www.starozytnyhogwart.fora.pl

Alex Howlett

Alex wywrócił oczami:- Jakby to było takie proste...mamy zyć, jakby nic się nie stało....-sprzątnął pergaminy i usiadł obok Bellatriks:- Jesli ja jestem w salonie, to Valeriana szukaj w przeciwnym kierunku.....-dodał:- Wy też przyjdziecie na kolacyjkę?

Bellatriks Lestrange

- Alex..poradzę sobie..- powtórzyła rozbawiona jego zachowaniem - my to znaczy kto? - spytała zaciekawiona chociaż spodziewała się odpowiedzi

Alex Howlett

-Nie wiem... z kim teraz spędzasz najwięcej czasu.... mąż, lub drugi maz....-wzruszył ramionami nieco rozbawiony:- Sytuacje sie pokomplikowaly.....ja nie wiem, czy się tam pojawię sam....-otarł oczy:- Przydałby mi sie odpoczynek, a ostatnio mało sypiam.

Bellatriks Lestrange

- zawsze możesz to zmienić..łóżek tutaj dostatek..- odparła rozbawiona - tak..dwóch mężów..sama nie wiem jak to rozwiązać..to trudniejsze niż myślałam..- westchnęła szczerze

Alex Howlett

Alex przyjrzał jej się:- Jesteś moją teściowa i moją szwagierką, co mam ci doradzić?-westchnał ciężko i obrocił się przodem do niej:- Posłuchanie serca tutaj może być powrotem do punktu wyjścia..... a jak czujesz?-spytał:- Obydwoje przechodzili koszmary, i do obydwu masz pociąg...przynajmniej tak zgaduję.

Bellatriks Lestrange

- co raz częściej Alex chcę rozstać się z oby dwoma kandydatami, wyprowadzić się od Rudolpha i zamieszkać gdzieś tylko z Vivianne..- odparła nieco rozbawiona tą wizją. - strach pomyśleć, ale wydaję mi się, że potrzebuję rady jakiejść doświadczonej kobiety..- dodała praktycznie się śmiejąc

- Pani Lestrange..syn czeka na panią w gabinecie - zapowiedziała miedziano włosa wampirzyca.

- no nareszcie..- westchnęła kobieta - widzimy się wieczorem..- przypomniała Alexowi i udała się za nieznajomą

Alex Howlett

Alex uśmiechnał się i kiwnąl jej głowa. Po wyjściu dlugo rozważał słowa kobiety by w zasadzie dojść donikąd. Zmrużył oczy i oparl głowe na kanapie po czym zmorzyl go sen, po czterech nieprzespanych nocach.

Valerian Lestrange

__________________________________________

Podczas gdy Valerian udał się za Marcusem na audiencje u Armanda, Natalie zaprowadziła Rose to salonu. Oczywiście po drodze pojawienie się w zamku człowieka, tym bardziej na świty Armanda wzbudziło wiele zainteresowania.
- nie przejmuj się tymi spojrzeniami, ani komentarzami, które słyszałaś lub dzisiaj usłysz..- poleciła jej po czym stanęła przed nią - no to czego sobie życzysz ?..masz na coś ochotę ? - spytała z uśmiechem - nie zapominaj, że mieszka tutaj także Bella i Alex..po za tym..zamówiłam Twoje ulubione ciastka..miały być na po wakacjach..ale co tam..- ułożyła na jej kolanach srebrną tacę z kilkunastoma słodkimi niespodziankami - a może chcesz pić...naleję Ci wina..- zaproponowała. Natalie w ten właśnie sposób okazywała stres. Mówiła bez przerwy.

Rosalie Lestrange

Rosalie uśmiechnęła się pod nosem, widząc krzątającą się wampirzycę. Już w pierwszej chwili stwierdziła, że na pewno się zaprzyjaźnią i to bardzo szybko. Natalie wydawała się być niesforna i wesoła, a nie stateczna i opanowana jak większość znanych jej wampirów.

-Nie wiem czy nie powinnam się przebrać... - stwierdziła Rose pomiędzy jednym, a drugim kęsem. Mimo iż zazwyczaj nic nie jadła, kiedy się denerwowała, dziś było inaczej. Z wdzięcznością przyjęła kieliszek wina. - Skąd Valerian Cię wytrzasnął? Jesteś super.. - stwierdziła z właściwą dla siebie szczerością.

Valerian Lestrange

- cóż...- w tym momencie Natalie nieco spochmurniała - byłam na przyjęciu w Malfoy's Manor..kilka razy byłam wcześniej na zakupach z Sophie, zaprosiła mnie więc...to było w dzień śmierci Twojego ojca..- zakończyła całą opowieść krótko nawet na nią nie patrząc - za tem..co masz ochotę ubrać..ale Ty jeszcze nie widziałaś swojego pokoju..a To nie nie..przykro mi, ale musisz pozostać w tym co jesteś..nie skończyłam jeszcze Twojej komnaty..chcę by była idealna..- odparła posyłając jej lekki uśmiech. W pewnym momencie jednak skłoniła się i została w tej pozycji.

