www.starozytnyhogwart.fora.pl

Alex Howlett

Pośrodku piaszczystych wydm, z daleka od oczu mugoli oraz przeciętnych czarodziejów, znajdowały się starożytne ruiny. Chodziły słuchy, ze sa przeklęte, więc omijano je z daleka. Nawet Łamacze Klątw nie mieli wstępu do tego miejsca, poprzez odgorne zarzadzenie Ministra Magii. Starożytny kurhan ukryty przez piaski istniał tu od czasów antycznych.

Alex pojawił się na putyni i od razu podszedł do drzwi. Mimo burzy piaskowej było zaskakująco widoczno, przynajmniej dla Niego i Suniv, która była razem z Nim. Mężczyzna przez moment badał kamienne drzwi, by odkryć niedawno wstawioną wyrzeźbioną skałkę. Była ostro zakończona i przytwierdzona do masywnych drzwi. Były na niej hieroglify przedstawiające ludzi czczonych przez Egipcjan. Jeden z Nich miał białą skóre, a zaraz obok była czwórka osób o ciemniejszych karnacjach, z wizerunkiem Księżyca.
- To tutaj...-stwierdził obracając się do żony:- Tylko jak......- Jego wzrok przykuł małypuginał, leżący we wnęce w ścianie. Dla normalnych oczy był niedostrzegalny, ale Alex doskonale go widział.

Suniva Lestrange Howlett

- nie ma na co czekać..- wyszeptała Suniv stając za mężem. Owszem było tu niebezpiecznie, ale ona widziała piękno tego miejsca. Był od niego niesamowity majestat

Alex Howlett

Alex spojrzał na puginał, który złapał w rekę. Było na Nim napisane" Howlett".
Mężczyzna odetchnął i szybkim ruchem przeciął sobie skórę na dłoni po czym maczajac palce prawej ręki we krwi, przejechał nia po wizerunku Księżyca.

Po chwili rozległo się ciężkie brzmienie, a drzwi zaczęły się powoli rozsuwać. Gdy już skończyły, ciemny otwór owionał ich zapachem antycznej historii i czegoś zapomnianego, co zdawało się bić od tego miejsca. Puginał zniknął z rąk Howletta, a mężczyzna zerknął na żonę. Czas by zmierzyć się oko w oko z Przywódcami.

Gdy ruszył do środka, znalazł się nagle w pomieszczeniu, które przypominało sale tronową starych faraonów. Jednakże niektóre ornamenty przywodziły pamięć o Grekach, Rzymianach, Druidach oraz nawet herby pierwszych wampirów, jak się później okazało. Jeden z portretów, nieruchomych, ukazywał piątkę osób, przy stole zrobionym ze złota, na którym widniał papier z pięcioma różnymi pieczęciami. Piątą osobą był wampir, choć Alex nie znał Jego imienia. Natomiast znała je Suniv.

Ich oczom ukazały się trzy fotele, każdy z innym herbem oraz kolorem. Czerń, Fiolet, oraz Biel. Każdy fotl był zdobiony swoim ornamentem, a na fotelach siedziały trzy osoby.
Mężczyzna siedzący na czarnym fotelu miał na sobie elegancką szatę, zdobioną i wykonywaną jeszcze w czasach wczesnego średniowiecza. Miał kasztanowe włosy oraz spokojne spojrzenie, a Jego rysy twarzy wskazywały na nie więcej niż 60 lat, ale widać było, że kroczy po tym świecie o wiele dłużej. Jego oczy miały piwny kolor, ale widac było blizny po samookaleczeniach. Był Wilkołakiem.

Pośrodku siedziała kobieta, na białym fotelu, w szacie rpzypominającej gecką suknię, którą Suniv miała na sobie podczas ślubu. jej włosy były ułożone w grecki kok, jak niegdyś kobiety w Atenach, a jej oczy miały srebrzysty kolor. Było w niej coś ciepłego, co rozchodziło się po pomieszczeniu, ale w jej oczach czaiła się nuta grozy.

Po prawej stronie siedział mężczyzna o szerokich barkach, w fioletowo-czarnej szacie. Jego oczy iskrzyły się fioletowym światłem. Wydawał się być chmurą, z której zaraz rozpęta się burza i taka energia biła od Niego.

Alex spojrzał na całą trójkę, po czym zstąpił na jedno kolano, pochylajc głowę:- Najwyższa Rado...

