www.starozytnyhogwart.fora.pl

Valerian Lestrange

- no właśnie...na razie..- odparł rozbawiony wpatrując się jak Liliana musi zadzierać głowę patrząc na niego - użył bym moich zdolności by Cię uspokoić ale widok Ciebie w stanie, kiedy chciałabyś mnie uderzyć, a nie możesz, bo wiesz, że skończyłoby się to dla Ciebie co najmniej złamaną ręką ....jest zbyt piękny..- wyszeptał jej do ucha - pogódź się z tym, że Rose przestałabyć małą dziewczynką ..i, że jak tylko stanie się pełnoletnia to ją stąd zabiorę..- odparł wpatrując się w kobietę swoimi krwistoczerwonymi oczyma po czym wyprostował się i obrócił wzrok na Rose, która zajęta była doprowadzaniem siebie do porządku - spotkamy się na dole..- odparł z finezyjnym uśmiechem. Wyminął Lilianie po czym opuścił komnatę Rose

Liliana Malfoy

Liliana nie wypowiedziała ani słowa. Była zbyt wściekła i zbyt smutna, by móc cokolwiek z siebie wydusić. Zbyt długo wszystko się układało. Miała cichą nadzieję, że Rosalie szybko zapomni o Valerianie i znów będzie z Howardem. Przerażała ją wizja tego, do czego jej córka jest zdolna się posunąć, by być z Valerianem. I zwłaszcza w święta nie chciała o tym myśleć. A to, co Valerian powiedział spowodowało, że aż zrobiło jej się słabo i cała krew odpłynęła jej z twarzy.

-Mamo? - Rosalie zapytała niepewnie. Liliana zignorowała ją jednak i wyszła. Potrzebowała chwili, by się uspokoić, zanim zejdzie na dół.

Draco Malfoy

Na korytarzu wpadła na Dracona. Mężczyzna widząc w jakim stanie jest żona zatrzymał ją szybko i uniósł jej podbrudek - co się stało ? - spytał zaniepokojony

Liliana Malfoy

Liliana zanim odpowiedziała musiała pohamować cisnące się do oczu łzy.

-Byłam powiedzieć Rose, że powoli ma już wracać do jadalni i znów się pogodzili z Valerianem, a potem on powiedział, że mam się.., że jak tylko będzie pełnoletnia, to ją zabiera do siebie i że mam się martwić swoim życiem i Tobą, a nie nimi.. - wbiła w niego smutne spojrzenie.

Draco Malfoy

Draco chciał pocieszyć żonę, ale wypowiedziała słowa w tak komiczny sposób, że uśmiechną się rozczulony.
- skarbie..Rose niedługo skończy 17 lat..tak jak Sophie..musimy pogodzić się z tym, że niedługo stąd..Liliano..- spojrzał na kobietę widząc jak do jej oczy zaczynają spływać łzy - Valerian zapewni jej bezpieczeństwo i dostatnie życie..czym się martwisz? - spytał odciągając ją na bok w stronę okna, przy którym stała mała kanapa

Liliana Malfoy

-Draco, on ją zamieni w wampira. To jest chory świat i wcale nie taki bezpieczny... - skrzywiła się jeszcze bardziej. Usiadła na kanapie i nie puszczając dłoni Dracona podjęła wątek. - I byś słyszał sposób, w jaki to mówił, jaki był szczęśliwy, że może mi ją odebrać i że tak mnie zdenerwował.

Draco Malfoy

- Lil...dobrze wiesz, że Valerian ma specyficzne poczucie humoru..nie można brać tego co mówi do siebie..- odparł siadając obok niej i objął ją ramieniem - nawet gdyby miał ją przemienić to na pewno dobrze razem z Suniv ją do tego przygotują..nie zapominaj, że wampiry jak i wilki to połowa naszej rodziny..po za tym znając temperament Rose..w połączeniu z wampirzymi umiejętnościami sama będzie w stanie o siebie zadbać..- odparł wpatrując się w żonę, ale widząc, że nie do końca trafiają do niej jego słowa westchnął - dobrze..porozmawiam z nim i uczulę go na kilka kwestii..nie mniej jednak...gdyby trzeba było bez wahania powieżył bym mu Twoje życie..

