www.starozytnyhogwart.fora.pl

Evan Dołohow

- Właśnie! Jak by mi coś utknęło między zębami zgłosiłbym się do Ciebie i byłoby po kłopocie, byłabyś wtedy bardzo praktyczna - roześmiał się - A Voldek niech lepiej uważa na kogo zastawia pułapki. - Masował głowę - Mam guza? - wskazał palcem z lewej strony swojego czoła.

Eliza Mullet

Podczołgała się bliżej i się nachyliła-Ojoj...no masz-zachichotała i pochuchała-Lepij? xD

Evan Dołohow

- Nie, dmuchaj dalej - zaśmiał się i rozejrzał dookoła - To nie Voldek ustawił na nas pułapki - powiedział poważnie i przykładając sobie do czoła jej dłoń - Tak lepiej.

Eliza Mullet

Nie?-zamyśliła się-To może skrzaty domowe?-popatrzyła się na jego czoło-Boli?

Evan Dołohow

- Nie, łaskocze - dosknął czoła i syknął - Ten wazon chyba z kamienia był. Oczywiście że skrzaty! Skąd wiedziałaś? - zmrużył oczy patrząc na nią uważnie - Sama im pomagałaś - wskazał na nią palcem oskarżycielsko próbując przybrać poważny wyraz twarzy

Eliza Mullet

Och...nie!Jasne że nie-powiedziała głosem niewinnej dziewczynki-Tylko ten wazon tu postawiłam no wiesz tak da ozdoby

Evan Dołohow

- Wiedziałem - miał powiedzieć to poważnie jednak złapał się za brzuch i zaczął śmiać - Jesteś niemożliwa, a próbowałaś wszystko na biednego Voldka zwalić

Eliza Mullet

No bo na Volda najłatwiej-zwineła się ze śmiechu-Voldek jest zły do szpiku kości

Evan Dołohow

- Nie ładnie tak zwalać nawet na złego do szpiku kości Voldka - zaśmiał się - A teraz partnerko zrób coś z miom guzem, on wciąż rożnie...

Eliza Mullet

Przystawiła chlodną rękę do jego czoła i szepnęła zaklęcie.Po chwili guz zniknął-Lepiej myszko??

Evan Dołohow

- Tak cielaczku - uśmiechnął się szeroko. - Twój dotyk uzdrawia - zaśmiał się

Eliza Mullet

No widzisz-wyszczerzyła się-Ale moje usta są niestety jadowite

Evan Dołohow

- To nie będę Cię całować - pokazał jej język - i żałuj masz czego. Wstał z podłogi - Muszę już wracać do domu. - skrzywił się

Eliza Mullet

e co prosze?-parsknęła śmiechem-Może kiedyś się skuszę-równiez wstała-Eno czemu tak szybko?-popatrzyła się na niego

Evan Dołohow

- Im szybiej załatwię wszystkie sprawy ojca i pomogę matce tym szybciej wrócę - westchnął i przytulił ją - Tylko nie płacz, jeszcze wrócę - zaśmiał się.