www.starozytnyhogwart.fora.pl

Draco Malfoy

Draco wyprowadził Lilianę z sali posiedzeń. Zarzucił na jej ramiona swoją marynarkę i zaprowadził do ogrodu. Kiedy odeszli kawałek od domu przystanął i odwrócił się do niej

- kochanie..nie będę owijał w bawełnę..- zaczął - tym razem..nie staniesz do walki..poczekaj..- położył jej palec na ustach gdy tylko je otworzyła - to nie jest bitwa na zaklęcia..liczymy się z tym, że ktoś może nie przeżyć..mamy 6 dzieci..jesteśmy od niedawna dziadkami..nie pozwolę by oni wszyscy zostali sierotami...razem z Sophie, Kate i wszystkimi dziećmi udasz się do mojej ciotki, Andromedy..tam wszyscy będziecie bezpieczni...

Liliana Malfoy

Liliana już otworzyła usta, żeby cokolwiek powiedzieć, kiedy Draco jej nie pozwolił.

-Draco, jest nas tak mało, jestem Wam potrzebna. Przecież... ja nie mogę tak zwyczajnie czekać, nie wiedząc co tam się dzieje - spojrzała na niego ze smutkiem.

Draco Malfoy

- a chcesz, żeby nasze dzieci dorastały samotnie..4 miesiące minęły od porodu..one nawet nie miały jeszcze okazji Cię poznać ..Liliano ja wiem, że masz w sobie ducha walki...wiem to doskonale..wiem co potrafisz..ale spróbuj myśleć jak matka

Liliana Malfoy

-Ja.. - Liliana urwała i zacisnęła mocno pięści. Nie wiedziała co ma myśleć, a co dopiero robić. Nie mogła myśleć o tym, że Dracona też może stracić. - Rosalie to też moje dziecko..

Draco Malfoy

- to nasze dziecko...dlatego nie pozwolę by stało jej się coś złego..bliźniaki,Nate, Scorpius, Sophie..Louise..co z nimi ?

Liliana Malfoy

Liliana zamilkła bezsilna wobec jego argumentów. Gdyby im dwojgu coś się stało... stracili już kiedyś ojca, a także matkę. Teraz, kiedy znów byli pełną rodziną, nie można było pozwolić na jej zupełny rozpad. - Dobrze, zostanę z nimi.

Draco Malfoy

Draco uśmiechnął się i pocałował ją delikatnie
- słuszna decyzja..Liliano..wiem,że będzie Ci ciężko..ale pomyśl o dzieciach..- dodał i ucałował ją w czoło

Liliana Malfoy

-Myślę o dzieciach. Nie wiem, co myśleć o Tobie - szepnęła, wtulając się w niego mocno.

Draco Malfoy

- o mnie się nie martw..- westchnął obejmując ją ramionami

Liliana Malfoy

-Właśnie w tym rzecz, że martwię się bardzo - powiedziała cicho.

Tom Riddle

_____________

Było popołudnie, kiedy Tom wyszedł na spacer na ogród. Poskubał trochę obiad, jak zresztą cała reszta rodziny i wyszedł. Nie odszedł zbyt daleko. Usiadł na pierwszej napotkanej ławce i wyciągnął papierosy z kieszeni kurtki. Dopiero w takich chwilach, kiedy mógł pobyć zupełnie sam, mógł się rozluźnić. W domu panowała tak gęsta atmosfera, że nie sposób było poczuć się tam swobodniej. Jego chwilę ciszy przerwał/a..

Sophie Riddle

Sophie. - można ? - spytała niepewnie. Ostatnio nawet między nimi panowała gęsta atmosfera. Co prawda w dzień gdy dowiedzieli się o zniknięciach doszli do porozumienia, ale wolała się upewnić. - nakarmiłam Louise i uśpiłam...babcia kazała mi zaczerpnąć trochę świeżego powietrza..powiedziała, że będzie do małej zaglądać..- dodała widząc jego pytające spojrzenie. Szybko przekonała się do córeczki i teraz nie oddała by jej za nic w świecie.

Tom Riddle

-Jasne, siadaj - Tom posłał jej niepewny uśmiech. Od początku pragnął, by układało się między nimi jak najlepiej i starał się, jak mógł by tak było. Skoro jednak Sophie potrzebowała czasu, to stwierdził, że nie będzie się wtrącać. - Jest niezwykle cichym dzieckiem, bliźniaki wciąż płaczą, a ona? Taka cichutka.

Sophie Riddle

- cóż..też podobno taka byłam..Scorpius często budził matkę, a mną praktycznie w ogóle nie musiała się zajmować..- wzruszyła ramionami siadając obok niego - poczęstujesz mnie ? - spytała spoglądając na papierosy - tak wiem..karmię małą, ale biorę specjalny eliksir oczyszczający ciało z toksyn..- dodała widząc jak marszczy brwi - Tom..wiem, że zachowywałam się nie odpowiedzialnie przez ostatnie miesiące..ale próbuję to wszystko naprawić..

Tom Riddle

Kiedy usłyszał jej wyjaśnienie, poczęstował ją papierosem. Sam bardzo ograniczył palenie, jednak w takich chwilach nie mógł sobie odmówić. - Nie potrafię się na Ciebie złościć Sophie. To wszystko Cię po prostu przerosło i tyle - mógłby być zły. Mógłby z nią nie gadać, ale zwyczajnie nie widział w tym sensu. Czemu jeszcze bardziej osłabiać to, co powinno być silne?