www.starozytnyhogwart.fora.pl

Rosalie Lestrange

-Tego nie powiedziałam - spojrzała mu prosto w czerwone oczy. - Gdybyś nie paradował wpółnago po sypialni, to bym o tym nie myślała - przez krótką chwilę na jej twarzy pojawił się nikły uśmiech.

Valerian Lestrange

- też coś..specjalnie na okoliczność Twojej obecności założyłem cokolwiek..- odparł odwzajemniając uśmiech

Rosalie Lestrange

-Przepraszam, że narażałam Cię na taką niewygodę.. - przymknęła oczy. - I tak się to przecież nie powtórzy...

Valerian Lestrange

- skoro zdecydowałaś..- wzruszył ramionami z uśmiechem i znów się odwrócił

Rosalie Lestrange

-Przecież to Ty mi zakazałeś przychodzić do de Lore. Masz strasznie słabą pamięć, jak na wampira.. - westchnęła cicho, czując nieprzyjemne kłucie w sercu.

Valerian Lestrange

- wiesz ..gdybyś to nie była Ty, Twoje szamoczące serduszko zwabiło by mnie tutaj w innym celu..- mruknął jej do ucha. Znów stanął za nią, bo wiedział, że to ją denerwuje. Zanim jednak zdążyła zareagować obrócił ją w swoją stronę i pocałował o dziwo delikatnie. Pogłaskał ją po policzku i ucałował w czoło - możesz przebywać w De Lore..ale będziesz spała w innej komnacie..- dodał złośliwie

Rosalie Lestrange

Rosalie uśmiechnęła się lekko. Przez jego słowa poczuła się jakoś tak lepiej i wyjątkowo przy okazji. Już miała się obrócić i mu powiedzieć, co myśli o stawaniu za nią, kiedy on zrobił to pierwszy i jeszcze zaczął ją całować. - Oczwiście - obiecała natychmiast, w gruncie rzeczy swoje i tak wiedząc.

Valerian Lestrange

- cieszę, się..że to sobie ustaliliśmy..- mruknął i znów ją pocałował - wiesz..nie chcę byś natknęła się na moje kochanki..- dodał i uchylił się rozbawiony kiedy się zamachnęła. Wyprostował się i chwycił jej nadgarstek - tego nie próbuj, bo możesz doznać kilku złamań..- westchnął i kończąc swój wywód ucałował ją szelmowsko w dłoń.

Rosalie Lestrange

-Ale jesteś zabawny.. - prychnęła, robiąc najbardziej obrażoną minę, jaką potrafiła. Naprawdę jednak czuła się bardzo szczęśliwa. Wszystko było tak, jak miało być. - Niech no zobaczę, że jakaś wampirzyca albo nie wampirzyca wychodzi od Ciebie z sypialni - zrobiła groźną minę, a potem się roześmiała.

Valerian Lestrange

- to co ?..- spytał z perwersyjnym uśmiechem, po chwili jednak wybuchnął śmiechem - masz szczęście, że nie mogę płakać ze śmiechu - odparł i pogłaskał ją po głowie - nie jest Ci zimno ? - spytał przyglądając się jej

Rosalie Lestrange

-To coś wymyślę. Nie ciesz się tak - pokazała mu język. - Jest mi chłodno. Chodźmy gdzieś na słońce.

Valerian Lestrange

- ech..Rose..nie wiem jak mam to Tobie wytłumaczyć, ale Słońce już zaszło..- odparł rozbawiony i wziął ją na ręce - w domu powinno być Ci cieplej..- dodał i ruszył z dziewczyną na rękach w stronę posiadłości

Rosalie Lestrange

-Naprawdę? Nie myślałam, że tak się tu zasiedzieliśmy - roześmiała się. - Na dworze i tak jest cieplej niż tutaj. Chociaż miejsce piękne.

Jason Howlett

----------------------------------------------
Jason wyszedł rano szukając ciszy i spokoju. dzieciaki bawiły sie w pobliskich wodospadach, co sprawiało, ze razem z zona mieli trochę luzu. Korzystając z samotności postanowił troche poćwiczyć. Gabriel uczył go koncentracji nad wilczą strona, która od pewnego czasu była duzo silniejsza. Mężczyzna rozpiał koszule, zostając w samych spodenkach, po czym wykonał krotka rozgrzewkę. Zauważając dwie skałki, postawił na nich dłonie i stanał na rękach. Po chwili podniósł jedną z rak i balansował, starając sie utrzymac na prawej ręce. Przymknał oczy, wsłuchując sie w otoczenie i uspakajając. Za sobą miał zbiornik wody, więc nie bał sie o upadek. Jednak, spokój został zaburzony przez....

Vivianne Howlett

Przez biegnącą Vivianne, która pamiętając mniej więcej czas, w którym spotkała Augustusa, miała nadzieję, że pojawi się w tym samym miejscu o tej samej porze.
Przebiegając trąciła Jasona. Kiedy usłyszała chlupot odwróciła się szybko
- przepraszam..- westchnęła pomagając bratu wyjść - to ja lecę..- dodała gdy tylko mężczyzna wygramolił się z wody