www.starozytnyhogwart.fora.pl

Blair Falcone Howlett

Dziewczyna w pewnym momencie uniosła się na rękach i posłała mu poważne, ale zarazem wesołe spojrzenie ciemnych, hebanowych oczu. - Kocham Cię Howard - uśmiechnęła się lekko, gładząc go po mokrych od ostatniej aktywności włosów.

Howard Howlett Jr.

Howard uniósł kąciki ust w wesołym uśmiechu. Pogładził ją palcem po policzku, zatrzymując go i przejeżdżając po jej pełnych wargach i odpowiedział:- Ja Ciebie też, Blair.... bardzo mocno....
Podniósł się i objął ją, po czym owinął ich oboje kocem:- Kochanie... wiem, że jesteś przeciwniczką, ale "po" ta czynnośc jest bardzo dobra.....-spojrzał na nią, licząc, że nie będzie stawiać oporu.

Blair Falcone Howlett

Blair spojrzała znacząco w sufit, jednak zwiesiła się z kanapy i po omacku znalazła swoją torebkę. Wyciągnęła z niej dwa skręcane papierosy i zapalniczkę i podała mężowi z cierpiętniczą miną. - Wiem, jak bardzo lubisz to robić..

Howard Howlett Jr.

Howard spojrzał na żonę oniemiały po czym wziął papierosy i zapalniczkę, i odłożył na stolik. Złapał ją za policzki i pocałował namiętnie:- Jesteś najwspanialsza-powedział z uśmiechem, po czym dodał, całujac ją po każdym słowie:- Kocham Cię, moja najcudowniejsza żono!

Blair Falcone Howlett

-Oczywiście, że jestem. I też doskonale wiem, czego pragniesz, dlatego użyj sobie - uśmiechnęła się lekko i podniosła z kanapy. Podeszła do drzwi prowadzących na taras i otworzyła je na oścież. Okryta była tylko lekkim kocem, który udrapowała na kształt greckiej tuniki.

Howard Howlett Jr.

Howard zapalił papierosa i powoli się zaciągnął. Potem podniósł się do pozycji siedzącej i skrzywił się. Jeden z paznokci Blair wbił się w skórę w miejscu, gdzie zaczęła się blizna i otworzył kawałek rany. Howlett złapał dłonią za łopatkę i wymacał krwawiące miejsce. Westchnął ciężko:- A, zagoi się do paru dni....-rzucił cicho. Niewiele myśląc, dopalił papierosa i podszedł do Blair:- Kochanie.... myślisz o czymś konkretnym?

Blair Falcone Howlett

-A tak o wszystkim i o niczym. Świetna wigilia, nie sądzisz? Doskonale się bawiłam. Czy to zawsze z okazji jakiś świąt dowiadujemy się o ciążach? Na Rose ślubie było tak samo - roześmiała się cicho. Chłodny wiatr muskał jej nagie ramiona.

Howard Howlett Jr.

Howard podszedł bliżej i każde z ramion delikatnie ucałował. Z uśmiechem zaobserwował gęsią skórkę na jej skóze:- Zazwyczaj ktoś wyskakuje z dzieckiem co uroczystośc...-zaśmiał sie cicho:- Ale niedługo może nasza kolej, co?-spojrzał na nią, obracając ją do siebie. Przejechał kciukiem po jej policzku i dolnej wardze:- Byłoby piękne po swojej mamie...

Blair Falcone Howlett

-Wiesz Howard, że czekam na to z niecierpliwością, ale obydwoje musimy być na to przygotowani - uśmiechnęła się lekko i przytuliła do niego. Gwałtownie odskoczyła i popatrzyła na swoje palce, mokre od krwi. - Howard! Co się stało?

Howard Howlett Jr.

Howlett zlapał jej dłonie w swoje:- Nie przejmuj się, otworzyła mi sie blizna trochę, gdy wbiłaś w nią pazurki gdy się kochaliśmy.... nie ma się czym przejmowac, nie wykrwawię się...-otarł jej dłonie a potem zdarł kawałek obrusa i zawinął sobie jak szarfę:- No... na razie wstarczy.
Gdy wrócił spojrzeniem do Blair, widząc jej szok, złapał jej twarz w dłonie:- Kotek.... jest ok. ZZagoi się, to mała ranka, nic się nie stało..-pocałował ją lekko:- Poza tym, nigdy nie powiedziałem Ci, co działo się po historii z pierścionkiem, prawda?

Blair Falcone Howlett

Blair patrzyła na niego zmartwiona. Wiedziała, że Howard czasem lubił aż nazbyt ryzykować. - Opatrzymy to później. Bez dyskusji! - zaznaczyła od razu z powagą. - Nie. Czekam na ciąg dalszy.. - przymknęła drzwi tarasowe.

Howard Howlett Jr.

Howard wziął znienacka Blair na ramiona i usiadł z nia na kanapie, gdzie przed chwilą lżeli. Okrył ją kocem od zewnątrz, że połową nagiego ciała przylegała do jego klatki piersiowej. Otuliwszy oboje, Howard złapał dłoń Blair:
- Potem.... brałem udział w pojedynkach za pieniądze.... na arenie. Magia, czasem na pięści, używając genów..... Żyłem tam trochę. Laxus nie był w stanie nakłonić mnie do powrotu. Myślałem, że....-zamilkł na moment:- Że Cię straciłem. I że nie wrócisz. Więc nie chciałem mieć żadnych wiadomości, bo bałem się, co usłyszę....-dodał ciszej:- Pewnego razu ktoś stanał naprzeciw mnie na arenie. Pozamiatał mną podłogę, nieważne, jak się starałem. Zakłąd był taki, ze jeśli przegram, to mam się wycofać. Przystałem, bo byłem pewny zwycięstwa. Gdybym wiedział, z kim walczę.....
Zaśmiał się nerwowo. Aż za dobrze pamiętał, jak własny wujek spuścił mu łomot, jak nikt w życiu.
-Okazało się, ze to wujek Alex. Ledwo się lekko spocił. I powiedział mi, że Tobie też nie jest najlepiej w szkole, że jesteś zamknięta. I że jesli chociaż trochę mi zależy, to powinienem wracać do normalnego życia. I potem widzieliśmy się pod koniec roku szkolnego, pamiętasz?-powiedział uśmiechajac się.

Blair Falcone Howlett

Blair słuchała go. Prawie bez oddechu i bez ruchu. Tak bardzo żałowała, że poddała się wtedy, zamiast jeszcze trochę wytrzymać. - Oczywiście, że pamiętam. W pierwszej chwili miałam ochotę uciec, ale coś.. mnie zatrzymało.

Howard Howlett Jr.

Howard wtulił ją w siebie:- Nie wyobrażam sobie świata bez Ciebie. Nie mówię tylko o łóżku. Zycie bez Ciebie to Piekło. I nie zamierzam tego przechodzić drugi raz...-powiedział ciszej.

Blair Falcone Howlett

-Bo to się nigdy więcej nie powtórzy. Nigdy nie powinno się zdarzyć.. - przylgnęła do niego całym swoim ciałem. Każdego dnia żałowała tej chwili, wybuchu gniewu i słów, które nigdy nie powinny paść.