Suniva Lestrange Howlett

Suniv początkowo trzymała się z tyłu męża, nie chciała prowokować Najwyższej Rady, której tak oddany był Alex, kiedy on przyklęknął sama nie wiedziała co ma zrobić. Ostatecznie stanęła obok Alexa i skłoniła się radzie kontem oka wpatrując się w portret na którym widniał wizerunek Armanda. Nie spodziewano się jej tutaj to też nie chcąc ich obrazić lub rozzłościć postanowiła się nie odzywać nie zapytana.

Alex Howlett

Mezczyzna na fioletowym fotelu powstal widzac Suniv:- Zostajesz wzywany i przyprowadzasz ze soba krolowa wampirow. Spodziewalem sie madrzejszych rzeczy po Tobie, Alexandrze.... zwlaszcza po tym jaka masz opinie wsrpd wilkow i innych stworzen.

Alex chcial sie odezwac ale wilkolak na czarnym fotelu przerwal mu:- Riordanie, przyprowadzil swoja malzonke. Ma do tego prawo, skoro takie jest jego życzenie. To....mozemy uszanowac.

- Tak jak zabicie ostatnich Wendigo na tej ziemi???- spytal Riordan:- Moj gatunek wymiera, zostal tylko ten bekart i garstka....
- Ten bekart jest obiecujacy i ma duzy potencjal....- wyjasnil Wilkolak przenoszac swoj wzrok na Suniv.:- Po wszystkih wydarzeniach ktore mialy miejsce uznalismy zgodnie...
- Ja bylem przeciw..
-Zgodnie, ze nalezy sie Tobie oraz Gabrielowi audiencja. Nie mozemy wiecznie siedzoec w cieniu. Ale nie mozemy tez otwarcie sie ukazywac. Taki jest jeden z zalozen paktu z Wampirami.... oraz czarodziejami...kiedys. Maniery Riordana pozostawiaja wiele do życzenia, ale ma jak najlepsze intencje.... Jestem Cornelius...- mezczyzna skinal glowa obojgu.- A to....- wskazal kobiete, ktora nagle odezwala sie do Suniv:- Czyzby Armand planowal cos, co stawiq wasze zycia w ryzykownej sytuacji?- spytala vez ogródek:- Wypowiedz sie, Sunivo Lestrange...- zachecila.

Suniva Lestrange Howlett

- nie dokładnie...- odparła Suniv unosząc głowę po czym wysunęła się na przód - mojemu mężowi nic nie grozi..jeśli nie zrobi nic głupiego..- to mówiąc przeniosła na Alexa wzrok - z końcem sierpnia ma się odbyć mój proces..podobno trochę porozrabiałam..- dodała przenosząc wzrok na portret Armanda po czym znów spojrzała na kobietę - pewnie już wie, że tutaj jestem...wiedział, że tu przyjdę, jeśli nadarzy się taka możliwość..prędzej niż ja sama..- westchnęła

Alex Howlett

Kobieta uśmiechnęła się lekko. Jednakże nie widać było, aby była zadowolona z tego przebiegu zdarzeń. Obdarzyłą Alexa powłóczystym spojrzeniem, po czym zwróciła się do Suniv:- Armand nie jest głupcem, nigdy nim nie był. Natomiast nigdy nie podejmuje kroków bz przemyślenia uprzednio faktów. Skoro nie kiwnął palcem podczas ataku Wendigo, oraz sprawy Czarnego Kryształu w rękach VOldemorta....

-Znaczy, ze nie uznawał tego za zagrożenie, wobec którego musi wkroczyć...-dokończyłRiordan siadajac e zniesmaczoną miną:- Augustus nie był najprzyjemniejszy, ale to jednak pobratymiec....
-Wieki temu sam podpisałeś dekret o tym, by usunąc Wendigo, gdy robiły powstanie przeciw Wampirom...-podkreślił Cornelius:- Wszystko, co robilismy, nawet z bólem serca, było dla dobra wszystkich gatunków. Natomiast to, karanie za zasługi... nie jest w stylu Armanda.

Kobieta chwilę milczała:- Przepraszam, moje maniery...-jej spojrzenie złągodniało na moment:- Lucilla...-skinęła obojgu głową:- Zapewne macie do nas sprawę związaną z tym procesem. Czego więc oczekujecie?

Suniva Lestrange Howlett

- ja nie oczekuje niczego, uparłam się tylko, że nie puszczę męża samego..to akurat pozostało mi po matce..- odparła

- no niestety..jakoś musimy sobie z tym radzić..- wtrącił Gabriel, który chwycił kobietę za żakiet i odsunął nieco do tyłu - wybaczcie proszę za spóźnienie - dodał kłaniając się im i posłał Lucilli wymowny uśmiech - nie mogłem rozstać się z córką, nie chciała zrozumieć, że to nie jest miejsce dla dzieci..- odparł prostując się

Alex Howlett

Lucilla uśmiechnęła się:- Gabriel..... cóż za niespodzianka. Nie mogłeś przeoczyć sytuacji audiencji u Nas, prawda?-mrugnęła do Niego, po czym spojrzała na Alexa. jej usta rozszerzyły sie w uśmiechu zadowolenia, gdy zwróciła się do Suniv:- Kochasz go bardzo, prawda?