Liliana Malfoy

Kobieta znów zamilkła na dość długą chwilę. Wiedziała, że Draco ma rację, ale z drugiej strony to była jej ukochana córka i ona miała stać się wampirem? - Wiem, że darzysz go ogromnym zaufaniem, ja też w głębi serca wiem, że będzie jej z nim dobrze, ale sposób, w jaki to mówił i radość, jaką mu to przyniosło..

Draco Malfoy

- to już kwestia jego charakteru...porozmawiam z nim powiem by się Tobą..nie bawił..- westchnął z lekkim uśmiechem - to też taka skłonność wampirów..- wyjaśnił rozbawiony - poczekaj pójdę po Rose i razem zejdziemy na dół..- dodał wstając. Cmoknął ją w czoło po czym podszedł do drzwi sypialni swojej pasierbicy i zapukał.

Liliana Malfoy

Słowa Dracona rozbawiły kobietę. Przynajmniej na tyle, że przestała myśleć o Valerianie i jego złośliwościach. Uśmiechnęła się do niego i kiedy szedł po Rose poprawiła lekko rozmazany makijaż.

Dziewczyna siedziała na parapecie i kończyła palić papierosa, słysząc pukanie zeskoczyła z niego i spojrzała na drzwi. Po jej ustach błąkał się uśmiech, była naprawdę szczęśliwa.

-Proszę.. - powiedziała i spojrzała wyczekująco na drzwi.

Draco Malfoy

Drzwi się otworzyły i pojawił się w nich Draco. Rozejrzał się po komnacie i zanim przeniósł wzrok na Rosalie zdążył zauważyć pościel na podłodze i kilka książek, które spadły z nocnej szafki. Posłał dziewczynie wymowny uśmiech
- pora na prezenty..chociaż Ty chyba wykorzystałaś dziś limit co ? - spytał pół żartem pół serio unosząc brew

Liliana Malfoy

Uśmiech na twarzy Rosalie jeszcze się poszerzył. Bardzo lubiła swojego nowego ojca.

-Jeden prezent na święta to mało. Chcę więcej - uśmiechnęła się jak mały aniołek i zamknęła za sobą okno, a potem kilkoma ruchami ręki usunęła bałagan.

Draco Malfoy

- no w to niewątpie...- odparł rozbawiony przepuszczając ją w drzwiach. Zamknął drzwi komnaty i ruszył przodem na dół zostawiając Rose i Lilianę same

Liliana Malfoy

Rosalie westchnęła i spojrzała na matkę.

-Przepraszam, ale niedługo będę dorosła i.. mogę decydować o tym, co jest dla mnie właściwe..

-Wiem Rosalie, czasem to jednak ciężko zrozumieć, że dorastasz - przytuliła ją krótko do siebie. Gdyby to był inny dzień, to pewnie dłużej by się gniewała.

Rosalie Lestrange

_____________________

Valerian zaniósł Rosalie prosto do jej dawnego pokoju, który teraz znów zajmowali. Dziewczyna kazała mu się wygodnie ułożyć i wręczyła mu kielich z elfią krwią, który podprowadziła z kosza na polanie. Zostawiła tylko niewielką ilość zapalonych świec i z gramofonu stojącego na komodzie puściła jeden z ulubionych zespołów męża. A potem zniknęła w garderobie. Przez dłuższą chwilę stamtąd nie wychodziła. W pewnym momencie drzwi się otworzyły i stanęła w nich Rose. Wyglądała zupełnie jak za czasów Hogwartu; włączając w to fryzurę, makijaż oraz bardziej człowiecze zachowanie. Spódniczka sięgała jej do połowy uda, miała też na sobie koszulę zapiętą pod szyję i zawiązany krawat. Na to narzuciła pulower w barwach Slytherinu i wierzchnią szatę, której już nie zapięła. Oczywiście nie omieszkała założyć zakolanówek. Uniosła lekko brew i spojrzała na niego uwodzicielsko.