Do salonu weszła Renesmee. Na oko 30 letnia kobieta, w średnim wzroście i delikatnej budowie. jej czekoladowe włosy sięgające pasa były rozpuszczone, a na ustach gościł uśmiech
- witaj Natalie..ponownie..- z jej ust wydobył się dźwięczny głos. Miała na sobie długą, zwiewną suknię w kolorze bladego fioletu, który jednocześnie komponował się idealnie z jej typem urody, ale też gryzł z burgundowym kolorem oczu - zatem to Ty jesteś Rosalie...- dodała idąc powoli w ich kierunku

Natalie wyprostowała się i odwzajemniła uśmiech Renesmee. Wampirzyca była zdystansowana, ale biło również od niej ciepło. Nie była jednak tą samą pogodną dziewczyną co kiedyś, dworska etykieta, prawo i wszystkie wydarzenia zmieniły ją nie do poznania. Suniv nie widziała dobrych kilkanaście lat, ponieważ nie mogła oddalić się od ojca. Była zamknięta w złotej klatce. Początkowo bycie córką władcy było dla mniej trudne, z biegiem lat, przyzwyczaiła się jednak
- spokojnie..nie przeszkadzaj sobie..- odparła widząc jak Rose odkłada tacę z ciastkami po czym zasiadła w jednym z zabytkowych krzeseł. Natalie bez słowa uczyniła to samo i posłała uspokajający uśmiech Rosalie
- nie bój się mnie, nie zrobię Ci krzywdy..- odparła przypatrując jej się

Rosalie Lestrange

Rosalie spojrzała na nią ogromnymi oczyma. Jak mogła zapomnieć. Miała ochotę przybić sobie klasycznego facepalma, jak to ostatnio jej bracia zaczęli mówić. - Jak mogłam Cię nie poznać? I to jeszcze Valerian wspominał, że się znamy. Przyjmij to jako komplement.. - spojrzała na nią przepraszająco. Kiedy słuchała o swojej nowej komnacie na jej policzkach pojawiły się lekkie rumieńce. To był początek jej nowego życia, stąd też brało się ogromne podekscytowanie wszystkim, co dotyczyło de Lore. - Mam nadzieję, że nie wyglądam najgorzej. - Miała na sobie długą do ziemi suknię w kolorze butelkowej zieleni. Z przodu i z tyłu miała spory dekolt w kształcie litery V. Założyła do niej medalion, który dawno temu dostała od Valeriana. Włosy miała ułożone w misterny kok. Był to zupełny przypadek. Przed południem poszła do Elizabeth i kiedy Alice słodko spała, przyjaciółka zaczęła bawić się jej włosami. I dobrze, że tak się stało. Narcyza zawsze powiadała, że dobra fryzura to połowa sukcesu.

Z zaciekawieniem patrzyła na wchodzącą kobietę. Miała coś takiego w sobie, że czuć było z daleka jej władzę i respekt do niej. Odstawiła tacę na stół. I tak zjadła już zbyt wiele. Zajadanie nerwów nigdy nie było dobrym pomysłem. - Kojarzę Cię.. znaczy Panią skądś.. - zmarszczyła lekko czoło. Była malutka, kiedy Renesmee była na wychowaniu u Suniv, potem podróżowała razem z mamą po świecie i nie miała okazji uczestniczyć w życiu towarzyskim. - Ja.. przepraszam.. dziwny dziś dzień.

Valerian Lestrange

- istotnie..- zgodziła się z każdym jej słowem - ale wasi gospodarze z pewnością wybaczą nam tą niezapowiedzianą wizytę...- mówiąc to przeniosła wzrok na Natalie

- na pewno Renesmee...- wampirzyca kiwnęła głową usłużnie

- wyrosłaś na piękną dziewczynę Rose..nic dziwnego, że zdobyłaś tak trudno dostępne serce Valeriana, nie jedna wampirzyca z pewnością tej urody mogła by Ci pozazdrościć, uważaj więc..- ostrzegła ją po czym przechyliła lekko głowę - kiedy masz zostać przemieniona ? - spytałą po chwili ciszy

Rosalie Lestrange

Rosalie zarumieniła się lekko. Nie należała do próżnych dziewczyn, więc tak właśnie reagowała na komplementy. Uśmiechnęła się lekko do niej. - Mam talent do pakowania się w różne, nie zawsze dobre, sytuacje. Natalie podobno ma być moim aniołem stróżem. Valerian i ja chcielibyśmy, żebym studia skończyła jako człowiek, więc na przemianę jeszcze trochę poczekam. Choć, nie wykluczam, że stanie się to wcześniej.. - odpowiedziała cicho.

Valerian Lestrange

- z pewnością wybierzemy taki termin by był odpowiedni dla Ciebie i całej sprawy..- odparła wstając - niewykluczone, że jeszcze się spotkamy..- oznajmiła

Kiedy wampirzyca wstała, poniosła się również Natalie i odprowadziła wampirzycę wzrokiem po czym przeniosła spojrzenie na Rosalie
- musisz być ostrożniejsza...może ze strony Renesmee nie musisz się niczego obawiać, ale...pamiętaj, że nie tylko ona tutaj jest aaa i co najważniejsze..- dodała siadając obok dziewczyny - nie daj się sprowokować żadnej wampirzycy bo na pewno wiele będzie o Ciebie zazdrosnych..i będą próbować różnych sztuczek by się Ciebie stąd pozbyć, nie tylko w najbliższej przyszłości, ale też dalszej, do momentu, aż na Twoim palcu nie znajdzie się obrączka...

Rosalie Lestrange

Czemu ona zawsze musiała mieć taki długi jęzor? Musiała zacząć nad tym panować, bo kiedyś faktycznie mogą być przez to kłopoty. Westchnęła cicho i uśmiechnęła się na pożegnanie do Renesmee. Skrzywiła się lekko, słuchając słów Natalie. - Czeka nas ciężka droga, prawda? Tyle jeszcze muszę się nauczyć. I chyba naprawdę wezmę radę Valeriana do serca i nie będę pałętać się sama po de Lore. Bo możesz mieć rację..