www.starozytnyhogwart.fora.pl

James Howlett

-Przestan!- powiedzial Augustus:- Slyszalem Ciebie tam, wiesz??? Obwiniasz powrot Rudolpha o rozpad rodziny, ale bo tatus Cie zdenerwowal, jestes gotowa co, pozwolic na zmiane opiekuna?- zdziwiony przyjrzal jej sie, jakby byla chora. :- Ja sam recze za Jamesa, i to znikniecie to nie byl piknik, ale nikt juz z tym nic nie zrobi.....-powiedzial:- powinnas sprobowac to rozumiec..... Jak moj syn! Jedno i drugie uparte! Dopiero po czasie rozumiecie, co robia dla Was rodzice!

Vivianne Howlett

- dla nas?! chyba dla siebie!..wy nigdy nie zastanawiacie się nad tym co my czujemy nigdy niczego z nami nie uzgadniacie..bo przecież wiecie najlepiej! zero rozmów, ustaleń..nic, ale i tak wiecie co nam w głowie siedzi..- warknęła ironicznie

James Howlett

-jasne... bo to dzieci zawsze wiedza najlepiej...-prychnał Augustus:- Mój syn zginął własnie rpzez coś takiego! Chociaż wiedziałem, co może mu grozic, próbowałem go zatrzymać..... Ale tak jak Ty, nie słuchał... a powinien był zamordowac tego....- urwał milczac na chwilę:- Mój syn...pierwszy syn, zginął niedawno..... zamordowany przez jakiegoś młodocianego czarodzieja wilka.....

Bellatriks Lestrange

- wszyscy współczujemy Ci Twojej tragedii..- odparła Bellatriks stojąc za Augustusem - jednakże, nie widzę związku mojej córki z Twoim synem..- dodała mijając go - i nie strasz jej..moja w tym głowa by nikt nie był w stanie jej zagrozić..a już na pewno..jakieś..wilki..- dodała i z czarującym uśmiechem kiwnęła mu głową na odchodne po czym chwyciła Vivianne za ramię i popchnęła w stronę domu - za takie odzywki do ojca dostałabym kijem po tyłku..więc zważ na język..- dodała już ciszej znikając między drzewami

Vivianne Howlett

_____________________________________________

Vivianne spacerowała po lesie już dwie godziny, kiedy postanowiła nieco odpocząć. Wyszła na leśną ścieżkę i przysiadła na jednym z dużych kamieni zrezygnowana. Odwiedziła już wszystkie miejsca, w które zabrał ją Augustus, a i tak go nie znalazła. Wyszukała w plecaku wodę i zrobiła kilka łyków, po chwili znów zaczęła czegoś szukać i wyciągnęła średnich rozmiarów książkę, pokrytą ciemną skórą. Była to jedna z ksiąg, które dostała właśnie od Augustusa. W miarę jak zaczęła zagłębiać się w lekturę czas przestał mieć dla niej jakiekolwiek znaczenie.

James Howlett

Alastor i Augustus wybrali sie na polowanie. Obydwoje mieli fioletowe oczy. Alastor paroma krótkimi krokami wyskoczył na drzewo, po czym odbił się i z gracja wylądował na kamieniu powyżej.
Augustus pokiwał głowa:- Robisz sie tak dobry, jak wój ojciec... Nie moge zrozumiec, jakim cudem zginął z reki takiego....-urwal, machajac reka:- Mielismy złowic cos dużego dzisiaj....

Wnuk usiadł na głazie i przechylił głowe:- coś złowilismy... Ale nie dużego.... Ktos tu idzie....-powiedział po chwili, czujac znajomy zapach. Augustus obrócił głowe i wypatrzył Vivianne nad jakas książką:- Vivianne!-krzyknał w jej strone.

Vivianne Howlett

Vivianne natomiast odłożyła na chwilę książkę obok plecaka bo zainteresował ją gatunek węża, który przepełz niedaleko niej. Gad dotarł na jeden z osłonecznionych skałek i chłonął gorące kąpiele. Vivianne uśmiechnęła się i podeszła nieco bliżej.

James Howlett

Augustus widzac to, podszedł szybko bliżej. Wiedział, ze te weże sa jadowite:- Vivianne-powtorzył:- Te węże sa jadowite, nie zbliżaj sie do Niego, słyszysz?-widzac brak reakcji, wskoczył między Nia, a węża.

Alastor obserwował sytuacje z góry. Wyciągnał nóż ojca i wycelował w grzejącego sie gada.

Vivianne Howlett

- ja...nie mam powodu by bać się węży..- odparła Vivianne wychylając sie zza Augustusa wciąż zaciekawiona zwierzęciem, ale gad po prostu się spłoszył - brawo...- westchnęła po czym wróciła na swój kamień i przyjrzała się im obojgu. - no co ? - spytała widząc ich miny

James Howlett

-Co Ty tu robisz? O tej porze drapiezniki chodza na łowy...-powiedział Augustus:- A Ty siedzisz sobie z ksiazka... przeciez jestes bystra, Vivianne.... Co sie stało?-spytal:- Bicie Twojego serca sie zmieniło, czyli sa jakies emocje. Stało sie coś?

Vivianne Howlett

- nie...zupełnie nic..- odparła beztrosko pakując się - przeszkodziłam w polowaniu...to nie zatrzymuję..- dodała z lekkim uśmiechem - a na co polujecie ? - spytała zaciekawiona - i będziecie to jeść, czy tylko zabijać ? - dodała po chwili wahania

James Howlett

-Jeśc raczej... I do niektórych mikstur i innych rzeczy... Nie przeszkadzasz...-stwierdził Augustus z usmiechem:- Po prostu musisz uwaząc....-kucnął przy dziewczynce.
Alastor obserwowal sytuacje z góry i przysłuchiwał się temu, co moze powiedzieć dziewczyna.

Vivianne Howlett

- uważam..- odparła zakładając plecak na ramiona po czym spojrzała na niebo i zauważyła, że zaczęło robić się szaro - trochę jeszcze pospaceruję i wrócę do posiadłości...- obiecała rozbawiona widząc jego spojrzenie po czym przeniosła wzrok na Alastora - moja kuzynka Cię szuka...ta której wierzchowiec się zbuntował..- dodała po czym odwórciła się i ruszyła w swoją stronę

James Howlett

-Anastazja, hmm?-spytał Alastor z góry:- Cóz.... Więc moze na Nią wpadne po drodze....-pomachał jej ręka.
Augustus przyjrzał się Vivianne:- jesteś pewna, ze chcesz spacerowac sama? Moze jednak potrzebujesz z kims porozmawiac?-spytał asekuracyjnie.

Alastor posłał katem oka spojrzenie swojemu dziadkowi, po czym zeskoczył z głazu na ziemie. Wrócil do ludzkiej postaci, wyłączajac gen. Rozejrzał sie dookoła:- bez dodatkowych mocy czuje sie slepy i głuchy w tym lesie...-przyznał.

-Ale przyzwyczaiłes się do używania półformy błyskawicznie... Jak przystalo na mojego wnuka-pochwalił Go Augustus.

Vivianne Howlett

- cóż..nie chcę zabierać czasu..po za tym..biorąc pod uwagę zdarzenia powstałe między naszymi rodzinami...jeszcze ktoś pomyśli, że spółkujemy...- dodała rozbawiona - po za tym takim miłosierdziem psuje pan sobie image..- odparła wchodząc na jedną ze skałek, po czym przeskoczyła na następną - po za tym..co w tym lesie może jeszcze być...pseudo wampirów już nie ma raczej..