange

-Jestem śliczna. I spróbuj powiedzieć, że jestem jak wino.. - pogroziła mu palcem z rozbawieniem na twarzy. - Więc już podjąłeś decyzję?

Valerian Lestrange

- każda kobieta jest jak wino moja droga..chociaż oczywiście są pewne okresy przydatności..- dodał już rozbawiony - nie..nie podjąłem decyzji..rozmawiamy tylko czysto hipotetycznie..na razie będziemy tylo Ty i ja..żadnych wrzeszczących bahorów..- kontynuował głaszcząc ją po policzku - bo chyba nie są Ci do szczęścia potrzebne ?

Rosalie Lestrange

-Tego właśnie miałeś nie mówić Valerianie.. - dźgnęła go palcem w pierś. Jak zwykle, gdy czymś ją zirytował. - Nonsens! Oczywiście, że nie..skąd to pytanie - przez moment na jej twarzy widniała niepewność, szybko się jednak zreflektowała. - Tylko Ty i ja..