-Nasze spotkania widzę, przestają być tajne...-warknął Riordan ze swojego fotela, po czym dostał po głowie od Lucilli:- Panuj nad soba, bo jesteś zagrożonym gatunkiem! Jesteś Głową Klanu, Jego przodkiem, zachowuj się jak należy!

Cornelius z nutą rozbawienia obserwował pozostałą dwójkę, po czym podniósł się:- To sprawa Praw Wampirów... wiec formalnie nie możemy nic zrobić.- westchnął:- Ale.... teoretycznie.... Możemy porozmawiać z Armandem. W końcu chodzi o oba nasze gatunki.
Alex powstał i spojrzał na Suniv z uśmiechem. Potem zwrócił się do Rady:- Jeśli jesteście w stanie pomóc Nam, będziemy bardzo wdzięczni.

Riordan zachichotał:- Wilk i Wampirzyca.... Fenrir musiałby to zobaczyć. Nigdy by nie uwierzył. Ale ten pokój, to było również i Jego życzenie.

Suniva Lestrange Howlett

- Armand też nie mógł uwierzyć - wtrąciła Suniv z rozbrajającym uśmiechem

Gabriel parsknął i spojrzał Lucillę
- Suniv w pewnym sensie jest moją teściową, więc bylibyśmy wdzięczni za każdą formę pomocy..- dodał obserwując kobietę. Nie było to pierwsze jego spotkanie z Wilczą Trójką. Po chwili przeniósł wzrok na Riordana - cóż..wygląda na to, że Laxus z dobrym skutkiem przekazał Twoje geny i rozszerza populacje..

Alex Howlett

Riordan parsknął:- Rozszerza populację..... Bzdura. On nigdy nawet nie był zainteresowany tym światem. Chciał żyć cicho i spokojnie razem z tą swoją Dianą....

Lucilla natomiast dodała:- Porozumiemy się z Armandem. W każdym razie Wasze zasługi wiele ukazują, gdybyśmy nie odpowiedzieli, byłoby to niewdzięczne i nieuprzejme.

-W dodatku niegodne Naszych pozycji..-wtrącił Riordan:- Ale chętnie pójdę.... Ten Marcus zawsze znika, gdy tylko zjawiam się w drzwiach.

-To kwestia zapachu, i aparycji...-stwierdził cierpko Cornelius:- Nie możemy Wam zagwarantować pomocy. Ale możemy porozumieć się z Armandem.

Suniva Lestrange Howlett

Suniv skłoniła im głowę wyrażając wdzięczność
- to wielkie wyróżnienie dla mnie i przyjemność poznać Wilczych Ojców i Matkę..podczas naszych spacerów Armand wiele mi o Was opowiadał, ale poznać osobiście to niebo, a ziemia..- dodała wampirzyca po czym kątem oka spojrzała na wyraźnie czymś rozbawionego Gabriela - no co..

- nic skarbie..przykro mi, ale się uparła..

Kiedy Suniv słuchała słów Gabriela oczy rozszerzyły jej się do granic możliwości

- i..?

- czeka przed wejściem..- Gabriel wyszeptał jej do ucha

Suniv spojrzała na Alexa z niedowierzaniem, później na ścianę przez, którą przeszli, a później na Gabriela
- nie wysadzi jej ?..

- obiecała, że będzie grzeczna...- odparł mężczyzna korzystając z okazji, że Rada rozmawia z Alexem

Alex Howlett

Alex tymczasem spojrzał na Corneliusa, który chrzaknął:- Alex.... Masz jeszcze jedną prośbę?

Howlett pokręcił głową:- Nie..... Ja..... Bez porozumienia rodziny nie jestem w stanie wyrazić tej prośby. CHodzi o przywrócenie kogoś ze świata zmarłych.

Lucilla westchnęła ciężko, a Riordan spojrzał na Alexa z grymasem:- Chyba nie sugerujesz, byśmy porozumieli się z Armandem w tej sprawie?

