www.starozytnyhogwart.fora.pl

Rosalie Lestrange

-Nadzieja matką głupich. Mógłbyś się jedna postarać od czasu do czasu. -Wymruczała, wodząc dłonią po jego nagich i umięśnionych plecach. - Tylko mnie poniszcz mi sukienki..

Valerian Lestrange

- nie..- zmienił zdanie po chwili i odsunął ją z taką siłą, że upadła na fotel - tylko zrobiłbym Ci krzywde..- odparł wstając - wiesz Rose..ja nie bywam delikatny..lepiej będzie jak nie będziemy tykać tej sfery..oczywiście możesz robić to z kimś innym jeśli masz ochotę...- odparł rozbawiony

Rosalie Lestrange

Rosalie spojrzała na niego z niedowierzaniem na twarzy, a potem podniosła się z fotela i podeszła do niego.
-Nie zauważyłeś jeszcze, że zależy mi na Tobie? Nie będę uprawiać seksu z nikim innym i wcale się nie boję, że coś mi zrobisz. Delikatny w obyciu też nie jesteś, a jednak jakoś mi to nie przeszkadza.-Stanęła naprzeciwko niego i założyła ręce na piersi, patrząc na niego z uporem.

Valerian Lestrange

Valerian oparł się o ścianę i skrzyżował ramiona zupełnie tak jak ona
- Rosalie..już Ci mówiłem, że niczego nie mogę Ci obiecać..więc uważam, że spanie ze mną nie będzie najlepszym z Twoich pomysłów, powinnaś to zrobić z kimś odpowiednim..nie zrozum mnie źle, miło się spędza z Tobą czas, ale rodziny ze mną nie założysz..a teraz kładź się spać..- zakończył swój monolog znów podążając w kierunku łazienki

Rosalie Lestrange

Można było odnieść wrażenie, że słowa wypowiedziane przez Valeriana wcale do niej nie trafiły. Podążyła za nim, z dłońmi zaciśniętymi w pięści.
-Przestań mnie traktować jak ledwo odrośnięte od ziemi dziecko! Potrafię myśleć i poniekąd wiem, co jest dla mnie dobre. Poza tym, to nie ja proponowałam Ci seks, tylko Ty mi. Więc w ogóle przestań wszystko od razu skreślać! - na koniec swojego wywodu prawie zaczęła krzyczeć.

Valerian Lestrange

- podjąłem decyzję Rosalie..jest nieodwołalna..- powiedział na odchodne i zatrzasnął za sobą drzwi.

Mimo, że przed chwilą brał prysznic, teraz potrzebował gorącej kąpieli, która ukoiła by jego nerwy. Sam nie poznawał swojego zachowania, zazwyczaj nie zależało mu na dobrym samopoczuciu, zdrowiu i wszystkim innym dotyczącym jego partnerki. Dlaczego nagle zaczął się przejmować takimi sprawami? tego nadal nie potrafił ogarnąć.

Z łazienki wyszedł bo godzinie już wyciszony. Miał na sobie długie satynowe spodnie i czarny szlafrok z podobnego materiału. Nie zawiązywał go jednak tylko od razu rozsiadł się wygodnie na łóżku i zabrał się za czytanie korespondencji, którą rano przyniesiono do jego komnaty.

Rosalie Lestrange

-Ale Ty mnie denerwujesz! - wykrzyknęła w zamknięte drzwi, dodatkowo kopiąc je na odchodne. Dziwnie się czuła, miała ochotę rzucać wszystkim, co wpadnie jej w ręce i tylko świadomość, że nie jest u siebie ją od tego powstrzymywała. Zdjęła za do szpilki i cisnęła nimi przez sypialnie, aż wylądowały pod jednym z krzeseł. Potem wyciągnęła papierośnicę z marynarki Valeriana i wyszła na taras, gdzie chodziła tak długo, aż się nie uspokoiła. Przynajmniej częściowo. Potem chodziła, znudzona czekaniem, aż wyjdzie z łazienki, bo wcale nie miała zamiaru kończyć dyskusji. Już dawno przestała się go bać, żeby zgadzać się z każdym słowem.

