www.starozytnyhogwart.fora.pl

Rosalie Lestrange

-Zdążyłam zauważyć, że sprawia Ci to niemałą przyjemność.-Westchnęła przeciągle.-Obróciła się na plecy i wbiła wzrok w sufit, tłumiąc przy tym ziewnięcie.

Valerian Lestrange

- no coś w tym jest..- zgodził się - dobra..idź sobie spać..a ja wykombinuje jakieś zajęcie dla siebie - dodał wstając

Rosalie Lestrange

-Nie chce mi się spać. To był dyskretny znak, że się nudzę.-Roześmiała się.-Wiesz, jak szłam tu do góry, to zaczepił mnie jakiś wampir.

Valerian Lestrange

- no proszę..przynajmniej miałaś trochę rozrywki..- westchnął rozbawiony - i co fajnie było ?

Rosalie Lestrange

-Cudownie. Poradziłam sobie po mistrzowsku.-Dumnie się wyprostowała, przyjmując teatralną pozę.

Valerian Lestrange

- bardzo chciałbym zobaczyć Ciebie w akcji - odparł przesiadając się na fotel. Właściwie nie chciało mu się wychodzić - ile planujesz tutaj zostać ?, a właśnie jadłaś coś dzisiaj ?

Rosalie Lestrange

-Powiedziałam mu, że jak mnie nie zostawi, to zawołam Ciebie.-Roześmiała się na wspomnienie miny wampira.-Powiedziałeś, że mogę zostać do jutra i nie dłużej. Jadłam..-zmarszczyła czoło, próbując przypomnieć sobie swój ostatni posiłek.-..śniadanie w Paryżu.

Valerian Lestrange

Valerian chwycił dzwoneczek i szturchnął go kilka razy. Po kilku minutach w komnacie pojawiła się służąca

- tak panie?

- przynieś Rose kolację..- poprosił zapalając papierosa, kiedy natomiast go kończył kobieta zdążyła wrócić z powrotem. Przyniosła srebrną tacę i ustawiła ją na ławie. Były tam dwie przystawki i kilka dań.Oprócz tego dzbanek z sokiem do picia - smacznego..- westchnął wampir gdy gosposia opuściła komnatę

Rosalie Lestrange

Rosalie chcąc nie chcąc podniosła się z łóżka. Naciągnęła nieco niżej koszulkę, która w trakcie leżenia nieco jej się podwinęła. Usiadła na ławie i zaczęła konsumować przyniesiony posiłek. Dopiero teraz zauważyła, że tak naprawdę była szalenie głodna. Po kilku długich minutach wyjątkowo bez jej gadania, w końcu odłożyła sztućce i wyciągnęła się na ławie.-Ale się najadłam.

Valerian Lestrange

- szybko..mam nadzieję, że za dużo nie wyrośniesz bo znów na zakupy trzeba będzie iść..- skomentował - a szkoda by było bo w tym wyglądasz wyjątkowo ślicznie..- dodał z premedytacją

Rosalie Lestrange

-Wiesz, nie jadłam cały dzień. Nawet lepiej, żyłam w takim stresie, że o jedzeniu zapomniałam.-Przymknęła oczy i uśmiechnęła się błogo. Po chwili otworzyła oczy i machinalnie pociągnęła koszulkę w dół.-Powiedziałabym to samo, gdyby nie Twój szlafrok.

Valerian Lestrange

- właśnie dlatego on jest..- dał jej pstryczka w nos i wyszedł na chwilę na taras

Rosalie Lestrange

-Ale to nie fair, wiesz?-Podniosła się i poszła za nim. Rosalie miała to do siebie, że jak już się na coś nakręciła, to nie potrafiła odpuścić.

Valerian Lestrange

- też masz szlafrok, w każdej chwili możesz go założyć..- przypomniał już kompletnie rozbawiony - z resztą..- kontynuował rozwiązując pasek szlafroka, po czym odrzucił go gdzieś ukazując dziewczynie nagi tors - proszę..napatrz się..bo niedługo wracasz do domu..- dodał i uśmiechnął się prowokująco

Rosalie Lestrange

-Nie znalazłam go w tej masie nowych rzeczy.-Odpowiedziała ze wzruszeniem ramion.-Poza tym, ja w przeciwieństwie do Ciebie nie robię Ci na złość.-Założyła ręce na piersi. Kiedy Valerian bardzo efektownie zdjął swój szlafrok, najpierw zamarła z lekko otwartymi ustami, potem je zamknęła, a jeszcze później westchnęła cicho.-A mogę zrobić sobie zdjęcie?-Spytała, gdy wrócił jej głos.