www.starozytnyhogwart.fora.pl

Alex Howlett

-Och tego jest więcej, niż wam sie wydaje....-odparł beztrsoko Valerian. Po czym zastanowil sie przez chwile:- Jesteście zabawne... Ty i Suniv, na swój sposób....

Suniva Lestrange Howlett

- oj co Cię dzisiaj wzięło? - zaśmiała się - Ty i Bellatriks też jesteście zabawni..na swój sposób...- uśmiechnęła się czarująco

Alex Howlett

Valerian spojrzał na nia i rozesmiał się:- Nie zrozum mnie źle.... poza tym, co Liwilla powiedziała Alexowi, tak wiem, co powiedziała..-dodał, widzac jej zdumione spojrzenie:- Ta sytuacja pokazała, ze kochasz go.... na swój sposób, ale jednak....

Suniva Lestrange Howlett

- proszę Cię żebyś nie analizował mojego małżeństwa pod żadnym kontem..- odpowiedziała chłodno - a Ta...wywłoka..też nie ma prawa tego robić..połowę życia spędziła z rozłożonymi nogami..myślę że wiesz o czym mówię..- dodała wstając

Alex Howlett

Valerian westchnal:- Anno, nie unos się...-uspokoił ją:- Po prostu..... Liwillą się nie przejmuj..... ale mimo wszystko..... zaprosze Charlotte na obiad jeszcze w tym tygodniu....-usmiechnał się:- Jesteś bardziej ludzka, niż Ci sie wydaje...-zasmiał się rozbawiony.

Suniva Lestrange Howlett

Anna uniosła brew. Nie miała już ochoty na jego towarzystwo. Łatwo było ją zranić a trudniej znów do siebie przekonać
- idź opowiadać swoje anegdotki ludziom których to śmieszy..a mnie zostaw w spokoju..- ucięła chłodno i ruszyła w górę schodów - była bym wdzięczna gdybyś opuścił mój dom..- rzuciła na odchodne i wyszła z salonu

Alex Howlett

Valerian westchnał, wzruszył ramionami:- Nie ma ochoty... co za...-przygryzł jednak język, dopiero co wygrali bitwę. Zniknął w obłoku dymu.

Anna Valerius Howlett

________________________________________________

Anna rankiem wracała z obfitego polowania. Dłużyła jej się samotna droga dlatego puściła się biegiem przez las. Mijała drzewa i skały. Dobiegła do strumienia i przeskoczyła go jednym susem. Wskakując na gałąź ujrzała przybysza podążającego w stronę domu.
Po chwili rozpoznała Howarda

- rano i wieczór to pora żerowania rekinów..- mruknęła wskakując bezszelestnie na gałąź znajdującą się nad jego głową

Victor Howlett

Howard szedł spokojnym krokiem. Czuł się coraz lepiej. Pokręcił głową i coś chrupneło mu w karku. Syknał:- za młodu było inaczej... ale cóz...... przynajmniej sprawnośc wraca...-mruknał do siebie i przystanał. Rozejrzał sie dookoła, ale nikogo nie widział. Wyciągnał różdzke z laski.

Anna Valerius Howlett

Nagle przed nim pojawiła się Anna. Białą koszulę miała całą ubrudzoną krwią i uśmiechała się beztrosko co tworzyło przerażający efekt

- nie ładnie się tak skradać..prościej było by wchodzić od przodu domu..- wyszeptała

Victor Howlett

-Ah wiesz..... podziwiam las, który zasadził mój dziadek dawno temu.....-usmiechnał się Hwoard:- Widze, ze polwoanie sie udało...

Anna Valerius Howlett

- powiedział łowca wampirów..- odmruknęła odwracając się od niego - myślisz że Cię nie pamiętam? - spojrzała na niego kątem oka i ruszyła przed siebie z przelotnym uśmieszkiem na ustach

Victor Howlett

-Egzystujesz, więc Ciebie nie do0padłem...-odparł z podobnym uśmiechem Howard:- Będziesz się na mnie boczyć za samo bycie Łowca? Myslisz, zę Victor nim nie był?

Anna Valerius Howlett

- wiem że był...ale nie jestem wam wstanie zapomnieć że wymordowaliście mi rodzinę...- stanęła. Była odwrócona do niego plecami więc nie było widać emocji na jej twarzy - moich rodziców..siostry mojej matki, moich trzech braci i dwie kuzynki..to takie niewinne...- wyszeptała i ruszyła przed siebie

Victor Howlett

Howard odparł:- O to chodzi, by iśc dalej... ale Ty rpzezyłas i masz swoją rodzinę... a łowców juz nie ma.... ja sam nie wymordowałem Twojej rodziny... ani Alex... ani Victor...... nie ma sensu rzucanie na siebie zabitych krewnych czy przyjaciół, bo to bita bez końca.....