-Valerian, nie skończyliśmy rozmowy. - Oznajmiła mu, kiedy wyszedł z łazienki i zabrał się za przeglądanie korespondencji, a kiedy ją zignorował, po prostu wyciągnęła mu ją z ręki. - Możesz przestać mnie traktować, jakbym była z porcelany? Ja..wiem, że nie zrobisz mi krzywdy i Ty też masz w to uwierzyć, bo nie myśl, że odpuszczę. - Sama nie wiedziała, skąd się w niej bierze tyle uporu. Może faktycznie zaczynała coś do niego...czuć.

Valerian Lestrange

- taka jesteś pewna? - spytał ze stoickim spokojem unosząc brew. Po chwili bez ostrzeżenia chwycił ją za szyję i przycisnął do poduszki ukazując kły. Trwało to chwilę, a mimo to nie rozluźniał uścisku - idź..spać..- wycedził puszczając ją. Nie zwrócił uwagi na nią kiedy próbowała odzyskać oddech tylko spokojnie wrócił do rozrywania kopert.

Rosalie Lestrange

Przez moment leżała na pościeli, czekając aż uspokoi jej się bicie serca i oddech.
-Owszem, jestem pewna, bo gdybyś chciał mnie skrzywdzić, już dawno byś to zrobił. - powiedziała cicho, lekko zachrypniętym, przez jego mocny uścisk, głosem.

Valerian Lestrange

- Rose..to, że Cię nie zabije, to nie znaczy, że nie zrobię Ci krzywdy..i albo skończysz tą dyskusję, albo wracasz do domu..- dodał na chwilę przenosząc wzrok w stronę dziewczyny

Rosalie Lestrange

-Przestań zakładać z góry, że mi coś zrobisz. Przecież wcale nie proszę Cię o wiele. - odpowiedziała równie cicho, co chwilę wcześniej.

Valerian Lestrange

Valerian stwierdził, że najlepszym wyjściem z tej sytuacji będzie ignorowanie dziewczyny, aż te krzyki i pretensje po prostu jej się znudzą. Mężczyzna machnął ręką w kierunku gramofonu. W komnacie rozbrzmiała cicha, relaksująca muzyka. Wyciągnął jednego ze swoich papierosów, popielniczkę położył sobie na szafce nocnej i oddał się jednej ze swoich przyjemności.

Rosalie Lestrange

Kiedy po dłuższym czasie nie doczekała się odpowiedzi, prychnęła tylko jak rozjuszona kotka.
-Jesteś zwyczajnie wredny, wiesz? - syknęła i zerwała się z łóżka, zniknęła na moment w garderobie, by znaleźć jakąś swoją piżamę, a potem weszła do łazienki, nie omieszkując zamknąć nieco głośniej drzwi. Zrzuciła z siebie sukienkę i biżuterię, oprócz łańcuszka od wampira, z którym praktycznie się nie rozstawała i weszła pod strumień gorącej wody. Nie wychodziła z łazienki przez ponad pół godziny, rozkoszując się odprężającą kąpielą. Potem jeszcze rozczesała włosy i dokładnie przyjrzała się swojej szyi, już widząc czerwony odcisk, jaki zostawiła dłoń wampira. Potem ubrała koszulkę i figi do kompletu i wyszła z łazienki. Zmierzyła Valeriana długim spojrzeniem i położyła się obok niego.
-Nie myśl, że to koniec naszej rozmowy na ten temat.

Valerian Lestrange

Valerian spalił nieśpiesznie papierosa. W momencie kiedy ułożył się wygodnie, światło przygasło. Mężczyzna leżąc na wznak przymknął oczy. Nie ruszając się, wyglądał jak jeden z posągów.

Rosalie Lestrange

Rosalie spojrzała wymownie w sufit, w duchu gratulując sobie w cierpliwości. W końcu jednak nie wytrzymała.
-Przestań się tak zachowywać. Jakbym Cię kompletnie nie interesowała. - aby dodać ważności swoim słowom, szturchnęła go w bok.