www.starozytnyhogwart.fora.pl

Scarlett Howlett

Elizabeth początkowo oddała pocałunek, ale zaraz odsunęła się znowu
- powinniśmy wracac...byłoby nietaktownie wchodzić w środku kolacji..- odparła niepatrząc na niego. Skorzystała z chwili kiedy się zawachał, podniosła szal, który upadł na śnieg, owinęła się nim i ruszyła w stronę tarasu

Tom Riddle

Chłopak znanym już gestem odrzucił opadające mu na czoło włosy.

-Czego się boisz, Elizabeth? - zapytał cicho, podążając za nią. - Chyba nie zrobiłem niczego wbrew Tobie, prawda? Nie było Ci.. nieprzyjemnie..

Scarlett Howlett

- nie o to chodzi William..chodzi bardziej o to, że zrobiłeś to dla rozłądowania emocji..a nie z uczucia..- odparła nie patrząc na niego i nie zatrzymując się - wolałabym żeby taka sytuacja się nie powtarzała.. - dodała mocniej otulając się szalem. Była zziębnięta i rozemocjonowana

Tom Riddle

-Nie wiem, czemu to zrobiłem. Sama powiedziałaś, że nie jestem ostatnio sobą. A złość..złość to uczucie. Nic nie poradzę na to, że zapragnąłem Cię pocałować, bo złościsz się tak pięknie. Lubię Cię, Elizabeth. To jest uczucie. - Mówił cicho i spokojnie, trzymając się zaledwie krok za nią.

Scarlett Howlett

Dziewczyna chciała coś odpowiedzieć, ale ugryzła się w język. Wszystko co by powiedziała, na pewno zaskutkowałoby skomplikowaniem i tak już niewyobrażalnie, beznadziejnie trudniej sytuacji. Nie mogła powiedzieć, żeby było jej źle. Bo nie było. Elizabeth spojrzała na Willa krótko, ale nic nie powiedziała tylko przyśpieszyła kroku, co biorąc pod uwagę ośnieżone alejki i jej wysokie obcasy nie było zbyt rozsądne.

Tom Riddle

William był przygotowany na to, że się poślizgnie i straci równowagę. Co z tego, że płynęła w niej wilcza krew, skoro pod wpływem emocji Elizabeth przestała z tego korzystać. Zręcznie ją złapał, kiedy poślizgnęła się i runęła do tyłu. Trzymając ją w ramionach, kilkanaście centymetrów nad ziemią, posłał jej uspokajający uśmiech.

-Uspokój się Elizabeth. Nie stało się nic złego, a Twoje serce wali jak oszalałe. Nie musisz się mnie obawiać..

Scarlett Howlett

- jak Ty nic nie rozumiesz..- warknęła gdy postawił ją do pionu - zajmij się swoim jestestwem a mnie zostaw w spokoju...chciałam pomóc..nie chcesz..to nie będę się marwtić..skoro uważasz, że nic Ci nie dolega..nie było tematu - rzuciła i zadowoleniem zauważyła oświetlony taras

Tom Riddle

-Nie uważam, że nic mi nie dolega. Irytuje mnie jednak to jęczenie wszystkich nade mną. Traktowanie, jakbym był trędowaty.. Musisz robić to samo? Nie możesz po prostu..być? - spytał. Czuł, że gra na zwłokę. Co z tego jednak, skoro nie potrafił się powstrzymać? Był tak stęskniony i tak zagubiony jak nigdy wcześniej. - Przepraszam Elizabeth, jeśli Cię uraziłem..

Scarlett Howlett

- dobrze..proszę bardzo..przestanę nad Tobą..jęczeć..zadowolony ? - spytała zatrzymując się. Skrzyżowała ręce i spojrzała w końcu na niego.

Tom Riddle

-Jak najbardziej. Chociaż jedna osoba będzie mnie traktować normalnie - spoglądał na nią z zawadiackim uśmiechem. Zupełnie jak Tom nieco ponad rok temu.

Scarlett Howlett

- daj mi papierosa i wracamy..- zarządziła i uśmiechnęła się przelotnie

Tom Riddle

William uśmiechnął się pod nosem, tym swoim charakterystycznym uśmiechem i wyciągnął paczkę w jej stronę.

-Wolałbym, żebyś nie opowiadała o tym swojemu bratu. Jeszcze mi coś zrobi - stwierdził beznamiętnie.

Scarlett Howlett

- to akurat moja sprawa..- odparła częstując się po czym zapaliła. Zaciągnęła się dymem i wypusciła go powoli. Nadal nie mogła się uspokoic. Niestety należała do osób impulsywnych, przez co wszystko czasami nadmiernie się komplikowało - przepraszam, że dałam Ci w twarz..to taki odruch..- wyjasniła wpatrując się w gwazdy

Tom Riddle

-Tak tylko mówię, gdybyś postanowiła jednak mieć na uwadze moje zdanie - wzruszył niedbale ramionami i zaciągnął się mocno papierosem. - Nie przejmuj się. Chociaż to było najmocniejsze uderzenie w moim życiu. Od kobiety oczywiście..

Scarlett Howlett

- chcesz?..mogę Ci przyłożyć z drugiej strony, z pięści tym razem..- spojrzała na niego wojowniczo