www.starozytnyhogwart.fora.pl

Rosalie Lestrange

Weszła pierwsza do swojej komnaty. Chociaż zostawiła ją w chaosie, teraz była idealnie uporządkowana. Kiedy już wspięła się po schodach, puściła dłoń Valeriana. Potrafiła iść o własnych siłach, mniej lub bardziej chwiejnie.
Pierwszą rzeczą, jaką zrobiła po wejściu do swojego pokoju było podejście do okna i uchylenie go. Było jej duszno i gorąco, a chłodne powietrze pomogło jej się orzeźwić. Nie zapalała świec, przynajmniej póki co. Magia bezróżdżkowa nadal jej nie wychodziła, a ona wolała nie ryzykować podpaleniem czegoś w pokoju i dodatkową kompromitacją przy tym.

-Jaki tym razem masz pretekst, by mnie porwać? - obróciła się w stronę Valeriana i założyła ręce na piersi. Dyskretnie oparła się plecami o parapet, by nie stracić równowagi.

Valerian Lestrange

- może taki, że widowiskowo chwiejesz się na boki..- odparł opierając się o kolumnę łóżka z kurtuazją - na Twoim miejscu wrócił bym do stanu trzeźwości za nim wujcio Lucjusz skapnie się co mu zginęło..- odparł z przelotnym uśmieszkiem obserwując jej próby zachowania pionowej postawy

Rosalie Lestrange

-I co? Postawi do kąta za karę? - prychnęła, z rozbawieniem. - Dziękuję za troskę, ale nie jestem pijana. Możesz bawić się spokojnie.

Valerian Lestrange

- bawię się patrząc na Ciebie..- odparł rozbawiony jej zachowaniem

Rosalie Lestrange

-Przestań. To mnie wcale nie śmieszy - odpowiedziała cicho i obróciła się do niego plecami, wpatrując w krajobraz za oknem, teraz zupełnie pochłonięty przez ciemność.

Valerian Lestrange

- Rose...- mruknął stojąc za nią, po czym obrócił ją szybko w swoją stronę. Między nimi znajdowała się długa, krwistoczerwona róża, o kształtnych rozłożystych płatkach. Znajdowały się również na niej kolce, dlatego wampir wręczył ją delikatnie dziewczynie - dobrze wiesz, że nie jestem w stanie..- zaczął, ale zaraz spróbował z innej strony - niech to będzie metafora tego co jest między nami..- przechylił lekko głowę

Rosalie Lestrange

Dziewczyna początkowo nie patrzyła na niego, utkwiła wzrok poza ramieniem wampira. Po kilku chwilach na niego popatrzyła. Róża niesamowicie pachniała, odurzająco i zmysłowo. Dziewczyna przyłożyła nos do jej płatków.

-Że niby nie ma róży bez kolcy? - zapytała cicho i niepewnie. Przyzwyczaiła się, że czasem nie nadąża za myślami Valeriana.

Valerian Lestrange

- coś w ten deseń..- westchnął Valerian rozbawiony jej stwierdzeniem - do tych pięknych płatków czeka nas długa, wyboista droga, pełna niespodzianek..mniej lub bardziej przyjemnych..- dodał delikatnie wysuwając różę z jej dłoni po czym włożył ją do jednego z wazonów - to jedna z magicznych róż Rose..od Narcyzy..dla nas..

Rosalie Lestrange

Dziewczyna przygryzła wargę i zadumała się na dłuższą chwilę.

-Nigdy nie twierdziłam, że będzie łatwo i bezproblemowo, ale Valerianie, po to mamy siebie, by sobie z tym radzić. Rozumiem, że moja obecność przy Tobie jest kłopotliwa, ale nie zostawiaj mnie tak..ostatecznie.. - podniosła oczy i spojrzała na niego z zaufaniem.

Valerian Lestrange

Valerian początkowo wyglądał na rozbawionego jej wypowiedzią, po chwili jednak spoważniał
- na początek postawimy Cię na nogi..- westchnął wlewając wody do jednej ze szklanek stojących na stoliku. Z kieszeni wyciągnął flakonik z błękitnym płynem, który zmieszał ostatecznie z zawartością szklanki.

Wampir podszedł do dziewczyny i wręczył jej szklankę z kurtuazyjnym uśmiechem
- to mugolska pigułka gwałtu..- mruknął widząc jej nie pewne spojrzenie i poruszył komicznie brwiami. Kiedy chciał potrafił być zabawny, a na pewno w stosunku do Rosalie - wiesz..jedna osoba cieszy się z takiego obrotu spraw..Liliana raczej nie była zadowolona z naszego spółkowania..- dodał mimochodem

Rosalie Lestrange

Dziewczyna spojrzała znacząco w sufit. Skąd oni wszyscy się uwzięli, że jest pijana? Skoro nawet na taką nie wyglądała. Przynajmniej nie jakoś bardzo.

-Aż tak bardzo jesteś nie w formie, że musisz uciekać się do mugolskich sztuczek? - uniosła jedną brew nie mogąc powstrzymać śmiechu. -Wiem. Mama raczej nie przepada za Tobą, znaczy, mną i Tobą razem. Co jej takiego zrobiłeś?

Valerian Lestrange

- długa historia..- odparł z nikłym uśmiechem - wiesz..lubię jak jesteś łatwa..- dodał brnąć w żarty dalej - gdyby nie chęć zachowania pozorów etc etc...- tutaj przemilczał kilka kwestii zlubieżnym uśmiechem - z pewnością nie pozwoliłbym już dzisiaj zejść Tobie na dół..- westchnął opadając na jeden z dwóch foteli

Rosalie Lestrange

-Jak wszystkie Twoje historie.. - wzruszyła ramionami, a potem opróżniła szklankę. Mikstura nie smakowała nawet źle. Potem zerknęła na elegancki zegarek na jej nadgarstku. - Mamy jeszcze ponad pół godziny, zwykle nie potrzebowałeś więcej czasu. Naprawdę dzieje się z Tobą coś niedobrego..

Valerian Lestrange

- wiesz..wampirzyce z de Lore nie są tak ogniste jak Ty..- odparł przeglądając jedną z książek

Rosalie Lestrange

-Widzisz, jak dużo tracisz.. - oparła się o regał, przy którym stał i spojrzała na niego teatralnie uwodzicielskim wzrokiem.