www.starozytnyhogwart.fora.pl

Valerian Lestrange

Valerian zacisnął jedną z dłoni w pięść,ale opanował się i wstał by nalać sobie elfiej krwi, na trzeźwo z nią na pewno nie wytrzyma.
- jeśli nie pójdziesz spać dobrowolnie..zaaplikuję Ci siłą jeden z cudownych eliksirów mojej ciotki i obudzisz się dopiero jutro wieczorem..- westchnął siadając w fotelu

Rosalie Lestrange

-A skąd pomysł, że w ogóle jestem śpiąca? Ty cały czas marudzisz, że mam iść spać. - prychnęła ponownie, zauważyła jednak zaciśniętą pięść wampira i doszła do wniosku, że chyba jednak przesadza. Chociaż, czy nie uczyli jej walczyć o swoje pragnienia?

Valerian Lestrange

- bo powinnaś odpocząć..- odpowiedział łagodnie - i tak masz rację..nie chcę zrobić Ci krzywdy, ale jeśli przekroczysz pewną granicę to po prostu wyrzucę Cię za drzwi.- odparł aksamitnym tonem

Rosalie Lestrange

-Nie jestem zmęczona. - wzruszyła ramionami, podnosząc się wyżej na poduszce i wbijając w niego wzrok. - I widzisz, jaki milutki potrafisz być, kiedy chcesz?

Valerian Lestrange

- sęk w tym Rose, że muszę przy Tobie taki być, nie mogę być w całości sobą bo wielu rzeczy po prostu nie zrozumiesz, dlatego jesteś tutaj ostatni raz...- wyszeptał bez cienia uśmiechu - przykro mi,ale nic z tego nie będzie..

Rosalie Lestrange

Rosalie patrzyła na niego bez słowa. Czuła nieprzyjemny ścisk w piersi i wcale jej się to nie podobało. To było gorsze od fizycznego duszenia.
-To Ty tak myślisz, nie dając mi nigdy szansy spróbować. Poza tym, trzeba było pomyśleć o tym wcześniej, a nie zabierać ze sobą na wyjazdy i traktować jak laleczkę, którą potem wyrzucisz, kiedy uznasz, że wcale nie była taka fajna! - Złapała swój sweter, który ubrała bezpośrednio na piżamę, torebkę i po prostu wyszła, trzaskając przy tym drzwiami, z zamiarem znalezienia kominka, z którego będzie mogła skorzystać.

Rosalie Lestrange

____________________________

Kwiecień dobiegał powoli końca. Przez upalny klimat Francji, nawet wiosenny miesiąc dla wampirów był nie do wytrzymania. Rosalie leżała rozwalona na sofie, bo inaczej sposobu jej leżenia nazwać nie można było. Była w końcowym etapie ciąży i czuła się dziś naprawdę nie bardzo. Luźna suknienka spływała po jej zaokrągleniach, a ona sama zaczytana była bez granic w książce. Aż się skrzywiła pod wpływem mocnego kopnięcia maluszka. Ostatnimi czasy było naprawdę ruchliwe.

Valerian Lestrange

W pewnym momencie drzwi otworzyły się cicho i w komnacie pojawił się Valerian. Wampir wszedł ostrożnie, do pokoju i spojrzał na żonę.

Ostatnio trzymał się nieco na dystans, nie chcąc przypadkowo zrobić jej i dziecku krzywdy.

- witaj Rose..jak się dziś czujesz ? - spytał jak każdego ranka po czym ruchem dłoni zasłonił ciężkie, atłasowe zasłony

Rosalie Lestrange

-Jak worek treningowy - westchnęła, kładąc dłoń na brzuchu. Poczuła dziwny skurcz na samym jego dole, ale szybko minął, więc nawet nie przywiązała do niego większej wagi. - Mam nadzieję, że to się szybko skończy, bo już jestem zmęczona. Jak normalne kobiety wytrzymują dziewięć miesięcy?

Valerian Lestrange

- nie wiem..zapytaj mojej matki...- westchnął Valerian siadając na przeciwko niej - mówią, że powinnaś rodzić lada dzień..zatem pora wybrać imię...gdybyś zgodziła się na przeprowadzenie badań mielibyśmy prostszą sytuację...a tak musimy brać pod uwagę również rodzaj żeński..- dodał - więc..?

Rosalie Lestrange

-Właśnie dlatego nie zgodziłam się na przeprowadzenie badań. Wiem, że będziesz rozczarowany, jeśli okaże się, że to nie jest chłopiec.. - popatrzyła na niego uważnie, w międzyczasie przez jej twarz przebiegł skurcz odpowiadający temu, co znów poczuła. Odłożyła książkę na stolik i powolnym ruchem głaskała swój brzuch.

Valerian Lestrange

- ale to czy będziemy wiedzieć wcześniej czy później nie zmieni jego płci...gdybyś zgodziła się na badania wcześniej, mógłbym być zawiedziony i do tej chwili mogło by mi to przejść..a co jeśli okażę zawód teraz ? na pewno będzie Ci przykro...- mówił spokojnie. W pewnym momencie przyjrzał jej się badawczo - może kogoś zawołam..w razie czego...- to mówiąc wstał i ruszył w stronę drzwi

Rosalie Lestrange

-Nie ważne. Nie chcę wiedzieć i tyle dopóki się nie ur.. - przerwała w połowie zdania, aż unosząc się do góry. Ten skurcz był prawdziwie silny i właściwie Rosalie nie miała już wątpliwości. Swoje wampirze ciało znała doskonale. - To chyba ostatnia chwila, kiedy możesz kogoś zawołać - powiedziała cicho, szepcząc uspokajająco do dziecka, które poruszyło się nerwowo.

Valerian Lestrange

- kogo sobie życzysz ? - spytał jeszcze na chwilę podchodząc do niej - Twoja matka, Narcyza, Suniv, Lora, Sophie, Elizabeth ? moją matkę ?....Rosalie...kogo zawiadomić ? - spytał nachylając się nad nią. Widocznie znów poczuła skurcz

Rosalie Lestrange

Kobieta spojrzała na niego z irytacją. Akurat w tej chwili niezbyt miała głowę do wymyślania, kogo chciałaby mieć przy sobie. - Narcyzę i Twoją matkę. Pospiesz się, bo to.. - syknęła cicho. - .. trochę boli.