www.starozytnyhogwart.fora.pl

Scarlett Howlett

Inne wilki odpowiedziały i pomknęły w jego kierunku radośnie. Jedynie Bella i Evelynn trzymały się z tyłu.

Eve w swojej ludziej postaci stanęła przed Scarlett
- próbuję zebrać myśli..- westchnęła Howlett widząc pytający wzrok kuzynki

- to dobrze...spacery są w tym pomocne..- odparła Monrou biorąc Scarlett pod ramię - przejdźmy się kawałek..

Scarlett kiwnęła głową i po chwili skręciły w jedną z bocznych alejek.

Bellatriks natomiast rozłożyła się w trawie, w pewnym oddaleniu i obserwowała ich.

Jason Howlett

Jason w wilczej postaci pacnął w łepek Tyberiusa i Velcana, a potem Elizabeth. I uciekł parę kroków, obserwując, jak duże postępy zrobił od tamtej pory.

Dawno tego nie robił. Nie odkąd..... Biegali razem z Victorem i Tsu, w Hogwarcie. Wtedy dołączała Liliana, czasami. Skakali po skałąch i między drzewami, wymykali się nocą, po ciemku, by pośmiać się, próbować zaklęcia, albo po prostu się wyszaleć. I.......
Wilk obejrzał się za Eve i Scarlett i wydał z siebie cichy pisk. Opuścił łeb, a potem skupił uwagę znów na dzieciach.

Scarlett Howlett

Bellatriks przypatrywała się Jasonowi uważnie. Od zawsze stanowili ze Scarlett idealną parę, wszyscy zazdrościli im idealnego związku i spokoju w ich życiu. Niestety los dosięga każdego.

Kobieta żałowała, że nie powiedziała córce prawdy. Obserwowała jak Jason biega z dziećmi, ona również mogłaby tak spędzać czas z Vivianne. Uczyć ją kontroli nad mocami animaga i pomagać je doskonalić.

Jason Howlett

Jason był tak zajęty myśleniem o Scarlett, że nie zauważył, dy Velcan Go podciął, przebiegajac Mu pod łapami. Howlett poślizgnął się i oparł na tylnich łapach, by zbalansować ciężar ciała. Opadł z powrotem na cztery łapy i Jego wzrok powędrował w kierunku Bellatriks:" Trace Ją, prawda?"
Nieświadomie wysłał jej to pytanie w myślach.

Bellatriks Lestrange

"Niekoniecznie" - odparła po dłuższej chwili ciszy.

Po chwili stała już w swojej ludzkiej postaci. Wpatrywała się jeszcze chwilę w wilki, po czym odwróciła się i udała znów w stronę lasu.

Jason Howlett

Jason pochylił łeb, po czym odwrócił się do grupy młodocianych. Rzucił się w ich stronę i zaczał się z Nimi gonić, testując Ich jednego po drugim.

W końcu dopadł Tyberiusa i Elizabeth, i zawył radośnie.

Alister Fox

Alister usiadł w altanie, chcąc pozbierać myśli. W końcu wyciągnął Księgę i zaczął powoli, wertować ją.
Iluzje Czarnej Magii były porażajace. I silne. Wiążące. Ale skutki uboczne na psychice i ciele były katastrofalne. Mężczyzna przejechał palcem po stronie poświęconej nadawaniu fory iluzjom. Bezgłośnie wymówił inkantację, po czym postarał się ją zapamiętać. Płaszcz miał w gotowości, na wypadek, gdyby mieli ruszać w drogę do Dreyar Castle. Nagle....

Anastazja Malfoy

Obok niego pojawiła się Narcyza i korzystając z chwili jego osłupienia zabrała mu księgę po czym trzasnęła młodego mężczyne nię po głowię
- już wiedza Ci weszła do tego pustego łba czy przyłożyć Ci jeszcze raz..- spytała patrząc na niego wymownie. Nie uważała by miała na Alistera jakiś wpływ, ale po tym co powiedział Vlad nie dawało jej to spokoju - najpierw Bellatriks..teraz Ty..wam już do reszty odbija..banda cholernych samobójców..- warknęła pod nosem. Rzadko kto mógł ją widzieć w takim stanie. Właściwie wyglądała tak jak zawsze, chociaż mniej wystrojona, nie miała na to chęci ani czasu. Wyglądała na lekko zmęczoną, głównie chodziło o oczy, które teraz emanowały pustką. Większą zmianę można było zauważyć w jej zachowaniu. Zdystansowane i zimne wyrachowanie zostało zastąpione przez stres, niepewność i nerwy.

