www.starozytnyhogwart.fora.pl

Victor Howlett

-Wiem.. i chciałbym Ci jakos umilić czas, ale nie nalezę do tych osób..-odparł:-Ale staram się..przynajmniej jestem blisko..

Suniva Lestrange Howlett

- poprostu..chcę miec normalne małżeństwo...teraz czuje się jakbym była sama...Nessi już nie potrzebuje mojej opieki..i czuje się niepotrzebna - przyznała

Victor Howlett

Alex dotknął jej głowy i pogłaskał ją:-Zawsze bedziesz potrzebna... usiądźmy.. poza tym.. masz mnie... możesz mi mówic, co Ci leży...

Suniva Lestrange Howlett

- chcę być żoną i matką.....to wszytsko - westchnęła

Victor Howlett

-Rozumiem..-odparł Alex i puścił jej rekę. Uśmiechnał się:- martin na pewno niedługo wróci, a Nessi... jestem pewien, zę w szkole będziesz się nią opiekowac, możesz czasem zwolnić tsu..- cofnał się. Bolało tak bardzo, że jest rpzed nim, lecz nieosiągalna... chciał krzyczec, wyć, ale stłumił to wszystko i umiechnał się a la "wszystko bedzie dobrze"

Suniva Lestrange Howlett

- Alex... - westchnęła. Przytuliła go a potem zniknęła mu z oczu

Victor Howlett

Alex stał sam i usmiech znikł mu z twarzy. grymas bólu powoli wystepował, lecz mężczyzna deportował się.

Allison Williams

Sonny śpiącym krokiem przyszła w wybrane przez siebie miejsce. Była tak zmęczona i śpiąca, że o mało nie zasnęła na stojąco, ale nie chciało jej się powracać do Dormitorium. I jeszcze ta pogoda. I choroba, która znów się nawróciła. To wszystko ją dobijało. I jeszcze ta wojna. Usiadła trzymając ogromną poduchę w rękach i przytuliła ją do siebie myśląc o wszystkim, jak i również o niczym.

Eliza Mullet

Po chili pojawiła się koło niej Eliza.Usiadła koło przynaciółki i pogłaskała ją po włosach-Co jest?-powiedziała cicho.Miała na sobie długą dużą bluzę zakrywającą jej ręce,oraz czarne rurki.

Allison Williams

- LIZZY, kochana! - wybuchła dziewczyna i bardzo mocno ją objęła. Po jej policzkach spłynęły łzy. - Martwię się. - powiedziała, nadal obejmując przyjaciółkę.

Eliza Mullet

-Co sie dzieje-popatrzyła sie na nią i przytuliła ją głaszcząc po plecach

Allison Williams

- Powróciła mi astma. Pamiętasz jak kiedyś wylądowałam w szpitalu? To właśnie przez to. Martwię się o Ciebie. I jeszcze ta cholerna wojna, w której będziesz uczestniczyć. Lizzy, ja się boję że coś Ci się stanie. A ja nie przeżyje jak ktoś Ci coś zrobi, rozumiesz? - powiedziała. No i się rozwaliła kompletnie. Zaczęła ryczeć. A prawie nigdy nie płakała. - Wszystko się wali. - dodała.

Eliza Mullet

-Szzz...nie płacz-powiedziała cicho już nie patrząc sie na nią.Po prostu nie dała rady.Przytuliła ją do siebie mocniej dyskretnie naciągając swoje rękawy-Sonny,prędzej czy później mi się coś stanie...muszę po prostu

Allison Williams

- Wolę, żeby to stało się póżniej, Lizzy. - powiedziała obejmując przyjaciółkę mocząc jej całe ramię od łez. - Ja nie mam nikogo bliższego od Ciebie w tej szkole, rozumiesz? Jak się coś stanie to ja sobie po prostu nie daruję... Nie potrafię... - powiedziała wycierając łzy, rękawem. - Ty mnie znasz najlepiej i Ty wiesz, że sama mam problemy, a śmieję się tylko dla złagodzenia ran. I wiesz dlaczego wszystko zamieniam w żart. Wszystko robię z jednego powodu. Żeby zapomnieć. - powiedziała. - Obiecaj mi coś, że nigdy tego nie upuścisz. Że nigdy tego nie zgubisz i że zawsze będziesz miała to przy sobie. - powiedziała wkszując palcem na naszyjnik, który jej kiedyś dała.

Eliza Mullet

Skinęła głową czując jak w jej oczach pojawiają się łzy co było dziwne-Obiecuję Sonny-powiedziała zachrypniętym głosem i pocałowała ją w oba policzka-Wiem jaka jesteś...przeżyję dla Ciebie...tylko ty mi już zostałaś,bo na większości sie zawiodłam...ale ty mi obiecaj,że będziesz unikała walki