-Nie.-odparł Alex:- Proszę jedynie, byście mogli zrobić, co w Waszej mocy, by ocalić moją żonę.-skłonił głowę.
Lucilla spojrzała na Niego i podeszła do Howletta. Podniosła mu brodę by spojrzał w jej srebrzyste oczy:- Jest zupełnie innym typem niż Ty. Inaczej odczuwa. -potem nachyliła się i spytała szeptem, badajac Jego spojrzenie:- Czy gdyby to było jedyne wyjście, poszedłbyś za Nią na egzekucję?
-Tak...-odpowiedział bez wachania Howlett. Kobieta badała Jego spojrzenie i po chwili podniosła się i z uśmiechem zaadresowała Suniv:- A potem dziwię się, że połowa Wilczyć na tym świecie zgrzyta zębami ze złości.... Jesteś ciekawą osobą, SunivoLestrange....ale nie mogłaś wybrac lepszego męża.-wróciła na miejsce:- Mamy jeszcze jednego gościa, hmm?-spojrzała na Gabriela z wymownym uśmiechem.

Suniva Lestrange Howlett

- to ja może przyprowadzę..- westchnął Gabriel z uśmiechem

- wiem o tym..- odparła Suniv do kobiety - szkoda tylko, że musiałam odmówić tego samego Armandowi, raczej nie będzie to okoliczność łagodząca..- westchnęła spoglądając w kierunku, w którym poszedł Gabriel

Po chwili na kamiennej posadzce dało się słyszeć odgłos kobiecych obcasów, najpierw jednak pokazał się Gabriel i od razu odwrócił, zatrzymując tym samym Bellatriks ramieniem
- różdżka..Bello..- westchnął wyciągając do niej dłoń - obiecałaś..- powtórzył widząc jak kobieta mruży oczy. Ostatecznie różdżka Bellatriks wylądowała w jego dłoni, a ona sama powolnym krokiem ruszyła w stronę córki

- co Ty tu robisz..to tajne spotkanie..- szepnęła Suniv wyraźnie zaskoczone

- i dlatego Ty tutaj jesteś ? - Bellatriks uniosła brew rozbawiona po czym przyjrzała się kobiecie przed którą stanęła, następnie przeniosła wzrok na stojącego dalej Wendigo, a później an siedzącegoi na tronie wilkołaka - bajecznie..- mruknęła pod nosem

- Coś nie tak Bella? - spytał Gabriel rozbawiony

- nie nie..mówiłam dzień dobry..- odparła Lestrange i wykonała teatralny ukłon w stronę Wilczej Rady - tak dobrze..? - spytała Gabriela ironicznie

- ślicznie..- odparł mężczyzna po czym wyciągnął spod marynarki zapieczętowany zwój pergaminu - zgodnie z waszym wcześniejszym poleceniem..wszystko jest spisane..- wręczył pergamin Lucylli

Alex Howlett

Lucilla wzięła pergamin i rozwinęła go. Potem wyciągnęła długie pióro i sięgnęła do kałamarza, który pojawił się na stoliku tuż obok jej fotela. jej wrok jednakże utrzymywał się na Bellatriks.

Riordan westchnął:- Zaprośmy tu jeszcze cyrk i kwartet smyczkowy, ewidentnie ludzie pchają się i pchają na to spotkanie....

Cornelius z zaciekawieniem przyjrzał się Gabrielowi a potem Bellatriks:- Riordanie, jeden raz na 1000 lat mozemy zrobić wyjątek...-uśmiechnął się, na co Riordan odpowiedział prychnięciem.

Lucilla po podpisaniu podała dokument Corneliusowi, który podpisał go zamaszystym ruchem, a następnie Riordanowi, który z widocznym wysiłkiem zamieścił swoje nazwisko. Po czym każdy z Nich podpił swoją pieczęć tuż obok podpisów.

Lucilla osobiście wręczyła pergamin Alexowi, po czym omiotła całą czwórkę spojrzeniem>:- Może się zobaczymy, a moze nie.... W kazdym razie życzę Wam powodzenia...
Cornelius powstał by zejśc do gości. Riordan milczał przez dłuższą chwilę:- Dwie rzeczy...-powiedział cicho. Zagał się z czymś, po czym dodał:- Jestem jaki jestem, ale nie jestem potworem. Powinniście wiedzieć dwie rzeczy. Pierwsza: około 50 lat temu dostaliśmy list z prośbą o wykonanie zemsty na samym Armandzie. Według oskażyciela, Armand autoryzował egzekucję przez wampiry młodej szlachetnie urodzonej czarownicy, Diany. Zostało to oddalone. Druga rzecz: uważajcie na Marcusa...-zwrócił się bezpośrednio do Suniv i Alexa:- Wierzy w dobro wampirów tylko i wyłącznie, jest mniej tolerancyjny niż Armand, ale i krótkowzroczny.... Osobiście nigdy Mu nie ufałem. I też Wam to radzę.