Alister Fox

Alister odparł:-m Zapamiętałem inkantację... Pani Narcyzo..... Ja chcę uratować Państwa córkę. TO mój obowiązek. Jeśli nie sprawdza się zwykłe metody... Odwołam się do tego. Muszę. Ona....-znaczy dla mnie wszystko. Nie mogę pozwolić na to, by ktokolwiek zrobił jej krzywdę.
Nie wiadomo, czemu, wstał i przytulił się do Narcyzy.

Anastazja Malfoy

Narcyza stała przez chwilę sztywno. W końcu przytuliła go do siebie
- to dobrze, że ją pamiętasz..może kiedyś Ci się przyda..ale nie w tej bitwie...pomożesz jej ale nie w ten sposób..doceniam Twoje poświęcenie..ale moja córka nie będzie szczęśliwa widząc Cię w takim stanie..a chyba chcesz jej szczęścia prawda?..- odsunęła go chcąc spojrzeć mu w oczy - nie trzeba zatrać siebie by uratować drugą osobę..

Alister Fox

Alister westchnał:- To Pani i Pan Lucjusz powinniście być silni... Ja po prostu zrobię, co w mojej mocy, by upewnić się, że do Was wróci. Chciałbym chociaż z Nią porozmawiać, przez chwilę.....-odsunął się i usiadł przy stoliku:- Po prostu chciałbym coś zrobić.

Anastazja Malfoy

- żadne z nas..jak wy to mówicie zgredów..- kontynuowała siadając obok niego - nie pozwoli byście się poświęcali...no w naszej gesti leży by zapewnić wam bezpieczeństwo...nikt nie będzie się narażał..na razie proszę o obietnicę, że nie będziesz do walki używał czarnomagicznych iluzji..jeśli po dobroci się nie da..cóż..nie chciałabym Ci mieszać w umyśle ale jeśli uznam to za konieczne...poproszę kogoś by to zrobił..możesz być zły i mnie nie rozumieć..ale ja chcę by moja córka miała przy sobie mężczyzne którego pokochała..a nie wrak człowieka..- wyszeptała wstając. Książkę zostawiła na blacie - proszę..nie zmuszaj mnie do zaostrzonych działań..nie musisz się poświęcać bym z Lucjuszem uznała Cię za rodzinę..już nią jesteś..- posłała mu delikatny uśmiech na odchodne po czym ruszyła z powrotem w stronę domu mocniej otulając się przy tym szalem

Alister Fox

Alister odparł tylko cicho z uśmiechem:- Wiem, chciałbym tylko....-nie dokończył i spojrzał na książkę. Widział w tym jedyne rozwiązanie momentmi. Uśmiech Anastazji widniał mu przed oczam, ilekroć je przymknął. Roztargniony, oparł się, wyciagając papierosa, o ścianę.

Victor Howlett

-----------------------------------------------------------
" Co z Nim zrobisz, Dziadku?"
" Odegra swoją rolę. Doprowadzi mi najsilniejszych członków klanu...."

Victor ocknął się z zamyślenia. Był poranek, następnego dnia, a On siedział w altanie z kawą, czytając nowego Proroka Codziennego. Na drugiej stronie był artykuł o masowej imigracji zwierząt na Północ Norwegii.:- Zdaje się, zę po Augustusie fauna zaczyna wracać do normy, hm?-westchnął, skłądajac gazetę. Anna bez słowa wyszła na polowanie, wiec mężczyzna czekając na resztę, postanowił zebrać myśli.Biuro Aurorów funkcjonowało normalnie, ale to cud, że nie sprawdzono wydarzeń i nie ma propozycji ustawy odnośnie kontroli tzw. "Mieszańców".....
Cud, albo dwa nazwane w rodzinie Lucjusz i Dracon Malfoy. Na pewno udało Im się sprawić, zę w Ministerstwie nikt nie pisnął ani słowa.
Victor przeciągnął się i syknął z bólu po miejscu, gdzie ciął go Alastor.

Anna Valerius Howlett

- Narcyza mówi, że jeszcze trochę pocierpisz..- powiedziała Anna tym samym zdradzając swoją obecność. Kobieta siedziała na ławce dokładnie na przeciwko niego. Przechyliła lekko głowę i przyjrzała się mężowi. Nigdy nie należała do wylewnych osób, a przez ostatnie wydarzenia stała się jeszcze bardziej zdystansowana. Noc spędzili w osobnych sypialniach. Przed samym porwaniem wydawało się, że wszystko powoli wraca do normy. Kobieta wciąż jednak nie doszła do siebie po tym jak dowiedziała się, że Victor cały czas był pod kontrolą Augustusa.