www.starozytnyhogwart.fora.pl

Alex Howlett

-Niektórerzeczy zostaja w rodzinie...-odparł Alex rozbawionym tonem. Potem westchnał i napił sie wódki:- Ale żarty żartami. Co u Ciebie?-spytał nalewajac Gabrielowi Absynthu.

Evelynn Monrou

- użeram się z krwią Bellatriks - wskazał na Evelynn - zadziwiające że jest jej znacznie więcej niż waszej..- westchnął z teatralnym załamaniem

Eve tupnęła nogą a Gabriel wybuchnął śmiechem.

Po chwili Eve też się uśmiechnęła i opadła na kanapę obok Gabriela
- nie pij już Eve..,
- wiedziałam że po mnie przyjedziesz..- mruknęła i pocałowała go delikatnie
- Eve..- Gabriel odsunął ją od siebie delikatnie - trzymaj fason..

Alex Howlett

Alex odparł:- Daj spokój podstepy to tez nasza działka...-uniósł szklankę i wychylił wódke do dna:- Wasze zdrowie...

Evelynn Monrou

Gabriel też się napił - Eve czemu uciekasz?...źle Ci..?
- nie ale sprawdzam twoje możliwości..- wyszczerzyła się i umknęła cudem przed ręką Gabriela

- pamiętaj że jeszcze zostaje Ci samochód do naprawy.- westchnął z mściwym uśmiechem - a teraz do domu..

- pieszo?

- nie ..chociaż to dobry pomysł..wrócisz tak następnym razem...auto czeka pod klubem..no dalej..bo dostanie Ci się tutaj a nie w domu..chyba nie chcesz sobie narobić wstydu przed ojcem co?..

Eve mruknęła coś niezrozumiałego. Pomachała smutno Alexowi i wyszła z klubu

Alex Howlett

Alex westchnał za córka i spojrzał na gabriela:- Cóz... na pewno to wygląda ciekawie..... musze porozmawiac z Suniv....-dodał pijąc kolejnego kieliszka.

Evelynn Monrou

- a pro po? - spytał chwytając kurtkę Evelynn - najgorsze jest to że jej nie wychowaliście..ja dostałem ją w najgorszym momencie i teraz jest to co jest..ale teraz to już pół biedy.. - machnął ręką - jest najbardziej kłopotliwą młodą kobietą z jaką miałem do czynienia..

Alex Howlett

-Hej, nie zarzucaj mi, ze jej nie wychowałem! Robiłem co mogłem...-odparł Alex i wybuchnał smiechem.

Evelynn Monrou

- i poległeś..- westchnął rozbawiony - nie mniej jednak pozostawia w tyle resztę swoich konkurentek..co dziwne..zaprzyjaźniła się z moją żoną...- opadł na fotel

Alex Howlett

-No, to naprawdę dziwne...-przyznał Alex dolewajac gabrielowi:- przepraszam, ze złamałem Ci nos wtedy, 10 lat temu... zdajesz sobie sprawe, ze wtedy james uciekł...

Evelynn Monrou

- wiesz..Alex ja dałem sobie złamać ten nos..wiedziałem że w tamtej chwili byłeś w stanie zrobić mi większą krzywdę, twoje umiejętności były już bardzo dobrze rozwinięte, a ja nie mogłem sobie pozwolić na dłuższą niekompetencje..nie martwisz się o swoją córkę Alex?

Alex Howlett

-Nie.... póki co, jest w twoich rekach.....-odparł machajac reką:- Nie przejmuje sie tym zbytnio... ale martwię sie o całą rodzinke... o Suniv zwłaszcza... czasami wydaje mi się, ze ona sie.... wypaliła.... nie wiem, chciałbym mieć więcej czasu z nią...

Evelynn Monrou

- no to pojedźcie gdzieś..po wojnie..wyprowadźcie się na jakiś czas..dobrze wam to zrobi..William jest dorosły..będzie się opiekował Bellą...Eve..Eve ma zapewnioną przyszłość..Victor ma już swoją rodzinę..nie macie na co czekać.- uśmiechnął się do niego

Alex Howlett

-Mam nadzieje, z sie uda....-odparł Alex:- Nie chce jej stracić.....-dopił wódke i nalał sobie kolejny kieliszek:- Drugiej takiej nie znajdę...-usmiechnał się do siebie.

Evelynn Monrou

- otóż to..jak tam mamusia..? - spytał rozbawiony - daje Ci po poalić czy spokojna na razie

Alex Howlett

-Póki co, spokojna...-powiedział Alex:- Ale sam nie wiem..... za spokojna... jesli wiesz, co mam na mysli...