www.starozytnyhogwart.fora.pl

Anna Valerius Howlett

- moje docenianie Ciebie nie ma tutaj nic do rzeczy..- stanęła nad nim - obojętnie czego bym nie robiła..jeśli zginiesz...ja również..i nic tego nie zmieni..a moja głupota - ciągnęła dalej i odwróciła się - przypieczętowała los naszych dzieci..Valerian i Suniv ostrzegali mnie że magia krwi jest potężna..nie obchodziło mnie to bo chciałam Cię uratować..szkoda, że nie pomyślałam o konsekwencjach..gdybym Cię przemieniła wszystko wyglądało by teraz inaczej..dlatego nikt oprócz mnie nie ponosi tutaj winy..- wyszeptała - Daphne już nas nienawidzi...co będzie dopiero za kilka tygodni..- spojrzała na niego znów - dlaczego my popełniamy tyle błędów co..?

Victor Howlett

Victor pokręcił głową:- Myslisz, ze to błędy? Nie wierze.....-podszedł blizej granicy:- Nie tka łatwo mnie zabic... a dajac mi swoją krew zrobiłas dobrze.... nie dałbym się przemienić w wampira... poza tym...mieszanka dwóch genów by mnie wykończyła prędzej czy później....-dodał po chwili:- Przynajmniej wiem, co nastapi......

Anna Valerius Howlett

- co wiesz?..- spojrzała - oj nie przesadzaj Marcus jakoś sobie radzi..a co więcej nie narzeka..- kobieta jakby walczyła sama z sobą. Chciała z tym wszystkim coś zrobić, pokazać swoją siłę i obojętność zarazem, z drugiej zaś strony wciąż była kobietą i potrzebowała poczucia bezpieczeństwa i wsparcia - musimy coś wykombinować..- westchnęła i po raz pierwszy od kilku tygodni przytuliła się sama do niego

Victor Howlett

Victor bez słowa objał Ją mocno:- I wymyślimy. obiecuje......-przyznał i ucałował ja w oba policzki.

Anna Valerius Howlett

- nie obiecuj jeśli nie masz pewności.. - spojrzała mu w oczy - porozmawiamy z Suniv..ona myśli o tym nieustannie..sama ma teraz problemy..razem z Vladem będzie musiała stanąć przed władcą..zabili członków rady starszych..chodzą też pogłoski że część wampirów chce obalić monarchię..ale na pewno nam pomoże..- zakończyła swój monolog i spojrzała na wschodzące słońce - dzisiaj też musisz być w ministerstwie ? - spytała powracając spojrzeniem do męża

Victor Howlett

Victor odparł:- Nie... ekipy Aurorów zajeły sie własnościami Magnusa.... na razie nie ma nadzwyczajnych sytuacji... rutynowe obchody... więc... mam wolne...-powiedział po chwili:- Możemy iść...do Suniv...-powiedział cicho.

Anna Valerius Howlett

- ale co tak teraz..?? - zastanowiła się - pewnie jest na polowaniu..po za tym wolałabym iść tam wieczorem..sama nie wiem co mam robić..jakoś ostatnio nie mogę sobie znaleźć miejsca..William i Valerian szukają jakiś znaków, które mogłaby zostawić moja siostra i to czekanie też mnie dobija..- westchnęła siadając obok niego

Victor Howlett

-Możemy po prostu.... zostać w domu.. albo się wybrac gdzieś we dwoje... powinnas troche odpocząc...-Victor przyjrzał sie jej uwaznie i krótko skwitował.

Anna Valerius Howlett

- no właśnie sama nie wiem..nie potrafię się zdecydować..Ty na pewno powinieneś się przespać porządnie..bo brak snu ewidentnie Ci nie służy..- uśmiechnęła się do niego lekko

Victor Howlett

-Dlaczego tka uważasz? mam dużo siły.... i energii... nie jest tak źle ze mna...-odparł usmiechajac się czarująco:- Chyba dobrze o tym wiesz.... moze zostaniemy sobie w domu?

Anna Valerius Howlett

- chyba na nic innego nie mam ochoty..- przyznała - ale wyglądasz na zmęczonego..masz podkrążone oczy..- odparła zwycięsko rozbawiona

Victor Howlett

Victor przyjrzał sie jej:- Nie wierzę.... jest dobrze, wyglądam świetnie..... chodźmy do domu, co?-puścił jej oczko i wyciągnął reke.

Anna Valerius Howlett

- właściwie to musiałabym zjeść...coś..w końcu..- rozejrzała się - tylko kompletnie mi się nie chce..cóż..zjem wieczorem u Suniv w takim razie - westchnęła wzruszając ramionami - aaa..kontaktowałeś się z Eve? od ślubu się nie odzywa..- ciągnęła temat idąc za nim

Victor Howlett

Victor odparł:- Tak... ale obiecała, ze odezwie się za cztery dni....... miejmy nadzieje,z ę tak będzie...-dodał szeptem:- To moja siostra...jest twarda...

Anna Valerius Howlett

- nikt w to nie wątpi, ale jednak dobrze by było się upewnić..- westchnęła - no proszę..zobacz..zaczynam być z niego na prawdę dumna..- uśmiechnęła się widząc Marcusa, który wybiega z domu przez drzwi tarasowe w dresowych spodniach i podkoszulku - codziennie biega po lesie..wziął się chłopak do roboty..- pomachała synowi zadowolona - obecność Kate tutaj, dobrze na niego działa..